30. ... Uuttreden ... 1949
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: dinsdag 01 september 2009
"En daar ben ik geweest. Ik ben buiten lengte, breedte, hoogte of diepte geraakt langs de vierde afmeting, die niemand kent. Ik ook niet. Daarom duiden wij die aan met de naam 'vierde dimensie'. Dat ging zo. ..."Ik zweve inens boaven Insulinde, Indonesië, ik ziee Java onder mien liggen. Een huus van bamboe. Döör zit mien leraer mechanica op de waranda van dat huus. Een wölksken kump uut zien mond an een zilveren droad diee glinstert in de zunne. Een baboe noadert hem en schudt hem wakker; het wölksken keert weer in zien lief. De baboe wis nöör de veurkante van het huus en zeg: "Toean krrijgen bezoek!""Ik heb hem al gezien uit de superrruimte, zeg hem dat maarrr; zeg errbij dat toean Doorrrenbos welkom is, ja".Dan vertelt disse leraer ons, dat hee slechts één keer langes de vierde dimensie egoan is, en dat dat meschiens ekommen is deurdat hee zich zoo ontspannen had dat hee het geveul had dat hee zweefden."Maarr, jongelui, ga niet bewust de weg naar de vierrrde dimensie vanuit de geest zoeken; ik denk dat dat verrboden en gevaarrrlijk is. Kun je het echterrr niet laten, wacht dan tot je oud bent, ja! Geen rrrisico nemen. Misschien was dat van mij maarrr een drroom, maarr hoe wist ik dan wie daarrr was, ja?"Mien kleinzönne is mien flat tut op een honderd meter enoaderd. Ik mot zieen dat ik uut disse benärde toestand komme. Ik zweve in de superruumte, wöör ik, juust deur mien te ontspannen, in bin eraakt. Ik kieke um mien hen. Uut de verte kump der een enorme hapschere anzeilen, de bek wiedwagen lös. Ik griepe nöör de droad, um mien nöör mien lief too te halen. Ik ziee mien benen trappelen, möör ik rake enkeld verstrikt in de droad. En de schere vlug op mien of. Dan wördt alles donker um mien hen. Ik soeze ergens deur en ik vlieege oaverende in de noe al brandende zunne. Het zweet drup an alle kanten van mien romp. "Ered!" roop ik. Gelieke geet de belle. Dat is mien kleinzönne. "U bent bleek, Opa; bent U niet goed?""Jawel, jonge, möör iej mot nieet zoo härd trappen", zeg ik. “En bin ik wel oew grootvader, Gerrit Kuijk? Toen ik net wakker wiere, dach’ ik dat ik gin Gerrit heetten … ! ‘’De jonge kik mien verbaasd an. "U heet helemaal en totaal Gerrit … en U kunt helemaal niet weten dat ik hard getrapt heb! Wel gefeliciteerd met je zeventigste verjaardag en dat je maar een grote jongen mag worden!""Je had niet die dure Willem II moeten kopen", zeg ik in het Nederlands."Hoe weet iej dat noe", zeg de jonge Gerrit in onvervalst dialect, "iej hebt ze nog 'geelsnee' uutepakt".Noe bin ik verbaasd. Nee, nieet um zien Dèventers. Dat bin ik hem an het leren, möör umdat ik het toch goed ezeen hebbe vanuut de dieepte of uut de heugte. Der is meer tussen hemel en eerde, dat heb ik altied wel eweten, möör dat het allemoale in de superruumte, het nirwana, het pärredies, bewaerd blieven zol? In ieder geval bin ik bliej dat mien begeleiders nöör de volwassenheid de roede nieet espöörd hebt. Döör kan ik veur mien kleinzönne ook wat mee."Kom, wiej goat nöör de stad, nöör Talamini!""En goa'j vandage ook nog weer oaver vrogger vertellen?""Ik heb feitelijk een heel mooi verhaal, möör o'j döör tegen könt.?!"
