23. 1985 ... Muziek ... 1948
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: zondag 21 juni 2009
Gedachten an 1948/1949…… Gerrit veult dat de troanen achter zien ogen brandt. Hee knippert èven. Ali steet op. Ze strik zien höör achteroaver en gef hem veurzichtig een kus op zien veurheufd. Gerrit vertelt verder: "Het wördden Kerstoavend 1948. Het had een beetjen esneeuwd. Het was vrieeskold en de lucht was helder eworden. Wiej hadden allemoale onze koptelefoons op en wiej luusterden nöör kerstoavendprogramma's op de radio. Een bèker chocolademelk wördden ons epresenteerd deur zuster Mik zelf. Ze kwam èven bie mien stoan, beduudden da'k mien koptelefoon of most zetten. Dat deej ik natuurlijk."Ben je al goed voorbereid op morgenavond?" vroeg ze. "Ik ben door een stel zigeuners op alles voorbereid", antwoordden ik. "O, gaat je verhaal over zigeuners, dat vind ik leuk." Toen verschenen plotseling an ons oapen venster wel vief of zes zigeuners, kennelijk Oost-Europezen an hun muziek te heuren; driee spölden der viool, ene bas of cello, weet ik völle. In het licht van sterretjes en keersen, dee deur hun vrouwen eholden wieren, klonk het serene strieken hemels, asof engelen bezig wazzen. Zuster Mik, diee net de kamer of wol lopen, dreiden zich abrupt umme. Haer ogen blonken en "Oh, wat mooi!" zei zee. Wiej, jonges, liggende vrèters, zatten rechtop in bedde te geneten. Dit was nog is een kerstoavend. Zowat hadden wiejluu nog nooit mee-emaakt. Dat was wat anders as diee blikken muziek uut de radio.Toen de zigeuners uutespöld wären, gingen ze nöör een volgende kamer, wöör het noa de muziek ook al eerbiedig stille bleef. Ik lagge te rillen in mien bedde. Zon geluk had ik nog nooit belèèfd!Zo lag ik wel een uur. Toen ging de kamerdeure lös. Broeder Beuker kwam met panhering binnen, want, zo zei hee, döör had hee noe pas an edacht. Of ik hem dat nieet kwoalijk nemmen wol, met een knipeugsken. Wiej atten de viskes met smaak en ik kwamme tut de werkelijkheid terugge. Ik vroege an broeder Beuker wiee diee muzikale kerstoavend verzörgd had. Dat bleek de directie van het Volkssanatorium edoan te hebben. Ze wisten dat de zigeuners bie de Poggenbelt bivakkeerden. Ze hadden een verpleger diee döör in de buurte woonden, loaten vroagen, of ze hier wilden kommen spöllen.Op Eerste Kerstdag kreeg ik bezeuk van Moder en Vader en ... van de oldste zigeuner van de Poggenbelt. Hee was heel verlègen. Hee bedankten in gebroaken Nederlands veur mien hulpe an "die kiender". Hee gaf mien een pupken, dat hee zelf esnejen had; dat heb ik hier". Gerrit haalt het holtsniejwerksken uut zien brookzak en löt het zeen. Ali nemp het uut zien hand en ze strik der veurzichtig oaver. "Denk iej dat der een stille kracht in zit?" vrög Gerrit ernstig. "Ik mot oe eerlijk zeggen, dat noa diee kerstdagen, toen de dieeptefoto’s van mien longen emaakt wären, de uutslag was, dat ik metene op stool kwam, en mocht goan ofkuren. Dat is natuurlijk toeval, möör wat is toeval?"Dan geet hee verder met zien verhaal. "De zigeuner, diee gin zigeunerkoning was, ging al gauw weer vort. Mien olders bleven de hele märgen. Eerste Kerstdag bleef het verder rustig. Dat was möör goed ook, want ik zol der hoast te völle van kriegen. Diee oavend, Ali, kwam iej ’s oavends onze kamer op. Iej hadden met Zuster Mik ofesproaken dat iej de kerstviering op onze ofdeling zollen meemaken en toen iej mien ankeken, dacht ik: "Wat bin iej toch een schat van een meid!" Zee, döörumme zal ik Kerst '48 nooit vergèten. Mien verhaal veur de kerstviering kent iejluu al!” 1985 … Gerrit zet het dieenblad met ontbijt op het bedde en zeg’: “Èèt smakelijk … !”
