22. 1985 ... Zigeuners ... 1948
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: zondag 21 juni 2009
Gerrit zien gedachten oaver het sanatorium stonden feitelijk nooit stille, oke nieet as hee nieet dreumden … ! In gedachten ging hee verder met zien verhaal."Ik wiste nieet wa'k zeggen most, möör één dink stond mien wel an: ik zol natuurlijk ook een verhaal motten vertellen, en dat ma'k graag doon. Ik zeie dus tegen de heufdzuster da'k het deej, da'k de leiding oaver dee kerstviering zol nemmen. Ze was bliej. Ze haalden mien een book met verhalen op. En onder het rustuur begon ik döörin nöör een geschikt verhaal te zeuken. Möör vind iej is een geschikt kerstverhaal! Het ene is nog sentimenteler as het andere. As ik zo bezig wazze, kwam inens de kop van broeder Beuker um de deure kieken. Hee hief zien ärm, maakten met doem en wiesvinger een rundjen, zo van "de panhering steet in de ofdelingskeuken", en zien guitige kop met krullen verdween weer. Ik lei het book met kerstverhalen an de kante en ging deur het raam zonder glasvensters nöör buten liggen kieken. Ik genoate van de sparren, driee, diee ik zagge. en ik most denken an mien ooms en tantes, diee regelmoatig van 't zomer mien opezocht hadden, onder het motto: Loa we mar oaver de Poggenbelt en Haerle nöör Gerrit in Hellendoorn fietsen, dan hebbe wiej een goed doel. Zee zeien dan altied möör weer: "Wat lig iej hier mooi?!"Um mien hen gesnurk van mien vief kamergenoten. Dan z ee ik buten bewèèg achter de sparren. Ik kieke goed. Der sluupt driee opgeschoaten knapen achter langes de bomen en struken. Ze loopt op handen en voten nöör de veranda achter kamer 33. De Balie wördt diee veranda eneumd. De haveloos geklede knapen bint op schobberdebonk. Kennelijk bint het butenlanders. Een boel dinger bint nog op de bon, en veur hun is hier wel wat èètbaers te halen. Ik schoeve mien bedde uut, schufele nöör de deure. Bennemeer in de hook kik op, möör ik legge mien vinger op de lippen. Jan leg' zien heufd weer neer. Veurzichtig maakten ik de deure lös en ik schoave de gang op. De keukendeure was al lös emaakt en ik heurden zacht proaten in een taal diee ik nieet verstond. Plotseling deej ik de deure wiedwagen lös. De driee opschöttelingen, diee met de rugge nöör mien too stonden, dreiden zich as op commando umme, een felle schrik in de ogen; de middelsten had mien plate met panhering in de klauwen. Stokstief bleven ze stoan, magere te lange schärminkels. Het wären zigeuners, ik zagge het zoo. Ik lei de wiesvinger op mien geronde lippen. Dat snapten ze alle driee. Dan liep ik nöör de keukenkaste, haalden döör een papieren buul uut, gaf een tèken mien panherings derin te loaten gliejen, pakten de bakplate weerumme, liet ze de deure uut, de Balie oaver, wachtten tut ze achter de struken verdwenen wären.Gin mense had wat emerkt. Ik sloape nöör onze kamer. Jan Bennemeer beurden zien kop van het kussen. "Jij bent ook een zeikerd, zeg!" zei hee, en hee dreiden zich umme. Ik lachten hoaste härdop. Um dee 'zeikerd', möör oke umdat ik mien kerstverhaal had. Möör hoe bracht ik mien moats an het verstand dat der gin panhering was? Ik had geluk. Broeder Beuker had dienst noa driee uur. Ik mochte der een half uur uut. Ik zochte hem op in de keuken. Döör nam ik hem in vertrouwen. Ik wist dat hee een fijne keerl was, möör dat hee zol zeggen: "Eerlijk stèlen is gin gappen!" um an te geven dat een mense diee honger hef, edwongen wördt um te pakken wat èètbaer is, had ik nieet edacht. Der wazzen dus nog echte mensen op de wereld en Beuker was der ene van”. Gerrit hef ondertussen ontbijt op bedde veur Ali emaakt en hee brengt haer dat … . Tenslotte lèèft hee in 1985 en is hee in oktober anstoande al dertig jöör met haer etrouwd … !Hee merkt trouwens dat hee goed genes van zien oaverspanning in 1983 … !
