9. 1985 ... Bezeuk. ... 1948/1949
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: woensdag 10 juni 2009
Op zuster Mik haer kamer. Ze drinkt gezellig samen thee. Op toafel ligt een exemplaer van "Bergflitsen", een moandelijkse uutgave; diee wördt deur de patiënten verzörgd. Gerrit les dat het een uutgave is diee hee as heufdredacteur hef klöör-emaakt. Hee slöt de umslag terugge. Zuster Mik citeert uut het heufd wat of der steet. Als ik de vreugde niet in me had,Niets zou mij dan vreugde bereiden;Als ik de schoonheid niet in me had,Wat schoons zou me kunnen verblijden?Als ik de Liefde niet in me had,Geen Liefde zou me dan treffen -En als ik de Godheid niet in me had,Hoe zou mijn ziel zich verheffen? "Een gedicht van Mevrouw H. A. Hendriks-Kappelhoff", zegt zee, en ze vrög hem hoe-of hee aan dat prachtige vers kwam. "Het was een opdracht aan mij". Hee vertelt over de paer vrinden, feitelijk een vrindinne en een vrind, dee hem end januäri op-ezocht hadden, juust toen hee zoo in de putte zat, want half februäri zol hee al een jöör in bedde elègen hebben. Zee brachten een beuksken veur hem mee: Erik of het Klein Insectenboek. Hee was zoo blie ewest met dat bezeuk. En nog bliejer wier hee, toen e dat beuksken las. "Waar gaat het dan over? Ik ken het niet".Hee vertelt dat het oaver een jungesken geet, dat op een oavend heel klein wördt. Hee kon neet noaloaten gelieke uut te leggen da'j het oaverdrachtelijk zieen mosten: heel klein worden um te zieen hoe groots of de schepping is. "Mien angst um dood te goan verdween hoaste", zei-e. "Oh, ik praat dialect tegen U". "Dat heb ik liever", zei zee, "en zeg asjeblieft je en geen U, je bent geen patiënt meer van ons!" "Erik wördt heel klein en hee klimt oaver de lieste van een schilderieje Wollewei in, zoo hef hee de ofbeelding van een weide met schoapen, geleuf ik, eneumd. Hee kump bie de wespen, vlög op de rugge van een hommel rond, vindt in een dierenhotel een rupse diee zich ontpopt tut een prachtige vlinder, leert wat Natuur is, want ieder dut wat hee doon mot, zonder dat hee het hooft te leren. An het ende kump-e in een veldslag terechte van twee mierenlegers en hee vindt gelukkig de weg weer nöör de lieste en .... kump weer thuus. Möör dat 'gelukkig' is nieet zoo gelukkig, want de werkelijkheid is ... zien natuurkennisproefwerk dat hee op schole maken mot. En natuurlijk slöt hee in dat proefwerk wärtaal uut ... "."Je wilt dus zeggen, dat feitelijk niet je angst voor de dood zo groot was, maar de angst nu je genezen bent niet meer te mogen dromen, en volwassen te moeten zijn.""Volwassen wörd ik nooit; too-egeven, het werk met dee kleine kinder is best mooi, möör ik misse mien echte vrieheid um niks te doon; ik werke noe welis met plezier, möör ik zal nooit meer veur mien plezier werken"."Het bezeuk van diee twee toneelvrinden, diee mien Erik brachten met zien dreumen, hef mien eleerd wat lèven wèzen mot; möör hoe dat precies werkt, ka'k neet onder woorden brengen, want gedwongen niks doon, is oke neet wat; möör oe een slaaf veulen, is nog minder!" Dat laatste schreeuwt hee uut. Hee denkt an de ‘Hoofdakte’, wöörvan hee B en A halen mot. “Brrrr". "Dit bezoek heeft wel wat betekend", zegt zuster Mik. "Nou en of!" Gerrit is weer wakker eworden … , bliej dat hee noe, in 1985 veur het onderwies is of-ekeurd!
