41 Zieekteverlof 1970
Feitelijk was Gerrit nooit zieek. Hee maakten gin misbruuk van het feit da’j welens een dag gin zin hadden um nöör het werk te goan. Hee dacht altied an wat zien vader en moder hem eleerd hadden: ‘A’j gin zin hebt dan maak iej möör zin’. Ene keer had hee bie thuusblieven het woord ‘zieek’ gebruukt. Het was meert en bie een geweldige règenschoere was de kelder vol water elopen. Toen ze ’s märns opstonden, ontdekten ze de ‘ramp’. Alles wat èètbaer was, wööronder nog zeker een mudde eerpels diee in het water dreven, most dalijk de kelder uut. Gerrit belden de schole. Hee kreeg zien directeur an de droad. Gerrit lei uut wat of ter an de hand was. Zien baas lèèfden met hem mee. “Thuusblieven”, zei hee, “ik meldde oe wel zieek”. Zoodoonde. ’s Middes was het leed al weer elejen. De volgende dag ging Gerrit weer nöör schole.
In zeuventig gingen de Kuijkjes kamperen in Luxemburg, van hallef juli töt hallef augustus. Ze gingen nöör Kautenbach, nöör een mooie camping in een dieep dal an een wilde bergbeek. Prachtige umgeving! Met hun nieje Engelse wagen, een Morris, maakten ze um de dag een toertjen nöör bezieensweerdigheden in het kleine Luxemburg. Op een dag rejen ze nöör de burcht in Vianden. Vanuut de verte ko’j de standärd al op de top zieen wapperen. Langzaam kroap de Morris de klinkerweg nöör boaven op töt an de pärkeerplaatse. Gerrit pärkeerden hem noast een Renault. Dat was een prachtige cabriolet, heel lege op de wielen. Gerrit herkenden diee auto onmiddellijk as diee van zien directeur. “Dat is de wagen van Gerrit”, zei hee. “Dat besteet nieet, want diee is zieek”, zei zien vrouwe. “Joa, dan mag hee nieet met vakantie, hee kan steeds controle kriegen”, zei Gerrit.
Ze liepen al klimmend verder nöör de burcht. Bienoa boaven kwammen ze de andere Gerrit met zien gezin integen. Lachend schudden ze mekäre de hand. De directeur vertelden wat of ter noe feitelijk an de hand was. En zoo heurden Gerrit dat zien directeur nieet enkeld jicht had, möör dat hee flink oaverspannen was. Het thuuszitten en het nieet nöör buten meugen goan wègens zieekte hadden diee oaverspanning als möör erger emaakt. De controlerend arts van de GGD had tegen hem ezegd: “U moet eruit; zo wordt het er niet beter op!” Dat was een köllefken nöör de hand van zien directeur. Anders ging e altied met vakantie nöör Zwitserland, noe was hee dichter bie huus ebleven en hee was nöör Vianden egoan.
Gerrit had wel vake escholden op het ambtelijke gedoo van de geneeskundige dieensten, möör noe kreeg hee der een boel respect veur. Het wazzen toch gin papieren mensen.
Gerrit nam zich veur hier nooit met een mense oaver te proaten, want zien directeur schaamden zich dood veur zien oaverspannig. Noe, veertig jöör later in tweeduzend tiene maakt dat nieet meer uut, joa toch wel, de GGD’s meugt oke welens in het zunneken ezet worden.
Het wier een heerlijke vakantie. Allemoale genoaten ze.
Toen in september de Kleuterkweek weer begon, was de directeur weer bèter. Nooit hebt Gerrit en Gerrit met de collega’s oaver hun ontmoeting in Vianden eproat, oke nieet met mekäre.
