36. Keukskesblik en Kweekschole 1965
Deur de opbrengst van zeuvenendertig uur lessen plus een handelscorrespondentiecursus kon Gerrit autoriejlessen goan nemmen. Dat deej hee met plezier, want hee had allange emerkt dat een klein autootjen der oke wel an zat. Noa veertien lessen slaagden hee metene veur het riejexamen. Binnen een hallef jöör döörnoa ging hee nöör Garage Kemper in Diepenveen um een ‘wagentjen’ te kopen. Man en vrouwe en vier kinder mosten derin zitten kunnen en hee most goedkoop riejen, umdat Gerrit der oke mee op en neer wol nöör zien werk in Apeldoorn. Nöör Rollecate zol hee op de fietse blieven goan. “Denk möör nieet dat oe dat lukt”, zei Jan Kemper tegen hem, “A’j ene keer in diee auto ezèten hebt, zwicht iej veur het gemak tervan”. Het lukten Kemper een wagen te vinden diee goedkoop, ruum genog en makkelijk te pärkeren was: de ‘Renault 4’. Het was een lichtblauw wagentjen met een makkelijk nummer. Ali en hee konden veurin, de vier kinder op de achterbanke. De eerste rit was één groot feest! De vierentwintig kilometer nöör Apeldoorn, eerst nog nöör de Wilhelminaschole, later nöör de nieje schole an de Staringlaan, later Dunantlaan, wären noe snel te oaverbruggen, ook letterlijk, in nog gin hallef uur.
Het ‘keukskesblik’, zoo had Gerrit het ding dalijk edeupt, bracht nieje dinger mee: Gerrit kon noe op kwekelingenbezeuk, um het vertellen van verhaaltjes en veurbereidend lèzen in de kleuterscholen te kunnen meemaken. Dat deej hee op vriedagmiddag, want dat was zien vrieje middag. De vrieje zoaterdag was inmiddels op de meeste scholen inevoerd, dus mosten diee bezeukskes op de vriedag plaatse vinden. Umdat Gerrit met de auto ging, kreeg hee in het begin elf cent de kilometer. Dat was mooi mee-enommen a’j nöör Winterswiek of Kotten mosten! Deur de inflatie liep de kilometervergoeding in de loop van de jören beheurlijk op.
De Kweekschole in Apeldoorn bestreek een heel groot kleuterscholengebieed. Härderwiek, Olst, Holten, Riessen, Lochem, Ruurlo (Reurle), Groenlo (Greunlo), Winterswiek, Hoonderloo, ze leien allemoale binnen het bereik van de schole in Apeldoorn. Veural een bezeuk an Nunspeet vond Gerrit in de zomer steeds weer een feest. Hee ging um twalef uur, noa de lessen, uut schole met de auto richting Epe en stopten tussen Epe en Nunspeet in de bossen. In de vrieje natuur, in de schaduw lekker op een benksken, at hee zien ‘middagbrootram’, zoo neumden hee dat as kind al. Hee genoat. As hee dan verkwikt deur zien drinken uut de thermoskanne en verzadigd deur zien brood een kleuterschole binnenstapten, kon hee nieet anders as heel mild de verrichtingen van zien kwekelinge volgen. Hee most anders eerlijk zeggen dat diee meikes met hun ULO-diploma al in de zak of met een brevet van tooloating töt de Kweekschole, het heel goed dejen in de praktijk van het kleuteronderwies. Oaver het algemeen wazzen ze zeer taalgeveulig, creatief en muzikaal. Oke noa negentienachtenzestig, het MAVO-diploma was deur de Mammoetwet inevoerd, voldejen de dames an alle eisen um een goeie kleuterleidster te worden.
Gerrit bleef dankböör met zien ‘keukskesblik’, al was het enkeld as ‘steun’ bie zien onderwies!