59. De Fiets van God
Op een mooie zondagmorgen, nu al weer heel lang geleê,
ging hij in de vroegte kerken, en hij nam zijn zoontje mee.
Dat wou het kleine ventje graag, hij had er om gevraagd;
en Pa had het voor deze keer met heel veel schroom gewaagd.
Het zoontje bleek een lieve knul, al was hij nog wat klein:
Heel rustig was hij in de kerk en dat vond Pa heel fijn.
Om elf uur zat de dienst erop. Ze wandelden naar huis.
Het jochie praatte, praatte maar, en vroeg wel honderd uit.
Hij huppelde naast Vader voort.Die gaf op iedere vraag
een duidelijk antwoord, want dat kreeg hij zelf toch ook zo graag.
En Pappa, heeft God ook een fiets? vroeg ’t zoontje heel spontaan.
Natuurlijk, God heeft alles! Zijn zoon keek hem toen aan en zei dan:
Ja, dat dacht ik al, ik zag hem net al staan …!
En op de zeer verbaasde blik van Pa: In het kerkportaal …, vooraan.
