2.Veurnemmen 2005
In de snee - Liep hee met mien mee - Lös kwam ik nieet van hem -En knerpend klonk zien stemm’ - “Al wat iej hebt edoan - Zal in oew schaduw met oe goan”
Ik snapten hem -Wat ik ook doo - Doo ‘k stoande in mien eigen schoo - Doaden goat never nooit ten ende - Ook nieet in een gloodniej joar - Met mien geet weer alle ellende -Moar ik kan één dink doaruut leren - Mien schaduw mot ik zeer waerderen
Crödde van Niessel Nieuwjaars bijeenkomst Soos , januari 2005
Dit versje over mijn schaduw schreef ik in december 2004, niet wetend dat de heer Hajo Zwager mij zou vragen enkele woorden te zeggen op deze bijeenkomst. Vanuit dit tekstje dacht ik, toen ik op zijn vraag of ik wou spreken na enig denkwerk “Ja” zei.En waarom zei ik dat? Omdat niet enkel mijn schaduw met mij reist, maar ook die van jullie. Soms achtervolgt hij je, soms gaat hij voor je uit of gaat links of rechts met je, maar hij gaat! Daar ben ik me van bewust. Ik hoop dat wij allemaal ons daarvan bewust zijn of worden. De schaduw van de mens waakt niet over hem, hij observeert hem , haar zo jullie willen, in alle handelingen.Hoe ouder we worden, hoe belangrijker het is dat wij middels onze schaduw onszelf controleren, de schaduw is ons geweten. Zo ervaar ik dat. Zie ik hem in de zon of zie ik hem niet, hij bepaalt me voortdurend bij mijzelf en mijn omgeving. Bij de tsoenamiramp heb ik me dat weer volledig gerealiseerd.Dit lijkt een preek; dat is het ook, een preek voor mezelf. Ik kan nu eenmaal niet verwoorden wat in jullie leeft, enkel wat in mij leeft. En zo voel ik dat allemaal. Het versterkt bij mij het saamhorigheidsgevoel, het doet me goed bij elkaar te zijn, het doet me het Nieuwe jaar met genoegen tegemoet treden, wan allemaal gaan ze mee het nieuwe jaar in! Ook de leden van de “Soos”! Bij deze jaarwisseling heb ik ervaren hoe belangrijk het is dat wij elkaar blijven zien. Daarom moeten wij blijven bestaan. Jullie schaduw reist hopelijk ook met mij, zoals die van mij met jullie. Zo kunnen we samen het komende jaar genieten in bijeenkomsten en bij toevallige ontmoetingen, of zoals sommigen mij weleens zeggen: “Hoelange kenne wiej mekäre noe al, Gerrit?” Gelukkig Nieuwjaar!
