439. Wiej bint ter bienoa!
An alle olde vrinden en vrindinnen
-----
Ik worde e‘acht al heel old te wèzen.
Zwerve hier noe zon negentig jöör.
Vermake mien nog alle dagen!
Bin volgens mien nog lang’ nieet klöör.
Toch schut mien soms ens in de zin
dat ik ter toch wel bienoa bin.
-----
An mien zwerven zal een ende kommen,
al wete ik nieet wanneer en hoe.
Dat geldt veur ons allen, olden
Ens doode wiej de eugskes toe.
Hoe of het ons dan vergeet,
wete wiej gin van allen nieet
en vertelt oke “De Automaat” geenieet.
-----
Möör één dink, joa, dat is wel zeker:
A’j zoo old bint azze wiej,
geet het lèven steeds möör sneller,
kump het ende ras körter bie.
“Wiej bint ter bienoa!” könne wiej zeggen.
De vroage is: drovig of bliej!?
Ik lève graag en heel intens.
Gezond te blieven is mien wens.
Het ende mag nog uutesteld:
Ik bin nog lange nieet uutverteld!
En wat iejluu der ook van vindt,
ik binne bliej, joa-joa, heel blie
dat iej en iej en iej en iej en iej
der net as ikke, pas bienoa bint!
….. en nog nieet helemoale!!!
-----
Crödde van Niessel – Moandag, 11 september 2017
