350. Rooie tokkerd of Schelden dut ärg zeer
Wiej spölden noe weer samen an de waterkante
en maakten döör wat beutjes van een olde krante
Wiej zetten diee an ’t kribbenende op de stroom
’t Was zeumer en de beutjes voeren völs te sloom
-----
Toen ginge wiej as jonges möör weer ens kuizen tikken
En dejen ook ons best ze in een kuleken te mikken
Ik had een hele mooie kuis, een hele grote kokkerd
uut het lager van een lorrie, genaamd een looien tokkerd
-----
Een jonge met rood höör, Bertus was e eheten
spölden ook met ons mee en dat heb ik eweten
Ik mosse tegen hem, möör ’t wier veur mien een sof
want heel gauw waer ik van mien kuizen en mien tokkerd of
-----
“Iej spölt gemeen, iej vieze voele rooie tokkerd”
Toen sloeg e met mien tokkerd midden op mien kokkerd
Het blood dat streumden as een bèèksken uut mien neuze
Het druppelden as bessensap in de löge kuizendeuze
-----
Joa mensen, verlieezen mot een mense eigens leren
ook al is een nederloage heel meujlijk te verteren
en dan is ter völle meer wa’k oe vandage leer
Hold astoeblieeft oew grote mond, want schelden dut ärg zeer
-----
Crödde – Donderdag, 27 mei 2016
