250 Te zwöre kost
Hee is verzot op zolte vette boerenlèverwors’.
Hoeneer e bie de slager kump, köch e altied een lekker humpken;
en thuusekoamen snit e dan – tonge uut de mond - vier rundjes,
veur op ene met botter dikbesmeerde brootram, en diee dan zonder kors’.
Tèvens höldt e van boerenmoes met lekkere brune rookworst
en stamppot zoerkool met völle uutebakken spekskes.
Diee rookworst diee mot Gelders wèèn en vol met vette wors’nat:
Ja zeker, hee heurt bie de echte vette lekkerbekskes.
Laatst lei e op de banke bie zien ärg gelieefde huusärts
um zien blooddruk weer es een keer deur haar te loaten mèten.
“Iej hebt hypertensie” , zei zee in ‘t Plat, verschrikt, möör op een milde tone,
“Iej hebt de laatste tied väste völs te zwöör egèten”.
Zee snapten bliekböör nieet dat het helemoale haer schuld was:
Zee wond hem alderbastend op, enkeld al deur haer lieeve lach.
En dan diee vrindelijke ogen, wöörmee zee hem steeds kats verstomden
Möör zee had an diee diagnose egens nog nieet edacht.
Hee steet weer bie de slager en köch toch weer diee boerenlèverwors’.
De slager teunt hem een mooi stuksken – zoo rond een hallef pond.
“Sniej mien toch möör de helfte d’rof”, heurt e zieneigen lachend zeggen,
“anders te zwöre kost - ik hebbe hoge blooddruk – en dus is ’t nieet gezond”.
Dan kik e umme en wiee steet döör met een smerig lachjen?
Zien lieeve zachte huisärts ; zee kik hem glunderend an, heel lieef.
Ze knikt hem härt’lijk too, begint plotseling fel te kleuren:
beseft bliekböör inens: “Te zwöre kost”, “Nee, härtedieef”.
‘k Hebbe vernoamen dat zee heel binnenkort goat trouwen.
Ik hoape dat zee met mekäre härtstik’ gelukkig wordt.
En ik denke dat zee weet dat echte lieefde mede deur de maag’ geet:
An lekkere te zwöre zolte vette kost kump hee väste nieet tekort!
Um veur te dragen op brullefte en peteijen
Crödde van Niessel
