198 Bloo-ood-blau-auwe Bloe-oess - dubbelkilinkerd 31113
Een spra-ankelijke* sterre steet zilverglimmend in een helblau-auwe bloe-oess.
Een kna-appe gitärist pakt zien gitaer uut een azoe-oeren hoe-oess.
Dan blo-ös een schoe-oeftrombo-one zich de bei-eide wa-angen blau-auw.
Een klä-ärinet wèè-èèft bloe-oesfoel zien nö-ötten deur ’t gebou-ouw.
Tooschou-ouwers luu-uustert sti-ille, bint härtsti-ikke in een roe-oess.
Want overtuu-uugend zi-ingt de ste-erre een hele moo-ooie bloe-oess.
De ivo-oren contrabassist slöt ri-itmisch zich de vi-ingers blau-auw.
Zien moo-ooie blau-auwe bloe-oess umslut zien borste pra-achtig nau-au-auw.
De mei-eikes onder het publiek geniee-ieet zien wi-itte la-ach!
En ne-emt hun dat ens kwoa-oalijk, der wordt hun wat moo-oois ebra-ach’!
Hun kee- eerls diee wordt verdriee-ieetig: Hoe-oe hebt zee het toch noe-oe?
Möör se-exy zi-ingend pakt de kreu-eunster de ma-annen i-in, en … hoe-oe!
En noah-oa het allerlest’ accoo-oord is het korte tied heel sti-il.
Dan brek inens de hel lös deu-eur schreeu-eeuwen en gegi-il.
De do-onkere ste-erre van de bloe-oess schri-it echt nöör veu-eurten toe-oe.
Zee lö-öt dan heur sono-ore stemme sprè-èken, hoe-oe-hoe.
Zee ‘floe-oerst’ in vleujend Ie-iesselstrèèks veu-eur allen te verstoa-oan:
“Iej ziee-ieet, ooh liee-ieeve me-ensen, ons in blau-auwe bloe-oezen goa-oan,
Veur o-ons is ‘t een symboo-ool veur di-isse soo-oort muu-uuziek;
Veural hier a-an den Ie-iessel geliee-ieefd bie ’n groo-oot puu-uubliek”.
Toen zei-ei ik dom: “Diee zwä-ärte poe-oes is een liee-ieeve kleine snoe-oess”.
Mien mei-eiken sloe-oeg mien op mien ssmo-ond veur di-isse flau-auwe smoe-oess.
En ik huu-uulden heftig: “Mo-ot dat noe-oe? ‘k Heb een bloo-ood-blau-auwe bloe-oess!!
Bloe-oes – bloes - bloes – oe-hoes – oe-hoes! Bloes – bloes – oe-hoes – oe-hoess!”
“Wat heb iej noe-oe een mooi-ooie bloe-oes”, zei mien deerntjen heel kordoa-oat.
“En hee-ee past nog steeds oe-oe-oe, ziee ‘k wel, want hee is in vierkwärtsmoa-oat’”.
Ik hiele op met huu-uulen, want ik vond dat mien bloe-oes mien heel goed sto-ond.
En ik da-anse noe-oe al jö-ören met een bloo-ood-blau-auwe bloe-oess in ‘t rond”.
Crödde van Niessel Luusterdicht
*sprankelijk is een versmelting van Mnd. sprakelijc (welbespraakt) en sprankelend (schitterend)
