101 De twee Mientjes
As hee an Mineke dech, dech e an Hans, zien curandus, diee in tweeduzend ene estörven is. En dan dech oke metene an Mientjen, oke wel Mieke eneumd, en Mientjen, de dochter van Ome Tinus. “Mieke is de dochter van Wim Smit en diee is weer een zönne van Ome Tinus. Mieke mot dus Tante tegen Mientjen zeggen, want Mientjen is de dochter immers van Ome Tinus en de zuster van Wim. En a’j dit nieet volgen kunt, zeuk iej de Smitten-stamboom möör op de computer op”, zeg Gerrit tegen zien breur, diee verder niks met de Familie Smit te maken hef. Hoe e der zoo opkump? Zien breur wil op 22 juni, dinzes, bie hun op bezeuk kommen, möör Ali hef veur diee dag eindelijk een ofspraak maken kunnen met de beide Mientjes, nichken Mieke Bakker-Smit en haer Tante, Mientjen Hammink-Smit. De laatsten mot uut Hoog-Keppel kommen en ze wördt deur ene van haer vief zöns nöör Wilpe ebracht, de bakermatte van de Smitten. Mieke nemt haer Tante dan mee met de auto nöör “De Pellerije”. Gerrit zeg eerlijk dat zien breur möör een andere keer mot kommen.
Diee dinsdag wördt ter precies um twee uur ebeld. Ali löt de dames binnen. Diee begint buten al vol lof te proaten oaver de prachtige, oaverdekte binnentuin. Mieke, oftewel Kleine Mientjen, begint dalijk met een lofzang op de tuin. De andere Mientjen is wat rustiger, möör toch oke enthousiast. Diee zut metene de keerse in de gang hangen diee ebrand hef op Allerzielen tweeduzend twee, bienoa een jöör noa het oaverliejen van haer nève Hans. “Hij is in december al weer negen jaar dood”, zeg ze. Gerrit antwoordt dat de keerse hem dagelijks an Hans herinnert en an Mineke Muilerman, diee hem oke zoo noa stond en diee vanof negenenzestig jöörlijks met de Kerst een kaerte stuurden vanuut Liberië, wöör zee haer man zoo fantastisch assisteerden bie het ontwikkelen van de nederzetting diee later ‘Dabwe Town’ heetten.
Dan kump Ali uut de kamer de gang in en omärmt de beide Mientjes. Ze is an hun verknocht, mede deur de jörenlange belangstelling diee ze veur hun verstandelijk gehandicapte nève hebt loaten blieken. De koffie is bruun en Ali schinkt ze dalijk op. Ze proat verder met mekäre asof ze gister nog samen ewest bint. Ze hebt het teroaver dat het toch wonderböörlijk is dat hee as curator oaver Hans noe, noa twintig jöör de dochter van Mineke, Tonia Dabwe, weerevonden hef. Of zee nog wel contact wol?! Mieke zol zich best kunnen veurstellen dat “Moeder” veur Tonia een drempel wèzen zol um contact met Ali en Gerrit te hebben. Hee zeg eerlijk dat e twiefelt of Tonia al an een nauwer contact too is, möör dat e zeker weet dat ze veur haer werk met de “Mineke Foundation” een grote steun verdieent. “Wat een dappere vrouwe!”, zeg e. “Ze nemt met steun van haer vader en steun van het fonds heel wat op haer scholders!” En hee pakt de brune herder met het schööpken um zien nekke van de bokenkaste en hee vertelt het verhaal nog möör ens weer. “Dit beeldjen, iej zieet wel, prachtig holtsniejwerk, bracht Mineke Muilerman bie een bezeuk in, ik denke negentien vier- of viefentachtig, speciaal veur Ali en mien mee. “De Goede Herder”, zei ik onmiddellijk. Mineke lachten. Tonia was ter bie. Diee mot toen tussen de tien en vieftien jöör old ewest wèèn. Noa dat bezeuk, in de Oxerstege in Battum, heb ik Mineke en Tonia nooit meer ezieen. Onze brieefwisseling wier deur de nieje autoriteiten noa negentien negentig verhinderd, afijn ….. Oeluubeiden en tientallen “Smithans” bin ik dankböör dat iejluu Ali en mien töt op de dag van vandage nog altied steunt … . Nog steeds dank!” Hee zol hoaste de troanen in de ogen kriegen.
Dan nemt e de Mientjes mee nöör zien werkkamer en hee klikt op “Favorieten” van zien computer: Mineke Foundation. Ze kiekt nöör de kleine foto van Tonia Dabwe. “Aerdige meid”, zeg Mieke, “Hoe old zol ze wèèn?” – “Een jöör of veertig”. Hee vertelt dat e enkeld net telefonisch contact met Tonia ehad hef … . “Noe möör ofwachten”. De Mientjes knikt … .
