93 Woapen
Veur Gerrit diee oavend in februäri nöör bedde geet, maakt e nog een rundjen ‘Dreiumme’. Dat dut e nieet vake, want feitelijk hef hee een hekel an meer as een paer honderd meter lopen. Hee kleejt zieneigen wärrem an, want het is beheurlijk kold buten. Hee gef Ali een kus op de wange en hee geet de veurdeure uut en aerzelt bie de uutgang van het complex of e linksof nöör de Wètermansweg of rechtsof nöör de Dorpsstroate lopen zal. Dan bedenkt e metene dat e zien mobieltjen op toafel hef loaten liggen en dat e butendat best zien bergstok mee kan nemmen! Iej kunt immers nooit weten. Hoe vake lèès iej nieet oaver bejöörden diee op hun wandeling oavervallen bint.
Hee geet weer nöör binnen. “Ben je er nu al weer?” – “Ja, ik heb mijn stok vergeten”. – “Je kunt ook beter je portemonnee thuis laten en je pinpas ook en laat je rijbewijs ook maar thuis, je legitimatie bij je hebben is genoeg!” Ali löt deur zoo te proaten dudelijk weten wööran hee dech bie een wandeling in het donker. Hee dut zooas zee veurstelt en effekes later is e op weg nöör de Wètermansweg. Rustig wandelt e langes de huzen links van de stroate en hee geet bie “Expert” de hook umme. Döör zut e van links twee opschöttelingen kommen, lopend. Hee wacht töt ze hem veurbie bint. Hee hef diee knapen lieeveder veur zich as achter zich. Hee vindt dat ze der een beetjen onguur uutzieet, veural deur diee scheve zwärte petjes op hun kop boaven diee lange manen. De beide knapen loopt rustig veur hem uut. Ook al hef e een goed geheur, hee kan nieet verstoan wat of ze met mekäre beproat.
As e op de hook van de Dreiumsweg met de Oranjelaan kump, veult e plotseling een punte in de rugge: “Staan blijven en handen omhoog”, klinkt een sissende stemme. Hee reageert onmiddellijk zooas e dat in zeuvenenveertig eleerd hef bie de huzären: As in een reflex ummedreien, onmundig härd schreeuwen en de anvaller dalijk zien knuppel in de nekke leggen. “Met dank an oe, wachtmeester Heij”, schreeuwt e luud. De stok brek in tweeën en de crimineel zinkt as een zoltzak neer. Tegelieke griept vier stevige handen Gerrit bie beide ärmen en dubbeld klinkt tweestemmig as muziek: “Alles goed met Meneer?”, en hee kik in twee ernstige pubergezichten. “Jonges, alles goed met Meneer, möör of het met disse ‘meneer’ zoo goed is …!?”
Dan pakt e zien mobieltjen en hee belt rustig één-één-twee. “Onmiddellijk ambulance, dokter en politie naar Draaiomsweg – hoek Oranjelaan in Diepenveen Dorp. Overval op bejaarde, gelukkig niet met dodelijke afloop …!” gef e deur. Een van de knapen veult ondertussen de pols van de boef. Hee zeg dat e nog polsslag veult. “Gelukkig”, zeg Gerrit.
Vief minuten döörnoa is de politie met blauw zweilicht ter. De oavervaller is bezig bie te kommen. Dan kump oke de ambulance deran. Der rolt een brancard uut. Een dokter is ter ondertussen bie. Hee onderzuch de boef. Dan wördt diee estabiliseerd, op de brancard erold en in de zieekenwagen eschoaven. Ondertussen is ter toch wat publiek too-estreumd. Dat bint meest bekenden. Diee wilt alles van Gerrit heuren. Möör de politiemensen gunt hun gin tied. Der mot een uutgebreid verbaal opemaakt worden. Möör Gerrit belt eerst Ali, want diee maakt zich väste ongerust. Hee leg haer simpel uut wat ter allemoale veurevallen is en Ali reageert met: “Denk je goed aan jezelf?” Wat een fijne meid toch!
Gerrit stapt met de beide jonges in de politiewagen. Der wordt heel dudelijk op papier ezet wat ter veurevallen is. “U zult wel moeten voorkomen”, zeg ene van de agenten. “As getuge?” vrög Gerrit. “Dat staat te bezien. U hebt deze bergstok als wapen gebruikt!” Gerrit lacht. Döörveur had e diee stok immers mee-enoamen. Hee is blie dat e dat woapen bie zich hef. De agent bekik de kapotte stok. “Dit ding is aardig vermollemd”, lacht e dan. Mooie titel veur een verhaal, dech Gerrit. “Bejöörde slög boef neer met vermollemde bergstok as woapen!” zeg e dan… .
