78 "NuNu"
Restaurant “De Kranenkamp” an de Roalterweg tweeëntwintig is no nieet zoo lange elejen van de uutbaters mevrouw en meneer Boschloo oaveregoan nöör niejen. Toovallig loat diee in de weekends en verder in de zomervakantie hun kinder genieeten op “De Marsbelte”. Hun caravan steet op het plèètsken achter dat van Ali en Gerrit. Het bint kennelijk mensen diee nieet wilt dat hun kinder deur de zaak loopt as zeezelluf met hun dieenstböre werk bezig bint en zoo heurt het oke, vindt Gerrit. Bie kennismaking met de buren hef e beloafd dat hee en Ali ens gauw kommen zult um de gerechten van het echtpaer ens te be’preuven’, en disse zundag is het dan zooverre. Möör Gerrit mot eerst nöör zien veurlopig verkochte huus an de Van Bommelweg. De koper wil namelijk helemoale op zekerheid vären, want met ‘verborgen gebreken’ koop iej een huus nieet of wel soms. Ali geet mee. Um twee uur ’s middes hebt ze met mekäre ofesproaken. Ze bint ter precies op tied. De kelder is gauw econtroleerd. Diee blik in vierenzestig deur Tannemaat uut Lochem perfekt waterdichte emaakt te wèèn. Een certificaat döörvan met vief jöör garantie “kan de makelaar jullie laten zien” zeg Gerrit. Ali knikt. Dan wil de koper onder de holten vloere in de kamer kieken. Um de luukskes, twee stuks, te kunnen lösdoon mot ter eerst wat härdboardplaten van de planken lösebroaken worden. “Ik weet dat het onder deze kamervloer kurkdroog is, dus het openbreken is voor Uw rekening”, zeg Gerrit. Meneer Icks geet döör dalijk mee accoord. Met geweld wördt een luuksken weg ebroaken. Icks krup onder de vloere met een zaklampe. “Kurkdroog en de verwarmingsbuizen hangen er hier nog netjes bij”, stelt hee väste. Gerrit trekt de conclusie dat ter van ‘veurlopige koper’ gin sprake meer wèzen kan. Icks en zien vruiwken geeft Ali en Gerrit een hand. De zaak lik helemoale goed erègeld, möör dat mot in feite nog blieken!
Um vier uur diee middag drinkt ze een köpken thee in “De Pellerieje”, dan riejt ze nöör de Roalterweg. “De Kranenkamp” blik noe “NuNu” te heten volgens het nieje uuthangbord. Vremde möör originele name, vindt Gerrit. Het schut hem metene te binnen dat het een uutroop van verbazing zol kunnen wèzen, zoo iets van “Nou .. nou …, dat is hier ook mooi eworden!” En as ze de zaak ingoat, is e inderdoad epakt deur het moderne karakter dat de èègelègenheid ekregen hef. Ali sprek haer bewondering oke uut.
Bie het raam is een töfelken veur twee vriej. Döör is een mooi uutzicht op de bomenrieke Roalterweg met het drukke verkeer. Dan steet Mevrouw zelluf al bie hun en zee herkent hun metene as noaburen van de camping. “Hé, wat leuk dat U hier bent”, zeg ze spontoan. Ze haalt onmiddellijk Meneer derbie. Diee is oke al zoo verrast. Dan bestelt Ali en hee beiden soep veurof, lekkere pompoensoep, en Ali bestelt een vismenu en hee spareribs, zien moder zol zeggen “värrekesribbekes”. Döör was hee toch zoo gek op. Ze kregen der lekkere verse greunten bie en gebakken eerpelkes. Wat een moaltied! Gerrit likten der letterlijk zien vingers bie of. As toetjen koazen ze beiden een ‘dame blanche’.
Toen ze klöör wazzen, wol Gerrit ofrèkenen. Möör Mevrouw boad hun nog een consumptie an van “het Huis”. Ze koazen beiden een kop ‘koffie verkeerd’. En Mevrouw en Meneer kwammen bie hun zitten, vroegen hoe of zee het allemoale vonden. Gelukkig konden ze enkeld tevrèden geluden loaten heuren. Meneer vertelden hoe of ze an de name “NuNu” ekommen wären. Veur de öpening hadden ze op een oavend met vrinden bie mekäre ezèten. Ieder mocht een name verzinnen. Sommigen dachten te lange noa. Ene van de vrinden riep dan ieder keer: “Nu … Nu …!” En dan kwam der weer een name diee ofekeurd wier. Uuteindelijk wier ekoazen veur “Nu … Nu …” oftewel “NuNu”.
Gerrit vond het een originele oplössing, möör hee vertelden zien eigen eerste inval nieet bie het lèzen van de name. An de toog pinden hee zien rèkening met een gift veur de vreugde- en verdrieetpot. Meer as voldoan rejen ze weer nöör “De Märsbelte”.
