76 Oprumen
Op donderdag de zestienden geet Gerrit met völle plezier an de slag in de Van Bommelweg. Noe het huus verkocht is, mot het löög. Hee begint op zolder. Zien werkbanke döör löt hee stoan, want diee wil de ‘veurlopige koper’ väste wel oavernemmen, want diee zit in de binnenärchitectuur. Diee wil natuurlijk allerlei dinger op zien eigen wieze maken. Olde papieren bergt e op in deuzen um nöör het grote circuleerärchief te doon. Märn komt ze weer langes um papier op te halen. Hee brengt de deuzen noe al nöör beneden en zet ze an het begin van de oprit. De tientallen studieboken geet e dan sorteren. De meesten kunt nöör de ‘Vrienden van de Bibliotheek’ in Dèventer; döör hof e enkeld zien dialectvrind Willy Hoogstraten veur te bellen, dan kump diee de boken wel halen met zien stationcar. As e de romans, jeugd- en kinderboken esorteerd hef, blik dat Willy wel twee keer riejen mot. Hee belt hem onmiddellijk mobiel um hem te wöörschouwen! “Ik komme der dalijk an”, zeg Willy. Nog gin tien minuten later is hee der. Hee pakt metene an. Met zien beiden hebt ze binnen twintig minuten alle eenentwintig deuzen in de wagen van Willy epakt. Alles zit ter in! Willy is härtstikke bliej, want hee hef wel eheurd en ezieen dat ter hele weerdevolle boken bie bint. Dat zeg e tenminsten.
As Willy vort is, geet Gerrit de sloapkamers noa. Het oldersledikant haalt e uut mekäre. Hee slep de delen meujzaam nöör onder. Käskes an de muren löt e veurlopig hangen en de gedienen oke. Tien tegen ene dat de nieje bewoners diee veurlopig wel hebben wilt. Een leuk tienerledikant löt e stoan. De nieje bewoners hebt twee döchterkes, dus ene van diee twee zal dat bedde wel aerdig vinden.
Noe geet e nöör het höksken achter de garage, wöör hee zien tuingereedschap hef stoan. Meer as een paer schupkes um in het nieje huus potten te vullen hef e nieet neudig, de rest mag de nieje bewoners hebben, oke de hoast nog nieje grösmeier en de verticuteerhärke: hee is bliej dat e der vanof is. De grote règentonne geet nöör zien oldste zönne in Aduärd. Diee mot hem möör ophalen. Deur erfenis hef e völle tuinspullen dubbel. Ene spa, een batse, een härke, een schoffel, twee kleine härkjes en een bundeltjen jute zakken bergt e in de auto. Zien kinder mot möör zeggen wiee of ter wat van neudig hef.
Hee geet de garage in. Döör steet enkeld nog zien gereedschapskiste met de dinger um met kärweitjes in en an het huus te gebruken en een deuze met vierentwintig vakjes met schroeven, spiekers, kleine en grote bolten, stanleymesjes en zoo meer. Disse plastic box en de kiste zet e oke in de auto. En dan löp e nog ens weer de tuin deur. Alles greujt en bleujt volop. Hee hooft het grös nog nieet te meien, dat kan nog een wèèksken wachten. Hee telt de opslag van nöttebeumkes. Hee telt ter zeuven. Hee zal de nieje bewoner vroagen of e in september, oktober der een stuk of viere uut mag graven um weg te geven; ze bint straks immers nieet meer van hem. De koper hef trouwens al te kennen egeven dat hee de grote nötte wil loaten stoan. Dat is mooi, want diee hebt Ali en hee in zesenzestig eplant. Het beumken kwam toen van de Twekkelerweg honderd zesse in Hengelo – Oaveriessel, wöör Ali haer vader, Witteveen, de moderboom in negentien drieeëntwintig eplant had.
Gerrit is klöör. Hee geet nöör de auto, rit eerst nöör “De Pellerije” um de neudige spullekes nöör de kelder te brengen en geet dan metene deur nöör “De Märsbelte”, wöör Ali met het èten op hem zit te wachten.
Noa het èten völt Gerrit in zien ligstool in het zunneken as een blok in sloap. Hee slöp anderhallef uur as een blok. Dan geet e zich opfrissen en Ali en hee wandelt döörnoa nöör Velsdijk tiene. Ze goat döör heerlijk thee drinken: het is immers een officieel “Rustpunt”. Iej kunt ter trouwens oke terechte veur “Bed and Breakfast”!
