74 Jan Pannekeet en Tromp de Vries
As Gerrit heurt dat Henk en Ingrid Jan Pannekeet ekend hebt, komt zien gedachten metene terechte in vierenzestig, noe viefenveertig jöör elejen. Gerrit werkt dan an de “Rijks Landbouwhuishoudschool Nieuw Rollecate” in Dèventer, wöör e Nederlands gef. Dan ontmoet hee twee lerären Nederlands bie de correctie van de eindexamenproducten veur de leräressenbevoegdheid, de Akte N XIX. Alle kandidaten hebt een ‘tekstverklaring’ veur het vak ‘Nederlandse Taal’ motten maken, schriftelijk dus. De ene collega kump van Urk en gef les an een legere huusholdschole, en hee heet Tromp de Vries, de tweeden is Jan Pannekeet. Jan gef les an de roomskatholieke leräressenopleiding in Bergen in Noord-Holland. De kennismaking met Jan begint heel leuk en dat kump nieet enkeld deur het zangerige Westfries, wöörin Hee zich veurstelt: “Ik bin de aaaprilgraep van maain moeeder oit vaaif-entwintig”. – “Dus iej bint op één april geboren”. - “Jaae”. Tromp lacht härtelijk mee. Het ies tussen hun drieeën is ebroaken en onder het corrigeren proat ze völle met mekäre. Tromp blik net as Gerrit de MO A- akte Nederlands te bezitten, Jan hef B en Gerrit bekent dat e middenin de opleiding veur B estopt is noa een verschrikkelijke ruzie met twee examinatoren, diee zoo wegelopen leken uut de roman “Onder professoren”. Jan en Tromp hebt geweldig völle schik oaver dit verhaal. Tromp blik zich met het dialect van Urk bezig te holden. Jan höldt zich in zien vrieje tied bezig met lèzingen en veurdrachten in ‘zien’ Westfries. Zoo wisselt ze strèèktaalgegèvens uut het Dèventers, het Urks en het Westfries an mekäre uut en an het ende van de dag weet Gerrit van Jan en Tromp een heleboel.
Oaver Jan denkt e noe deur. As e het goed ontholden hef, is Jan in viefentwintig geboren. Hee was, Jan is al lange dood, twee en een hallef jöör older as Gerrit. Hee wol in vierenzestig nog universitair ofstuderen en … dat is hem oke gelukt! In negenenzeuventig promoveert Jan op het proefschrift “Woordvorming in het hedendaags Westfries”. Van dat jöörtal is Gerrit nieet zeker, möör döör kan e thuus op de compjoeter wel op koekelen.
Jan hef heel wat meer veur het Westfries edoan as Gerrit veur het Dèventers. Hee wier nieet veur niks Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Nog mooier was veur hem meschiens het meugen ‘kriegen’ van de “Westfrieslandprijs”, diee hee as allereersten in negenenzeuventig ontvangt. Jan was een enorme intelligente keerl. Verscheidene ‘knappe’ uutgaven stoat op zien name. Gerrit is oprecht positief ofgunstig op hem, allewel euvelgunne hem meestal vremd is.
Dan denkt Gerrit an Tromp, diee zieneigen met het lèven op Urk en de taal van dat ‘Taaleiland’ bezigeholden hef. In negenentachtig zit Tromp in de jury van de IJsselacademie veur het keuren van de wedstriedliteratuur. Dat heurt Gerrit later van Tromp zelluf bie de priesuutreiking: Gerrit ontvangt de tweede pries veur “Een Dèventer Jonge in Oorlogstied”, onder het motto “Ook märgen kui’j den Iesselt zieen, möör goat vandage kieken” inezonden. De heufdpersoon döörin is Gerrit Keukelom, wöördeur Tromp nieet deur hef dat het um Gerrit Kuijk geet. Tromp is dan oke erg verrast dat de schriever van dit book zien collega uut de zestiger jören, Kuijk, is! Gerrit weet nog dat Tromp hem toen verteld hef dat e tweeënzeuventig was. Dan mot hee onderhand tweeënnegentig wèèn. Plotseling schut hem te binnen dat Philomène Bloemhoff van de “IJsselacademie” hem een paer wèken elejen nog verteld hef dat Tromp de laatste tied beheurlijk in gezondheid achteruutegoan is. Jan Pannekeet is noe al zeuven jöör dood. Gerrit wil toch oke ens op hem koekelen op internet. Hee wil toch wel weten of ter meer oaver hem bekend is as Gerritzelluf weet. Internet bevat zon boel prachtige weetjes, iej kunt möör blieven putten. Bie het opschrieven herinneringen bint diee dinger heel goed te gebruken. Gelukkig hef e gin laptop, want anders zat e noe al weer te koekelen en bleef ter van de vakantie weer niks oaver… .
