67 Saamheurigheidsdag
Crödde is late op diee donderdag de dertigste april. Hee hef zieneigen flink versloapen en veult zich trouwens oke nieet honderd procent; hee is sloerig in de botten, hee kon wel ens griep kriegen. Möör èven de temperatuur opnemmen. Hee douwt de meter in zien achterste, dat is nog altied de zuverste wieze van mèten. Een minuut zitten loaten. Op zien polsklöksken volgt e de secondewiezer, hee nemt veur alle zekerheid anderhalleve minuut: zeuvenendertig viere. Dat is wat te hoge veur ’s märns. Dat wördt echt een griepjen. Dan geet e möör nieet nöör de Diepenveense Braderie, allewel dat altied een heel gezellige bedoning is, veural as het oranjezunneken schient, wat noe het geval is. In gedachten zut e zich lopen van ‘Expert’ op de hook van de Oranjelane en de Wetermansweg töt bie Riemersma bie het bruggeken.
An dat bruggeken hef hee trouwens drove herinneringen. Hee is ter getuge van ewest, toen jören elejen de jungeskes Bottemanne döör egrepen wieren deur een auto, wöörvan de chauffeur deur een of andere oorzaak, te härd riejen?, het stuur nieet meer holden kon. Ene jonge kwam umme, de ander most een been missen. Pas elejen hef hee eheurd dat diee jonge nog lef en wöörachtig met een wieltjen as been nog marathons lopen zol! Wat een kerel! Döör mot een mense respect veur hebben. Diee verdieenden een ridderorde in de ‘Orde van de Nederlandse Leeuw’. Hoe was zien veurname ook al weer? Bert of zoo iets. Klonk trouwens mooi: “Bert Bottemanne”. Hee mot noe zon vieftig jöör wèèn.
Hee geet weer te kooi, möör zet eerst de teevee an. Hee völt midden in de uutzending van het Koninklijke bezeuk an Apeldoorn. De busse rit oaver het scherm, heel langzaam, het Koninklijke gezelschap zweit uutbundig nöör de juichende massa langes de kante van de Loolaan. Plotseling verschient de ‘Noald’ in beeld. Der is een kleine auto tegen het hekke der umhen an erejen. Van veurten zit e helemoale töt boaven de veurroete in puin. Crödde begrip dalijk dat dit gin ongeluk is: dit is een zellefmoordanslag. Metene kump de busse weer in beeld. De hoge-ezèten gasten kiekt paniekerig in de richting van de ‘Noald’. Dan kump plotseling een teeveebeeld wat een herhaling wèzen mot. Een kleine an de veurkante ekronkelde auto scheurt tegen het hekke van het monument an. Het wagentjen mot onderweg al andere obstakels eraakt hebben. De verslaggeefster is ondertussen op een andere eschrokken toon oaveregoan. Ze zeg dat ze mensen op de grond zut liggen diee in de bane van het ‘projectiel’ estoan hebt. De auto hef op het nippertjen de busse emist. Crödde snapt dat de anslag ericht ewest is op de Koniginne en haer familie en hee vrög zieneigen of hoevölle slachtoffers of ter evallen bint. Hee denkt an anslagen in het groot en in het klein. Wat een rot wereld is het toch wöörin dit allemoale möör kan! Hee denkt weer an Bert Bottemanne. Met diee jonge betrof het een ordinair ongeval, möör de moord op Pim Fortuyn, het afslachten van Theo van Goch, de poging töt ‘beschadigen’ van het Koningshuus wären boos opzet!
Dan mot hee inens weer an Mineke denken! Iederene weet in ieder geval wat ter met Pim, Theo, Bert zien breurken, en de slachtoffers van vandage gebeurd is. Wat ter met Mineke zich hef ofespöld, zult ze meugelijk nooit weten. Ook haer dochter Tonia en haer man Dabwe nieet! En dan durft e plotseling nieet meer nöör Tonia te zeuken. Hee vindt dat zee haer rust mot hebben …, want meschiens wil zee helemoale gin contact meer met degenen diee Mineken van heel dichtebie ekend hebt! Hee mot veurlopig ofwachten.
Crödde veult de rillingen oaver de rugge lopen, inens. Hee weet dat het gin koorts is, hee mot een kleine shock hebben. Rustig blieven liggen noe. Hee denkt an Beatrix. Zee hef al zon gedonder met dat räriteitenkabinet van Balkenende met zien ‘moordende’ VOC-mentalieit, noe krig ze der dit oke nog bie op ‘Haer’-dag in tweeduzend negen. Dan kump e langzaam töt rust. Koninginnedag krig veur hem kats een ampärte betekenis: Saamheurigheidsdag.
