49 Paimpol: Pêcheurs d'Islande
De vlieegroute wier noe: Caen – Villedieu-les-Poêtes – Avranches – Antrain – Combourg – Dinan – Lambatle – St. Brieuc – Kerity (Paimpol). Döör konden zee landen op een fabrieksterrein dichte bie de camping. De eigenaer van diee camping was oke bezitter van het fabrieksterrein met de gebouwen döör umhen, wöör hee tèvens een wienhandel had en een fabrieksken veur appelwien of cider en calvados. Hee stond hun al bie de ‘H’eli-landingsplaatse op te wachten. De camping lei an de oaverkante van de weg en ze hoofden enkeld möör oaver te stèken. Het bleek een terrasencamping te wèèn. Der umhen stonden wat palmbomen asof het hier subtropisch was, möör de daken van de umliggende huzen wären veurzieen van stoalen rekken an de dakgeuten um te veurkommen dat ‘s winters de ‘ladingen’ sneeuw in lawines nöör benejen kommen zollen! Gust snapten dalijk dat dit alles kwam, wiel de “Wärreme Golfstroom” langes de Noordwestpunte van Bretagne streumden.
De tentjes wären gauw opezet op het boavenste terras, dat nog in de late zunne lei. Eddy genoat al zoo van de mooie terrascamping met de huzen en de natuur döör umhen, dat hee al dalijk noa het opzetten wandelen wol. En zoo liepen zee met zien vieren um hallef achte in de oavend al deur Kerity nöör het kleine schilderachtige oerolde haventjen, wöör de schèèpkes noe bie eb an de grond leien. Döör gingen zee op een lange oeverbanke zitten en in het oavendrood bie de ondergoande zunne begon Gust te vertellen.
Hee vertelden oaver Pierre Loti diee hier in de strèèk in het midden van de negentiende eeuw, 1850, töt en met het eerste kwärt van de twintigste eeuw, 1923, elèèfd en ewerkt had en dat hee een bereumde Franse schriever ewest was. Hee, Gust, had bie de lessen diee hee ehad had van Mevrouw Buis, oke literatuuronderwies ehad en toen eheurd oaver het werk van Loti. Hier had diee man elèèfd en ewerkt, in disse mooie strèèk met zien prachtige natuur an zee. Gust vertelden de mannen dat jörenlang in de mooie kamer van zien opa an de ‘Platvoet’, in een klein boerderieken, want zien grootvader was een keuterboertjen, twee etsen ehangen hadden. Diee hingen tegenoaver mekäre, het wären oke tegenhangers, was hem later ebleken. De ene ets stelden een haventjen veur met kiek op de zee, wööronder in schuun schoonschrift eschreven stond: ‘Le Départ pour la Pêche’ oftewel ‘Het Vertrek voor de Visvangst’. An de mure der tegenoaver hing hetzelde haventjen met het onderschrift: ‘Le Retour de la Pêche’, ‘De Terugkomst van de Visvangst’. Op de eerste ets voeren de vissersboten de haven uut, op de tweeden de haven in. Het boerderieken was later ofebrand en de etsen wären verloren egoan. Bie de lessen van Mevrouw Buis had hee pas esnapt dat disse etsen emaakt mosten wèzen nöör anleiding van een prachtige roman van Loti: ‘Pêcheurs d’Islande’.
Hee keek umme in de richting van Paimpol. En hee zag dat het wöör was en hee zei het de jonges oke met troanen in de ogen, dat dit het plèètsken was van de etsen! Van hieruut gingen de Bretonse vissers met hun kleine ‘bateaux de pêcheurs’ richting ‘IJsland’ um op de grote vangst te goan. Gust vertelden van het lieef en leed an boord van de boten, van storm en kolde, van huzenhoge golven. Hee zag dat de jonges hoaste zatten te rillen op de ‘wellebalken’.
“Noe weet iejluu wöörumme as ik hier nöörtoo wol. Ik wolle nöör het land van de twee etsen wöör ik herinneringen an hebbe … . En noe zit ik weer in de mooie kamer van het boerderieken van mien grootvader en ik kieke der weer nöör!”
Hee stond op en zei dat e noe nöör Paimpol wol kuieren, enkeld um te kieken wöör döör het museum was. Want dat hee döör een bezeuk brengen wol, stond veur hem väste. De mannen liepen graag mee. Eddy verwoordden wöörumme! Hee zei dat e niejsgierig eworden was deur het prachtige verhaal van Gust.
