45 Treinkaping "De Punt"
Kwärt oaver negen ’s märns. De telefoon rinkelden. Gust in pyjama nam de hoorn van de hoake. “Meester”. “Joop hier, Den Uyl. Bij “De Punt” in het noorden tussen Assen en Groningen is door Molukkers een intercity ‘staande gehouden’. Kom onmiddellijk naar …”, en Joop gaf de coördinoaten deur van de plekke wöör Gust zich melden most.
“Ik komme deran!” riep hee, van de schrik dialect proatend tegen Joop. Hee krabbelden de coördinaten op seconden nauwkeurig op een papierken, kleejden zieneigen zoo gauw meugelijk in zien officierspak, belden Kärel Dieben, diee bie Rommedolt op de boerderieje was en binnen tien minuten zatten ze in de helikopter nöör de geheime plekke wöör de minister-president, demissionair trouwens, hem besteld had. Twintig minuten later vloagen ze boaven het landhuus wöör Den was. Der lei een helihaventjen noast en Kärel zetten de heli keurig op zien plaatse. Op de radio hadden ze al eheurd wat of ter precies an het handjen was: Bie “De Punt” hadden een stuk of tien Molukse knapen een intercity töt stilstand ebracht. Dat was um negen uur diee märgen gebeurd. Tegeliekertied wazzen in Boavensmilde ruim honderd kinder en vief onderwiesmensen in een legere schole egeizeld! Veur Gust was het een grote vroage wat Joop van hem wol.
In de kleine ‘werkkamer’ van het landhuus trof hee driee ministers en nog een vrouwe, wat de secretaresse bleek te wèèn. Joop gaf hem een hand en stelden hem an de anderen veur, diee e trouwens dalijk herkend had: De Gaay Fortman, Minister van Binnenlandse Zaken, Van Agt, Minister van Justitie, en mevrouw Lieve Dievanons, “onze” secretaresse. De Minister van Defensie was nieet anwezig, wat Gust enorm verwonderden.
“Wij vormen samen het crisisteam, mijnheer Meester”, zei Joop heel formeel, “en ik wil graag dat U als adviseur van ons werkt. Bram Stemerding kan dat als Minister van Defensie niet doen, want hij moet zo dicht mogelijke bij de kaping zijn”.
Gust zei dat hee de dame en de heren graag van dienst wèzen wol. Joop: “Dan kunnen wij nu beginnen”.
Gust zocht noe eerst Kärel op um hem weerumme nöör huus te sturen um de neudig spullen veur dag en nacht op te halen.
De eerste vroage was of ter een politie-eenheid nöör het noorden most of een militaire groep. Gust stelden veur gin politiemensen te sturen möör militairen. Hee vond dat zee een blik huzären lös mosten trekken, um reden dat het vake jonges wären met ‘stabiliteitsfactor’ ene, wat beduujt dat ze zeer èvenwichtig bint in hun handelen. Dries was het döör totaal mee onens. Hee vond dat diee huzären te slap optrejen zollen … ?! De märiniers mosten der an te passe kommen, vond hee! Gust zei dat diee in de legere rangen meestens met ‘stabiliteitsfactor’ driee eselecteerd wazzen. Möör Van Agt wol nieet anders. Pappa Gaay en Ome Joop haalden de scholders op en ze gavven Dries zien zin. Der wier onmiddellijk ebeld met Bram. Diee bestelden een peloton märiniers! Het crisisteam liet het an hemzelluf oaver hoe of hee de soldoaten oaver de trein en de schole verdeelden.
Ze wieren al snel weer ebeld langes de vriejeholden liene: In de intercity zatten viefentachtig mensen. De heufdconducteur en de machinist hadden de trein motten verloaten en vlak döörnoa mochten veertig reizigers uutstappen, de andere viefenveertig nieet. Dööronder was ene heugst zwangere vrouwe; diee mocht nieet vort! Het crisisteam nam het vastholden van haer heel hoge op! Dit was gin oorlogsdoad, möör een misdoad tegen de menselijkheid!
De geizeling van de schoolkinder bleek edoan deur vier jonges of mannen. Het bleek dalijk al dat diee gevangenholding bie de noorderlingen kwoad blood zetten.
Dudelijk wier nog nieet wat de Molukkers noe feitelijk wollen!
