39 Prinsjesdag 1976
Ze wären net weerumme van een traumavlucht met de helikopter nöör Heino. Kärel en hee zatten juust an de koffie. Toen rötelden de telefoon. Het was Joop, heurden Gust toen e openommen had. Joop had een groot probleem, zei e, döör kon hee langes de droad nieet oaver proaten. Of ze samen konden oaverleggen op Krottmer! Gust zei dalijk “Ja”.
Op vriedag de derden september vloagen Gust en Tine dus nöör Krottmer. Joop kwam èven later an, oke met een heli, ene van het leger. Um ellef uur zatten ze in de ‘Blauwe Kamer’ van de kasteelboerderieje. Joop had Dries mee-enommen; bliekböör zatten an zien probleem juridische aspecten. Tine bleef met Ineke en Peter in de huuskamer. Èven later landden der nog een helikopter. Dat was diee van de ‘Westenbergkazerne‘ uut Schalkhaar. Jan Spiering en Fred Buiskool sprongen deruut. En toen ging Gust een lichtjen op! Prins Bernhard had een uniformverbod! Oke op Prinsjesdag mocht hee bie de Troonrede ging uniform dragen. Hee zol dus in zien zetel in burger zitten motten!
Toen Jan en Fred oke ezèten wären en Mientjen de koffie had opedoan, nam Joop het woord. Hee memoreerden de hele geschiedenis van de Lockheed-affaire en dat de commissie, ‘Commissie van Drie’ eneumd, bestoande uut Donner, Holtrop en Peschar, bewezen achtten dat Prins Bernhard stèèkpenningen anenommen had. Joop had hem veur het gerecht willen loaten kommen, möör … Koningin Juliana had edreigd met oftreden as haer man as een boef behandeld wier, oke al umdat ter an etwiefeld worden most, of ter wel sprake was van stèèkpenningen, as haer man met zien handelswieze zukke grote Nederlandse, Vaderlandse belangen dieenden. En dan ging het meeste nog wel nöör het ‘Wereldnatuurfonds’.
Joop had dus, meenden heezelluf, een hele wieze beslissing enommen deur Prins Bernhard nieet gerechtelijk te loaten vervolgen, möör hem veur altied het dragen van een militair uniform te verbieeden. En döörtegen was nieet de Prins, möör het militaire apparaat in opstand ekommen! Dries had van insiders eheurd dat de militairen veur Prinsjesdag of op diee dag een staatsgreep wollen plègen. En zoo was dat!
Jan Spiering en Fred Buiskool bärstten in lachen uut. Ze bleven der hoaste in. Ze wezen beiden nöör Joop en Dries en bleven möör lachen. Toen nam Jan Spiering het woord. Hee vertelden rustig dat Prins Bernhard dan wel gek op uniformen wèzen mocht, dat was heezelluf in tegenstelling töt Fred tenslotte oke, möör um het Regiment Prinses Irene um zon kleinigheid een staatsgreep te loaten plègen, dat ging hem toch te verre. Natuurlijk wier der in de meeste kazernes eproat oaver diee idiote moatrègel um de Prins een uniformverbod op te leggen, möör ze snapten allemoale wel dat het een symbolische doad van Joop was um de Nederlandse mierenneukende politici rustig te holden.
Dries had het nieet meer. Hee begon tegen te sputteren; der kon toch wel wat wöörs in stèken. Joop teunden zich weer ens een goeie veurzitter: “Als de lakeien dit jaar nu eens gewapende vermomde militairen waren, dan is er toch niets aan de hand?” Gust vroeg of zee dat nieet altied wären. Döör kon Dries gin antwoord op geven.
Der wier niks besloaten, want Joop was helemoale tevrèden. Dries was bange. En Gust, Fred en Jan? … Ze hadden het ter later nog vake oaver, vooral oaver dat ‘mierenneukende’ politici. Dries had dat een grove belediging evonden.
Op Prinsjesdag zatten ze alle driee met hun vrouwen, nieet in uniform möör in gries kostuum, in de Ridderzaal, want ze hadden een officiële uutneudiging. De Prins was oke in het gries en zat grienzend de zaal te oaverzieen en hee zag hun oke nog. Hee gaf een klein knipeugsken.
De Troonrede gin Gust het ene oor in en het andere uut. Dat ze de koniginne zukke onzin ieder jöör möör weer lieten uutsprèken, dacht hee.
