36 Cadeau: sabots
Moandag 26 juli 1976. Vandage rejen ze met hun Morris 1100 nöör Rouen, een afstand van ruum tachtig kilometer langes de nieje autosnelweg Caen – Rouen, diee nog inewiejd worden most. Dat zol gebeuren op donderdag de negenentwintigsten. Het zol een tolweg worden en Gust stond ter op diee ‘route’ erejen te hebben, veurdat diee e-oapend wier, want dan most hee tol betalen. Noe was de nieje weg nog tolvriej, ook al stonden de huuskes met de borden ‘Péage’ bie alle ofslagen al langes de ‘route’. As ze woensdag de achtentwintigsten nöör huus rejen, zol de weg oke nog tolvriej wèèn, dat schèèlden al gauw twee keer zes frenkskes, oftewel vier gulden zoo ongeveer en döör ko’j best mooie dinger veur kopen. Tine had veur de neudige menage ezörgd: een thermoskanne koffie, fleskes Fanta, botter, stokbrood. Zoo konden ze der de hele dag weer goed tegen. En … ze wären an gin tied ebonden, want de kinder van Blanchard wollen nieet mee.
Op een pleintjen rechts van de Rue de Lafayette pärkeerden ze de auto, gingen op een banke zitten, dronken koffie, atten stokbrood, dik besmeerd met lekkere roombotter. Dat laatste was nieet zoo goed veur de cholesterol, möör zundigen mag allenig nieet in de kerke. Döörnoa rejen ze deur nöör de Abbaye St.-Ouen, wöör Gust heel makkelijk de auto kwiet kon. Met hulpe van de plattegronden in de gids “Michelin – Normandie” , de bladziejen 156, 157, 159-plattegronden, volgden ze de route Rue de l’Hôpital, Rue des Carmes, Rue du gros Horloge, Place du Vieux Marché, wöör ze gin bezeuk brachten an het “Musée Jeanne D’Arc”, Rue Rollon, Rue Jeanne D’Arc. Ondertussen hadden ze ‘Het Grote Uurwerk’ bewonderd, het ‘Paleis van Justitie’ aneschouwd en de “Cathédrale” bezichtigd. Ze kwammen uut bie het “Musée des Beaux-Arts”, in de Rue Thiers. Dat bezochten ze oke nog. Toen kwammen ze weer bie de St. Ouen; diee gingen ze helemoale bezichtigen. Wat een schoonheden! Noe gingen ze lekker in het zunneken op een banke wat èten en drinken. Dat was um een uur of driee. Verkwikt liepen ze wat winkelströötjes deur um wat souvenirs veur de thuusblievers te kopen. En toen gebeurden der een wonder! Achter een winkelroete stond een bord: Cadeaux de la Hollande. Uutestald wären originele medellekes van Nederlandse möllens, ophaalbruggekes, Volendammertjes, Giethoornse punterkes, Delftsblauwe möllekes en klumpkes en … de klompen diee Gust altied nog op de camping droeg, gèèl met zwärtrooje motiefkes en de letters VVV derop, um an te geven dat ze van Van Vilsteren uut Dalfsen kwammen. Gust stootten Tine an: “Zukke klompen wil Blanchard zoo graag hebben um met blomen derin op zien camping te hangen; hee hef mien der al vake oaver anesproaken dat hee diee zoo mooi vindt”. “Koopt ze hem dan”, zei Tine. Ze stapten de winkel in. Een vrindelijke juffrouw achter de teunebanke sprak hun an, … in het Nederlands. Gust antwoordden in zien Diepenveens. Zee ging verder in het olde Sallands, met ‘klömpies’ en ‘beuties’ en zoo möör deur. Ze was in Wieje geboren. De ‘sabots’ wären gauw ekocht. Het wären groten, Gust zien moate. En de pries? Vieftig frank! Dat had heel wat meer ekund. Möör het was dat ze strèèkgenoten wären! Gelukkig gingen ze de winkel uut. De juffrouw had de klompen netjes in een grote deuze epakt, zoodat de Blanchards nieet zaggen wat hun as cadeau aneboajen wier. Gust en Tine zochten hun op in het kanteurken. Tine sprak bie het geven de woorden “Pour vous et merci pour tous vos efforts”. Mevrouw deej de deuze lös en zee kreeg een kleur van verrassing. Blanchard klapten in de handen en de kinder riepen hoaste in koor: “Merci ma Tante Tine et mon Oncle Gust!” Toen vertelden Gust dat ze woensdag de achtentwintigsten zollen vertrekken. De kinder riepen hoaste ach en wee, en Blanchard en zien vrouwe wären der stille van. Toen begon Blanchard te lachen … . “Vous êtes des saboteurs”, zei e … . Gust snapten het helemoale!
NB: Lèzers: Vertalen in het Nederlands is onneudig. Woordbeeld is dudelijk.
