32 Brieef - opbellen - krante
Op disdag de twintigste juli begon de vierde wèke van hun vakantie. Veur de ofwisseling was het een règenachtige dag. Het völs te dreuge weer was oaver en de règen viel soms zeikerig soms kletterend op het dook van hun tente. Beiden genoaten ze, want ook dit weer heurden bie hun kamperen.
Onder ‘Moders paraplu’ kuierden ze nöör Villers um inkopen te goan doon. Wat koel! Koffie met völle melluk dronken ze bie het strandcafé, met uutzicht deur het waterglas op de grieze golven. Der wier nieet ezeild en nieet ezwommen. De rustige grieze golven gavven een boel vrede. Ze bleven wel een uur genieeten, met een frisdrankjen.
Noa teruggekomst op de camping kwam Gust bie het goan nöör de weecee Mevrouw Blanchard tegen. Ze zei dat ter een brieef veur hun in het kanteurken lei. Hee ging hem halen. Oma Meester bleek de ofzender. De brieef was keurig ericht an De Heer T.G. Meester – Villers-Camping “Bellevue”- Direction Blanchart – Route de Dives – 14640 – Viller-sur-Mer – (Calvados) France. Het was dat Blanchart deur haer met een Tee espeld was, anders was het een tiene met een griffel! Diee brieef was al op zeuven juli eschreven en was noe pas oaver. Het veurnaamste niejs was dat Lot, Gust zien breur, ‘opereerd was an de blinde därrem. Dan was hee noe al lang en breed weer uut het zieekenhuus, as tenminsten alles goed verlopen was. Verder schreef Oma dat Hans, Erna, Gerrit, Teun, Guus en Mientje allemoale hun opleidingen goed ‘voltooid’ hadden en dat Welmoed noe al zoo verre was dat zee in Dèventer met haer coschappen beginnen mocht. Zee zol beginnen met werken bie de härtspecialist, Gust kenden hem wel, dokter P. Haverkamp. Jöörlijks kwam hee bie ‘Piet’ um zien blooddruk te loaten controleren.
Hee liet de brieef an Tine lèzen. Diee keek eerst op de enveloppe. Der zatten twee postzegels van vieftig cent op. De kleur was pöörs en de kop van Juliana stond ter in ziejanzicht op. Ze wären dudelijk op de zeuvenden estempeld. Tine zei dat Gust de umslag nieet vort most smieten; diee ging namelijk bie haer postzegelverzameling van Nederland.
Gust ging noe bellen met Nederland. Op de camping stond een höksken, wöör dat kunnen most, möör diee telefoon deej het nieet. Hee mocht in het kantoor bellen. Hee belden met Lot. Irma kreeg hee an de droad. Zee wist te vertellen dat Lot al weer helemoale de olden was en dat hee al weer op reis was. Gust zei dat hee noe helemoale gelukkig was, want “Het blif een operatie!”.
Toen hee Blanchard betalen wol en zien portemonnee uut zien zak greep, zag e dat e oke het rèkeningetjen ‘tout compris’ van de koffie ‘verkeerd’ van diee märn in de hand had: “Café de France” – Frcs. 11.00. Veur twee ‘grand café au lait’, ene ‘Canada dry’ en ene ‘jus d’orange’. Dat was Frcs. 2,75 per consumptie. In Nederlandse munt was dat ruum een gulden per ‘versnapering’. En dan zol volgens ‘De Telegraaf’ het lèvensonderhold in disse zomer in Frankriek ‘wat duurder’ as in Nederland wèzen. Hee kocht nog möör ens weer de ‘grootste krant van Nederland’. Diee bleek van moandag 19 juli te wèèn. De hoofdredacteuren wären nog altied C.J. Brandt en H. Goeman Borgesius. Onder de titel stond dat op de negentienden de zunne um 20.49 onderegoan was en dat e vanmergen um 4.44 was opekommen. Verder was disse krante No. 27.562 – 83ste jaargang en was op de negentienden het weer ‘bewolkt’. En dat stond allemoale al in de kop. Joa en der wier in diee kop nog in het greun reclame emaakt: PrivéGeheimen – de zomerbestseller 1976.
“Zon krante kui’j toch gin dag missen”, lachten hee tegen Tine, toen hee weer bie de tente kwam. “Ik mis hem al jören”, antwoordden zee, “as kiespiene!” Toen kletterden de règen weer op de tente. Gezellig!
32 Brief – opbellen – krant
Op disdag de twintigste juli begon de vierde week van hun vakantie. Voor de verandering was het een regenachtige dag. Het veel te droge weer was voorbij en de regen viel soms zeurderig soms kletterend op het doek van hun tent. Beiden genoten ze, want ook dit weer hoorde bij hun kamperen.
Onder ‘Moeders paraplu’ wandelden ze naar Villers om inkopen te gaan doen. Wat koel! Koffie met veel melk dronken ze bij het strandcafé, met uitzicht door het waterglas op de grijze golven. Er werd niet gezeild en niet gezwommen. De grijze rustige golven gaven veel vrede. Ze bleven wel een uur genieten, met een frisdrankje.
Na terugkomst op de camping kwam Gust bij het gaan naar het toilet Mevrouw Blanchard tegen. Ze zei dat er een brief voor hen in het kantoortje lag. Hij ging hem halen. Oma Meester bleek de afzender. De brief was keurig gericht aan De Heer T.G. Meester – Villers-Camping “Bellevue”- Direction Blanchart – Route de Dives – 14640 – Viller-sur-Mer – (Calvados) France. Het was dat Blanchart door haar met een Tee gespeld was, anders was het een tien met een griffel! Die brief was al op zeven juli geschreven en was nu pas over. Het voornaamste nieuws was dat Lot, de broer van Gust, geopereerd was aan de blinde darm. Dan was hij nu al lang en breed weer uit het ziekenhuis, als tenminste alles goed verlopen was. Verder schreef Oma dat Hans, Erna, Gerrit, Teun, Guus en Mientje allemaal hun opleidingen goed ‘voltooid’ hadden en dat Welmoed nu al zo ver was dat ze in Deventer met haar coschappen beginnen mocht. Ze zou beginnen met werken bij de hartspecialist, Gust kende hem wel, dokter P. Haverkamp. Jaarlijks kwam hij bij ‘Piet’ om zijn bloeddruk te laten controleren.
Hij liet de brief aan Tine lezen. Die keek eerst op de enveloppe. Er zaten twee postzegels van vijftig cent op. De kleur was paars en de kop van Juliana stond er in zijaanzicht op. Ze waren duidelijk op de zevende afgestempeld. Tine zei dat Gust de omslag niet weg moest gooien; die ging namelijk bij haar postzegelverzameling van Nederland.
Gust ging nu bellen met Nederland. Op de camping stond een hokje, waar dat moest kunnen, maar die telefoon deed het niet. Hij mocht in het kantoor bellen. Hij belde met Lot. Irma kreeg hij aan de lijn. Ze wist te vertellen dat Lot al weer helemaal de oude was en dat hij al weer op reis was. Gust zei dat hij nu helemaal gelukkig was, want “Het blif een operatie!”.
Toen hij Blanchard betalen wou en zijn portemonnee uit de zak greep, zag hij dat hij ook het rekeningetje ‘tout compris’ van de koffie ‘verkeerd’ van die morgen in de hand had: “Café de France” – Frcs. 11.00. Voor twee ‘grand café au lait’, één ‘Canada dry’ en één ‘jus d’orange’. Dat was Frcs. 2,75 per consumptie. In Nederlandse munt was dat ruim een gulden per ‘versnapering’. En dan zou volgens ‘De Telegraaf’ het levensonderhoud in deze zomer in Frankrijk ‘wat duurder’ dan in Nederland zijn. Hij kocht nog maar eens weer de ‘grootste krant van Nederland’. Die bleek van maandag 19 juli te zijn. De hoofdredacteuren waren nog altijd C.J. Brandt en H. Goeman Borgesius. Onder de titel stond dat op de negentiende de zon om 20.49 ondergegaan was en dat hij vanmorgen om 4.44 was opgekomen. Verder was deze krant No. 27.562 – 83ste jaargang en was op de negentiende het weer ‘bewolkt’. En dat stond allemaal al in de kop. Ja en er werd in die kop nog in het groen reclame gemaakt: PrivéGeheimen – de zomerbestseller 1976.
“Zon krante kui’j toch gin dag missen”, lachte hij tegen Tine, toen hij weer bij de tent kwam. “Ik mis hem al jören”, antwoordde ze, “as kiespiene!” Toen kletterde de regen weer op de tent. Gezellig!
