6 Treinkaping
Sunterkloas zollen ze met de hele familie in Diepenveen vieren. Döörumme wollen Gust, Tine en Oma op dinsdag de tweede december ’s mergens weerumme nöör ‘Weltevree’ vlieegen. Gelukkig was ter nieet als te völle wind, möör of en too viel der een buje. Het was windkracht viere. Ze woagden het terop. Tegen kwärt veur tiene stegen ze op. Gust besloat veur het de lucht in goan radiocontact te holden met Eelde, met het vlieegveld wel te verstoan. Hee besloat oaver Stad Groningen te vlieegen en van döörof het spoor nöör Beilen – Hoogeveen – Meppel – Zwolle te volgen. Tegen tien oaver tiene vloag de helikopter bie Hoogeveen boaven een stoptrein diee midden in de weilanden stille stond. Gust vond dat heel vremd. Hee dreiden een rundjen boaven de trein. Toen zaggen ze alle driee uit ene van de veurste coupés van de dubbele ‘Hondenkop’ een menneken of vruiwken springen! Diee begon härd te rennen. Toen zag Gust de loop van een schieettuug uut de trein stèken. Een rookpluumken zag e en hee heurden vlak döörnoa een knal. Het pupken viel dood neer!
Onmiddellijk zocht hee contact met Eelde, meldden zich met zien code, gaf zien positie op: “Wijster” wier in Eelde econcludeerd. Toen kon hee niks anders melden as dat döör een stoptrein stille stond en dat ter eschoaten wier. Heezelf zetten op een honderd meter vanof de trein zien helikopter in het grös. Tine zetten haer transistor an op Hilversum ene. Op dat moment wier ‘Ärbeidsvitaminen’ onderbroaken en kwam der een extra uutzending van het ANP. Het bleek dat de trein deur Molukse jongeluu uut Boavensmilde ekaapt was. Oaver het hoe en wöörumme wier nog nieet eproat.
In de helikopter keken ze mekäre an. Gust zag dat de anderen allemoale wit um de neuze wazzen! Dat hadden ze in Nederland nog nooit mee-emaakt. Het leek wel ‘Het Wilde Westen’! “Kiek”, gilden Tine en zee wees nöör een rennende figuur in het weiland. Het was de man of vrouwe diee uut de trein esprongen was. Diee was dus nieet dood! Diee had zich dood eholden. Zee of hee renden nöör de bosrand en bracht zich zoo in veiligheid.
“Wiej mot hier dalijk vot!” riep Oma. Gust reageerden onmiddellijk. Hee steeg op met zien lèvende have en vloag richting Zwolle. Um vief veur ellef zetten hee de heli bie ‘Weltevree’ an de grond. Der stond een hele schäre mensen achter de boerderieje te wachten: Marjolein de Winkel, Tom Evers, Karel, de burgemeester, enkele officieren uut de Westenbergkazerne, wööronder Jan Spiering en goa zoo möör deur. Ze bleken allemoale nöör de extra niejsuutzending van het ANP te hebben eluusterd. Allemoale hadden zee edacht met de heli mee te kunnen nöör Wijster. Niemand bleek op de heugte van de geboorte van Lobke, behalve Dokter Marjolein, diee wist dat Gust disse mergen thuus kommen zol. Tom Evers stond ter in zien uniform van de Rijkspolitiële Anti-terreurgroep. Hee had met de volkswagen nöör de kazerne in Havelte willen riejen, wöör e operopen was. Möör Ali, zien vrouwe, had ezegd: ”Rij toch naar Gust, die brengt je wel even”. Of Ali Gust oke kenden.
Toen de familie uutestapt was, wees Gust metene op Tom: “Iej goat natuurlijk mee”. Toen keek hee nöör Marjolein: “Iej mot wel mee, want mien heli is immers tèvens traumahelikopter. Käreltjen, iej mot oke mee en iej weet wööumme. De rest blif hier, want döör hebbe wiej döör niks an!” Hee zei der nog bie dat hem dat donders speet.
Toen renden hee nöör binnen en kwam nog gin vief minuten later weerumme in zien militaire camouflagepak en met zien EHBO-köfferken. Met Karel reej hee de brancard töt achter zien heli en ze schoaven diee in de loadruumte. Marjolein, Tom, Karel en hee stapten in, de anderen verbaasd achterloatend. Spiering en Crommelin keken hellig, zag Gust onder het opstiegen. Diee veulden zich zeker epasseerd. Möör an kazernecommandanten en burgemeesters had hee noe niks. Hee gaf Tom de kaerte: “Zeuk op: Havelte Steenwijkerwold – Johannes Post Kazerne… coördinaten”.
6 Treinkaping
Sinterklaas zouden ze met de hele familie in Diepenveen vieren. Daarom wilden Gust, Tine en Oma op dinsdag de tweede december ’s morgens terugvliegen naar ‘Weltevree’. Gelukkig was er niet al te veel wind, maar af en toe viel er een bui. Het was windkracht vier. Ze waagden het erop. Tegen kwart voor tien stegen ze op. Gust besloot voor het de lucht ingaan radiocontact te houden met Eelde, met het vliegveld wel te verstaan. Hij besloot over Stad Groningen te vliegen en van daaraf het spoor naar Beilen – Hoogeveen – Meppel – Zwolle te volgen. Tegen tien over tien vloog de helikopter bij Hoogeveen boven een stoptrein die midden in de weilanden stil stond. Gust vond dat heel vreemd. Hee draaide een rondje boven de trein. Toen zagen ze alle drie uit een van de voorste coupés van de dubbele ‘Hondenkop’ een mannetje of vrouwtje springen! Die begon hard te rennen. Toen zag Gust de loop van een schiettuig uit de trein steken. Een rookpluimpje zag hij en hij hoorde vlak daarna een knal. Het poppetje viel dood neer!
Onmiddellijk zocht hij contact met Eelde, meldde zich met zijn code, gaf zijn positie op: “Wijster” werd in Eelde geconcludeerd. Toen kon hij niets anders melden dan dat daar een stoptrein stil stond en dat er geschoten werd. Hijzelf zette op een honderd meter vanaf de trein zijn helikopter in het gras. Tine zette haar transistor aan op Hilversum I. Op dat moment werd ‘Ärbeidsvitaminen’ onderbroken en kwam er een extra uitzending van het ANP. Het bleek dat de trein door Molukse jongelui uit Bovensmilde gekaapt was. Over het hoe en waarom werd nog niet gepraat.
In de helikopter keken ze elkaar aan. Gust zag dat de anderen allemaal wit om de neus waren! Dat hadden ze in Nederland nog nooit meegemaakt. Het leek wel ‘Het Wilde Westen’! “Kijk”, gilde Tine en zij wees naar een rennende figuur in het weiland. Het was de man of vrouw die uit de trein gesprongen was. Die was dus niet dood! Die had zich dood gehouden. Zij of hij rende naar de bosrand en bracht zich zo in veiligheid.
“Wij moeten hier dadelijk weg!” riep Oma. Gust reageerde onmiddellijk. Hij steeg op met zijn levende have en vloog richting Zwolle. Om vijf voor elf zette hij de heli bij ‘Weltevree’ aan de grond. Er stond een grote groep mensen achter de boerderij te wachten: Marjolein de Winkel, Tom Evers, Karel, de burgemeester, enkele officieren uit de Westenbergkazerne, waaronder Jan Spiering en ga zo maar door. Ze bleken allemaal naar de extra nieuwsuitzending van het ANP te hebben geluisterd. Allemaal hadden zij gedacht met de heli mee te kunnen naar Wijster. Niemand bleek op de hoogte van de geboorte van Lobke, behalve Dokter Marjolein, die wist dat Gust deze morgen thuis zou komen. Tom Evers stond er in zijn uniform van de Rijkspolitiële Anti-terreurgroep. Hij had met de volkswagen naar de kazerne in Havelte willen rijden, waar hij opgeroepen was. Maar Ali, zijn vrouw, had gezegd: ”Rij toch naar Gust, die brengt je wel even”. Of Ali Gust ook kende.
Toen de familie uitgestapt was, wees Gust meteen op Tom: “Jij gaat natuurlijk mee”. Toen keek hij naar Marjolein: “Jij moet wel mee, want mijn heli is immers tevens traumahelikopter. Kareltje, jij moet ook mee en je weet waarom. De rest blijft hier, want daar hebben wij daar niks aan!” Hij zei er nog bij dat hem dat donders speet.
Toen rende hij naar binnen en kwam nog geen vijf minuten later terug in zijn militaire camouflagepak en met zijn EHBO-koffertje. Met Karel reed hij de brancard tot achter zijn heli en ze schoven die in de laadruimte. Marjolein, Tom, Karel en hij stapten in, de anderen verbaasd achterlatend. Spiering en Crommelin keken heel boos, zag Gust onder het opstijgen. Die voelden zich zeker gepasseerd. Maar aan kazernecommandanten en burgemeesters had hij nu niks. Hij gaf Tom de kaart: “Zoek op: Havelte – Steenwijkerwold – Johannes Post Kazerne… coördinaten”.
