79 Woensdag, 8 januäri 2014 - Plagiaat
Hee heet, mene ik, Peter Nijkamp, diee professor wöörvan ik gisteroavend op de teevee heurden dat e plagiaat epleegd hef en wel uut zien eigen wètenschappelijke publicaties. Ik vinde dat heel vremd, dat een mense kan stèlen uut zien eigen werk. Möör de beschuldiging wier too-elicht. En döör mot ik vanmärn ens oaver noadenken. ‘Plagiaat’ kump uut het Latijn, namelijk van ‘plagarius’, wat ‘slavendieef’ of ‘mensenrover’ beduujt, later oke ‘letterrover’, en dat laatste zol Peter edoan hebben: teksten letterlijk roven van een andere geleerden, zonder derbie te vermelden dat e ze estoalen had. Logisch, want as hee vermeld had van wiee hee ze estoalen had, had e ze nieet estoalen möör eleend, zoo helder as wat. Möör in zien geval had Peter de tekst egapt van zieneigen: hee had zien eigenste werk ‘anehaald’ zonder bronvermelding, dus zonder zien eigen name te vermelden. En noe brek mien de klompe. Plagiaat is ‘het gappen van teksten van anderen’, dus ‘letterlijk anhalen zonder bronvermelding’. Möör ik kan toch nieet van mieneigen gappen? Ik ziee mien in gedachten al deur mien woonkamer slupen, want ik wille een stuksken oavertikken uut mien “Een Dèventer Jonge in Oorlogstied”. Ali zut dat en zee vrög: “Gerrit, wat bin je nu aan het doen?” Ik heure mien antwoorden: “Ik wil een tekst gappen uit mijn eerste boek, ssst, niet verder vertellen! Ik mag geen plagiaat plegen!” Ali bärst natuurlijk in lachen uut: “Je kunt toch niet iets stelen wat van jouzelf is?” – “Wettelijk kan dat blijkbaar wel”. – En ik vertelle haer dan wat ik op de teevee eheurd hebbe. Zee zol haer verwondering deroaver uutsprèken.
Ik goa möör ens èven koekelen op “Peter plagiaatpleger” en ik vinde echt een heel stuk oaver ene Peter Nijkamp, plagiaat en subsidies bie wètenschappelijke onderzeuken en publicaties. Der blik uut dat zoo-eneumde ‘wetenschappers’ probeert zoovölle meugelijk subsidies in de wacht te sleppen. Ik beginne der wat van te snappen. Toch vind ik de term ‘plagiaat’ in het geval van Peter volledig onterecht.
Ik denke an de tied da’k nog ‘Nederlands’ gavve an de ‘Kleuterkweek’ an de Henri Dunantlaan in Apeldoorn. Ik ontwierp mien lessen zellef en ik schreve ze nog helemoale uut. Möör diee teksten liet ik nieet vermenigvuldigen in het begin van mien loopbane döör. Later schreef ik de boken Fundamentaal I en II. Ik liete in het begin mien leerlingen, noe zollen ze ‘studenten’ eneumd worden, antekeningen maken en ze mosten diee op hun eigen maniere uutwerken. Zoo veurkwam ik plagiaat. Werkstukken oaver pleonasme, tangconstructies, metonymia, uuttreksels of wat dan oke wären zoodoonde altied eigen werk van mien leerlingen en ze leerden der een boel van. Of en too dicteerden ik een ‘eigen’ ärtikeltjen, a’k bieveurbeeld wol loaten zieen hoe of een uuttreksel van een roman emaakt worden kon. Ik ziee dat meiken nog veur mien dat twee jöör noadat ik een uuttreksel edicteerd had van “De Herberg met het Hoefijzer”, diee roman elèzen had en bie mien ‘haer’ uuttreksel inlèverden.
Ze zit bie mien an toafel. Ik lèze haer verhaal in haer mooie handschrift en ik herkenne metene de tekst, mien tekst. Ik stelle in gedachte väste dat ze het oavereschreven hef van een meiken an wiee ik diee tekst eerder egeven hebbe. Ik bladere dalijk nöör het ende um te kieken of ze de bron vermeld hef: G.W. Kuijk, of de name van degene wöör zee het van ekregen hef. Helaas, der steet gin name onder. Ik zegge eerst niks, möör ik nemme wel de inhold van het book met haer deur. Zee gef bliek het wel degelijk goed elèzen te hebben. Jammer dus dat ze plagiaat epleegd hef. Dat was nieet neudig ewest. Ik zegge haer dat as volgt: “Dit uittreksel komt niet van jouzelf. Je hebt het overgeschreven. Gelukkig heb je het boek goed gelezen! Maar toch kun je dit niet maken. Je had de naam moeten vermelden van degeen van wie je het hebt gekregen of dus ‘gestolen’ hebt!” Zee begrip het en vind het fein dat ik heb kunnen västestellen dat zee het book wel elèzen hef. Plagiaat …, der bint slimmere dinger.
