74 Moandag, 23 december 2013 - Deurgoan... !
As ik um negen uur eerpels stoa te schellen in de keuken, heur ik de klingel van de tillefoon. Ik hoaste mien nöör de kamer en nemme op. Het is mien zwoager Gerrit, de jongsten van de Witteveens, oke al weer bienoa vierenzeuventig. Hee vrög of e welkom is um tien uur um koffie te kommen drinken. Natuurlijk is e dat in disse veur hem zoo meujlijke dagen, veural noe pas terugge zien lieeve vrindinne oaverlejen is. Ik zegge hem dat oke.
A’k neerelegd hebbe, rake ik an het denken hoe of ik straks met hem proaten mot. Ik vinde dat diee jonge ofleiding mot hebben en da’j döör in een gesprek een boel an doon kunt. Ik denke dat ik mot beginnen oaver wadde wiej woensdag de achttienden belèèfd hebt op de “Boskamp” bie Olst. Döör binne wiej hen ewest, umdat ik in “Partycentrum IJsseldijk” een kerstvertelling verzörgen most in de strèèktaal van West-Oaveriessel. Ik schiene dat al jören heel goed te doon en dat pröt zich rond. Trouwens, de vrouwe diee mien evroagd had dat te doon veur de samenwerkende olderenbonden van Olst, weet wel dat ik in het Dèventer dialect graag en völle vertelle, want zee hef een antal jören een bestuursfunctie ehad in de dialectgroep van de “Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen”, en op de jöörlijkse dialectdag van diee groep troffe wiej mekäre vake. Ik kwamme dan as sjoffeur met de Diepenveense vrouwen mee. De eerste keer dat zee mien trof, ontdekten wiej dat zee een oldleerling van mien was van de vroggere ULO-Ceintuurbane in Dèventer. Zoodoonde… .
Ik zal mien zwoager het verloop van diee kerstmiddag möör vertellen. Um kwärt veur twee pärkere wiej tegenoaver “IJsseldijk”. Het begint dan rond het centrum al aerdig te lopen. Veur alle zekerheid pakke wiej veur Ali de rollator uut de achterbak van onze auto. Mocht ter gin zitplaatse veur Ali wèzen, dan kan ze altied op haer kärretjen zitten goan. Möör dat völt mee. Binnen is het al härtstikke druk en ik mot veur Ali een weg banen nöör de klerenhangerieje. Azze wiej deur de lange gange loopt, steet inens mevrouw Berends bie ons, veur mien Hennie, dat is de dame diee mien uuteneudigd hef. Zee begeleidt ons nöör onze plaatsen in de buurte van het sprèèkgestoolte en de microfoon. Wiej wordt veuresteld an dominee Damstra en pastoor Skiba. De laatsten blik een Pool te wèèn. Hee hef möör lieefst twalef parochies in Salland onder zien hoede. Ik heure dat e veurtreffelijk Nederlands sprek. De zaal löp ondertussen härtstikke vol. Ik schatte dat ter wel tegen de tweehonderd mensen zit, möör Ali roest op zon kleine honderd vieftig.
Der wördt keurig op tied begonnen. Het programma wördt keurig ofewerkt: samenzang, kerstgeschiedenis, koorzang, meditatie, pauze, zang, kerstvertelling deur mien oaver “Volkssanatorium Helderen in 1948 met de Kerst”, samenzang, slotwoord.
Het is een indrukwekkende middag veur mien. En het wördt nog mooieder. Noa ofloop kump een mevrouw op mien of. Zee stek mien de hand too en zee zeg dat zee heel völle dinger uut mien vertelling herkent: bedrust, vreugde, verdrieet, doodsdreiging van de tuberculose. Zee blik een jöör older as mien te wèèn en zee hef in de oorlog in Nunspeet ekuurd en noa een recidive noa de oorlog in Almen. Zee bedankt mien en vertelt oke nog dat noa haer beide kuren haer lèven totaal veranderd is en dat ze het met mien ens is dat ‘geluk nieet zit in de dinger diee’j belèèft, möör hoe of iej ze belèèft’.
Dan goa we nöör huus, beiden toch wel onder de indruk. Wat een kerstmiddag!
As mien zwoager, Ali haer breur der is um koffie te drinken, vertel ik dus oaver disse kerstmiddag. Hee luustert andachtig en hee vertelt oaver zien eigen belèven in disse donkere tied zoo kort noa het verscheiden van zien vrindinne. Hee zeg eerlijk dat het veur hem een zwöre tied is, möör dat ter möör één alternatief is: Deurgoan… ! Ik kan enkeld möör betroand knikken.
