70 Woensdag, 27 november 2013 - Echte mensen ...
“de Stentor - deventer” leg ik op toafel en ik herkenne dalijk de man op de foto as Johan Bouwmeester. Ik vond hem altied nogal op zien moder lieken, möör noe e brozer wördt, krig e toch meer het uterlijk van zien vader. Zien olders heb ik bèter ekend as hem, zien moder kenden namelijk op de ene of andere maniere mien vader, diee veur den oorlog de Achterhook deur reisden as handelsreiziger in textiel en manufacturen, het ‘kleinvak’, en hee mot haer nog wel ens ontmoet hebben toen, in de jören twintig. Met Johan zien vader heb ik noa den oorlog samenewerkt. Diee sprak ik in de jören vieftig en zestig hoaste iedere dag.
Ik lèze dat ‘Burgemeester Grote Kerkhof’ ‘winkel aan voet kerk’ slöt. En het schut metene deur mien heufd dat hee het as ‘antiquaar’ altied alderbastend meujlijk ehad hef. Möör hee was en is een sober mense en hee kon met heel weinig too, soms zellufs enkeld met lèèsvoer. Want belèzen is e! Ik bin nooit völle bie hem in het muurwinkeltjen ewest, möör ik hebbe verscheiden zeukers nöör boken nöör hem verwezen. Mien eigen dinger heb ik altied eregeld met Henk Esser, een olde vrind van de Kweekschole in Dèventer, zoodoonde. Henk is noe der al een paer jöör nieet meer.
Het is meschiens gek, möör ik denke meer an de olders van disse keerls as an hun. Ik ziee bieveurbeeld mien eigen moder en vader, Henk zien olders en diee van Johan Bouwmeester weer in lèvende lieve veur mien: het wazzen stuk veur stuk echte mensen, volgens mien dan. Mien moder, Henk zien moder, Johan zien moder, ze stonden altied veur oe klöör. A’j bie hun kwammen um watveur reden ook, was het onmiddellijk: “Koffie of thee?” Döörmee zeien ze dat ze tied veur oe hadden. En iej konden tegen ze an proaten, ze hadden een luusterend oor. En hun vrindelijke gezichte, nee… geloat. Ik bedenke mien inens dat het woord ‘geloat’ bèter past bie zukke moders. Wöörumme? Joa, wöörumme feitelijk!? Het hef een andere geveulsweerde in ieder geval. Het woord gef ‘karakter’ weer, dat het een deel is van een ‘kop’ en nieet van een ‘heufd’. De vaders wazzen ernstige mensen, möör met een tasse vol … humor. Zee lazzen oe op nieet mis te verstoane wieze de les as dat neudig was, möör een gulle daverende lach kon der oke of.
Dan denk ik inens an Mark Rutte. Diee vind ik gin geloat hebben, meer een blotebillengezichte, as dat van een kind. Hee kan met dat heufken van hem ook zoo kinderachtig schudden en knikken as e wat zeg. Het is natuurlijk mien kiek op diee jonge, möör toch. Ik hebbe dat met meer politici, diee ik zonder namen mien geestesoge loate passeren. Het bint zoowel mannen as vrouwen. Ik kan der met gin meugelijkheid echte vaderlijke en moderlijke figuren in zieen en dat mot ze toch feitelijk wel wèèn, vind ik. Ik denke döörbie an Meuderken Klompé en Väderken Drees en Pappa Gaay. Dat wazzen regeerders van de boavenste planke, echte mensen. Zee beschouwden ons nieet as onderdanen diee möör te luusteren hadden, möör as meikes en jungeskes diee an hun zörgen toevertrouwd wären.
As ik dan weer an Johan Bouwmeester denke, ziee ik in zien handel en wandel oke dat zörgzame wat zien olders hadden en wat diee vroggere bestuurders in zich droegen. Hee hef het glad verdieend wat meer rust te nemmen. Een gemeenschapsmense blif e, döör hef hee dat verschrikkelijk lellijke, bärbaristische, foutieve, pleonastische en döördeur kats nikszeggende woord “participatiesamenleving” nieet veur neudig! En dan schater ik plotseling zoo van het lachen dat Ali verschrikt um de deure van mien werkkamer kieken kump.
Ik legge uut wöördeur ik zoo lachen mot. Zee haalt de scholders op: Van al dat VeeVeeDee- en PeeVeeVeegezwets mot zee oke niks hebben. Het is al slim genog dat de PeeVeeDeeAa oke het kamp van de koele kale knakkers binnenegoan is. Echte mensen … . Wöör bint diee döör?