67 Vriedag, 22 november 2013 - John F. Kennedy - "Ken iej dieee?"
Vandage is Lucas jörig. Lucas is mien jongste kleinkind, kleinzönne dus. Hee is noe zesse. Zundag goa we nöör hem toe. Dat is zon zestig kilometer riejen. Dat is een heel wat kleinere ofstand as dat ze in Amerika bie zukke gelegenheden of mot leggen. Ik denke dööran, umdat het vandage op de kop of vieftig jöör weerumme is dat in de Vee-eS president Kennedy is vermoord. Töt mien verrassing heur ik vanmärn op de radio, Radio vieve, dat de tweeëntwintigsten november in de name van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, “Kennedydag” is edeupt. Ik wete dat ik noe in gedachten een wrang grepken make op de roomskatholieke ofkomst van Kennedy, möör toch. Ik mag diee heldenverering nieet, want zon braven mot diee president oke nieet ewest wèèn. Noe is het tien veur hallef tiene en Henk Mouwe is al wel een kwärtier bezig Kennedy op te hemelen, hee zit zeker nog in het Vagevuur … . Luusteraers meugt ondertussen melden wöörof ze wären toen de moord gebeurden en dat zal dan deur Henk op de radio verteld worden. Allewel ik precies wete wat ik in diee oavenduren deej, bin ik nieet van plan dat Mouwe an de neuze te hangen: Hee mocht ens denken da’k hem möör wat op de ‘Mouwe’ spelde.
Ik denke terugge an diee vriedagoavend. Ik mot werken en ik bin in “Het Hoekhuis” in Dèventer, op de hook van de Brink en de Rijkmanstroate. Ik geve les an “Instituut Noach”, wöörvan de heer Krijger de eigenaer is. Diee zit met zien instituut op de hook van de Keizerstroate en de Brinkpoortstroate. Döör hef hee veur mien lessen ‘Nederlandse Handelscorrespondentie’ gin ruumte, vandöör dat ik in het Hookhuus mien kennis oflevere. Um twintig uur heb ik een pauze van een uurken: mien collega gef dan ‘Handelskennis’. As de ‘Vader’ van het Hookhuus mien de koffie ineschonken hef, heure wiej plotseling het drovige niejs dat ter in Dallas schoten elöst bint op Kennedy en zien vrouwe, zittend in een oapen auto. Zoo maak ik de moord mee. Ik schrikke mien echt rot! Enige tied döörnoa wördt emeld dat de president dood is.
Met a’k dööran denke, heur ik op de radio dat Myrna Goossen zich ter inmiddels ook tegenan bemeujt. Zeezelluf is van oktober tweeënzestig en hef de moord op Kennedy dus nieet bewust mee-emaakt. Ik kan mien veurstellen dat zee van een boel andere mensen weten wil, hoe of diee de dood van diee jonge president belèèfd hebt. Dan bin ik weer met mien gedachten in drieeënzestig.
Noa mien koffiepauze nem ik de lessen weer van collega Visscher oaver. Ik vertel hem wat ter zich in Dallas ofespöld hef. Hee begint zachtjes te schreien en hee denkt metene an de meugelijke gevolgen veur de vrieje wereld! “Als dat maar geen kwalijke gevolgen heeft voor Europa”, zeg e snikkend. Dan goa ik het lokaal in en ik goa zwiegend zitten. Ene van de cursisten, diee ik heb leren kennen as een echte gemeenschapsjonge, vrög of ter wat an de hand is, want ik bin zwiegend goan zitten. “Drie vingers, een pink en een duim”, antwoord ik ernstig. Hee lacht. Dan probeer ik kort te vertellen wat of ik op de radio eheurd hebbe. “Zojuist is president Kennedy vermoord door één of meer schutters. Mevrouw Jacky Kennedy is ongedeerd … . Het is allemaal heel erg …!” – Ik veule troanen achter mien ogen branden.
“Kennedy? Ken iej dieej?” rup de betrokken cursist, zenuwachtig grinnikend, um zien schrik of te leiden. Mooi, dat zon jonge een dergelijke bliksemofleider hef. Wiej schieet ter allemoale van in een pienelijke lach. Dan goa ik toch möör oaver töt mien lesse. Möör het wil allemoale nieet echt meer vlotten
As ik thuuskomme, heur ik dat Ali en mien zönne Gerrit, acht jöör, al op de heugte bint. Meschiens is bie dit gebeuren diee jonge zien belangstelling veur geschiedenis wel begonnen. Ik zal disse vriedagoavend nooit vergèten: “Kennedy! Ken iej diee?” – “Wis en wöörachtig!”
