55 Woensdag, 16 oktober 2013 - En zoo is het lèven ...
Natuurlijk volge ik wat ter in de wereld, in Nederland, in mien eigen gemeente op politiek gebied en in het maatschappelijke en cuturèle lèven gebeurt, möör de dinger wöör ik direct mee te maken hebt, holdt mien echt bezig. Dat besef ik vandage as ik het ‘Haselhoffbulletin’ in handen nemme um dat ens goed te lèzen. As ik beginne, bint Rutte en konsjotten, de politieke perikelen met Rusland, de economische crisis, de financiële problemen in de VS metene nöör de achtergrond verschoaven en op de veurgrond lig het ‘Levensverhaal van Doedo Folkert Hazelhoff (1861 – 1956)’. As ik diee geschiedenis lèze, word ik egrepen deur de dagelijkse dinger uut zien tied: Zien olders Folkert Hazelhoff en Geertje Engels Eding, bezatten rondumme achttien vieftig een boerderieje in Blijham. Deur de värkenspest kwammen alle beesten umme. Verzèkeringen bestonden nieet en dus most de boerenhofstee verkocht worden. Een drieehokig snipperken land an de weg nöör Bellingwedde behielden zee. Döörop mochten ze van de gemeente een mölle bouwen. Spöörzaam wisten ze hun bezit weer uut te bouwen en … ze konden weer een kleine boerenbedoning beginnen. Twee zöns hadden ze: Doedo Folkert en Engel. De daagse dinger in Blijham wazzen vergeliekböör met diee in Averlo hier in de buurte. In achttien zeuvenenzestig geet Doedo veur het eerst as zesjörig jungesken nöör de legere schole in het pèken dat liep van het gemeentehuus nöör de Oostereinderweg in Blijham. In dieezelde tied, twee jöör later, ging mien grootmoder Lucretia Lankkamp nöör de legere schole wöör haer vader heufd was in Averlo. Doedo volgden enkele jören onderwies an het gymnasium in Winschoten, umdat e dominee worden wol, zei e. Hee wier uuteindelijk boer. Mien grootmoder wol onderwiezeresse worden, möör trouwden uuteindelijk met de postbode Hein Preusterink. Toch hadden Doedo en mien grootmoder beiden vervolgonderwies ehad! De lèvensgang van gewone mensen verschilt nieet zoovölle.
Doedo trouwt met Titia Catharina Hermanna Roelofs, een boerendochter uut Bellingwolde. Ze kriegt samen zes kinder. Lucretia Lankkamp krig met haer Hein acht kinder. Hein Preusterink had ter oke al driee uut zien eerste huwelijk met Zwaantje van den Berg. Ook hierin is weer een parallel te zieen. Het verschil in lèvensduur van Doedo en mien grootmoder is groot: Doedo mocht viefennegentig worden, mien grootmoder zeuvenenzeuventig.
Ik vroage mien of wöörumme ik het lèven van Opoe en Doedo zoo met mekäre an het vergelieken bin, möör ik vinde gin antwoord op diee vroage. Ik denke dat vergelieken met andere geslachten dan oew eigen een vanzellufsprèkendheid is! Een mense wil van nature, denk ik, het minstens zoo goed of het lieefst nog bèter hebben as een ander, of nieet soms. Dat vroag ik mien noe of.
Het is volgens het lèvensverhaal van Doedo hem “zeer voor de wind” egoan, een bèèldspraak diee meer bie de toenmoalige scheepvaert as bie de mölle past. Oke Opoe ging het met haer gezin goed. Doedo en Opoe hebt mekäre nooit ekend. Ik brenge ze noe in gedachten bie mekäre, wiel de genealogie Harold en mien zönne en Bertus en mien bie mekäre ebracht hebt. En zoo is het lèven! Oaver de hele wereld lèèft alle mensen hun eigen lèven. En al diee lèvens hebt raakvlakken. Wiej bint ter met mekäre. En döörmee zulle wiej het motten doon.
Dan lèès ik op bladzieje 11 van het bulletin het verhaal van Kapitein Jan Hazelhoff diee in 1918 bie een scheepsramp het lèven verloor ter heugte van Bergen. De motorschoener ‘Anna’ is döör bie zwöre storm vergoan. Ook dat is het lèven! In alle geslachten sterft mensen veur hun tied. Gin mense weet wöörumme, möör ‘oneerlijk’ blif het wel. En bie al zukke dinger wördt ter dan weer opemerkt: “Zoo is het lèven…”. En ik denke bie zukke gebeurtenissen feitelijk niks. Ze verlamt mien een moment. Dit kan ook mien gebeuren! En ik goa weer deur töt … . Gelukkig höldt het lèven dat veur mien verbörgen! Dat onthöldt mien zörgen!