54 Moandag, 14 oktober 2013 - Onveurstelböör möör wöör!
As ik um vief veur hallef driee smiddes bie het station in Dèventer de auto uutstappe, loat ik feitelijk disse tied helemoale achter mien. Het is net of ik mien schoolkameroad Bertus Hazelhoff van de trein halen goa, allewel diee al lange nieet meer in het land van de lèvenden is. Op eerste poasdag negentien viefenveertig liep hee met mien, mien breurs Jan en Nol en ene Bouwknecht van Goor nöör Dèventer, net as ik ‘een Dèventer jonge in oorlogstied’. En noa mien HBS-tied heb ik hem nooit weerezieen. Noe, achtenzestig jöör later, hale ik zien zönne van de trein. Diee jonge he’k nog nooit ezieen; hee mot midden vieftig wèèn. Ik bin beniejd o’k an hem wat van Bertus herkenne!
As ik um hallef driee in de hal stoa, ziee ik tussen de mensen diee van het perron komt een witte kuif goan en ik ziee metene dat het de kuif is van Bertus van hoaste zeuventig jöör elejen. En a’k hem dan ziee lopen, loop ik weer met Bertus van Goor nöör Dèventer. Ik stèke mien rechter doem op en hee de zienden. “Ik herkende U meteen van de foto die achter op Uw boek staat”, zeg Harold. – “Ik jou aan je witte kuif”. – “Eindelijk ontmoet ik de man, waar mijn vader mij over verteld heeft en van wie ik wat meer over mijn vader te weten kan komen”.
Wiej kuiert nöör de auto. Ondertussen kiek ik van opzied nöör hem um noa te goan of ik familietrekken kan ontdekken met “De soldaat van Oranje” en ik ziee dat diee der wel bint, veural rond de kinne. Het gezichte van Erik Hazelhoff Roelfzema kan ik wel uuttekenen!
Wiej stapt in. Ik rieje met Harold oaver de Hoge Hondstroate töt de rotonde an de Ceintuurbane, sloa rechtsof töt an de Van Marlestroate en rieje dan de IJssel de Schepperstroate in, wöör noe éénrichtingsverkeer geldt. Wiej stopt effekes veur het huus wöör Harold zien grootolders ewoond hebt en wöör ik in de oorlog wel bie Bertus kwam. Dan riej ik oaver de Ceintuurbane nöör de Boxbergerweg, tone Harold wöör in de veertiger jören nog de sportvelden van de HBS-B leien en wöör zien vader oke esport hef en dan riej ik deur de Klinkenbeltsweg nöör de Burgersdiekstroate wöör het prachtige gebouw van de RHBS-B estoan hef, wöör Bertus nöör schole ging. Ik ziee dat het ritjen Harold wel wat dut! Deur de Middelweg riej ik dan um te loaten zieen hoe of Bertus noa schooltied wel nöör huus kuierden.
Dan riej ik met hem nöör “De Pellerieje” en wiej proat honderduut oaver de ‘Hazelhoffs’, hun soms dubbele namen, oaver de logische wieze wöördeur Harold contact met mien ekregen hef: zien belangstelling veur de genealogie en diee van mien oldste zönne brachten de namen Kuijk en Hazelhoff weer bie mekäre en umdat Harold zien vader eneumd is in “Een Dèventer Jonge in Oorlogstied” verlangden Harold dat book te bezitten. Mien zönne vertelden mien dööroaver en ik kon Harold an een exemplaer hellepen. En dus wol Harold contact met mien. Zodoonde. Onveurstelböör möör wöör!
Harold blik in het bestuur te zitten van de ‘Familiestichting Haselhoff’, Wedde. Hee gef mien het ‘Haselhoff Bulletin’ 1/13. Der steet een prachtige trouwfoto op de umslag van een Hazelhoff met zien bruud. In de man zien kop herken ik dalijk de trekken van Erik Hazelhoff Roelfzema en diee van Harold, onveurstelböör möör wöör! Ik goa der metene in bladeren. Harold zit tervan te genieeten dat ik genieete. En natuurlijk genieete wiej tèvens van de koffie diee ik schinke.
Um kwärt oaver viere kump Ali thuus van haer handwerkmiddag met de Plattelandsvrouwen. Ik schinke noe wat fris noa haer kennismaking met Harold. En dan proate wiej oaver het gezin Hazelhoff, wöörin Harold de enige zönne en het enige kind is. Ik teune haer het ‘Haselhoffbeuksken’ en zee is ter al gauw in verdiept. Harold en ik proat ondertussen oaver de dubbele namen diee bie ‘Haselhoff’ ontstoan bint. Dat kump mede deurdat de name ‘Haselhoff’ in Westerwolde in Grönningen een veurname name was. Harold stek nieet onder stolen of banken dat de ‘Haselhoffs’ in diee contreien wat in de melk te brokkelen hadden. Toch lik hee zieneigen döör wel een beetjen veur te schamen: hee veult zich een hele gewone jonge en hee wil onopvallend en dieenend deur het lèven goan, lik mien. Hee blik bookhandelaer eworden te wèèn en hee beschouwt dat as oldaccountant, zien vader Bertus was een ‘groot’ accountant, as een ummekeer in zien lèven en döör kan ik goed inkommen!
Dan maak ik breudjes en soep veur ons drieeën klöör.
Onder en noa het èten proate wiej verder oaver de “Soldaat van Oranje” en “Een Dèventer Jonge in Oorlogstied”, het ene book van een volwassen “Engelandvaarder”, het andere van een “Oorlogspuber” op de middelböre schole. De belèving in beide boken is hetzelde, onveurstelböör möör wöör! Der is bliekböör oke innerlijke verwantschap, al is het lèèftiedsverschil groot. De lieefde veur Oranje is ter bie beiden.
Ik geve Harold een “Koninkrijk Konkelfoes”. Hee geet ter metene fragmenten in lèzen. Of en too klinkt zien goedkeurend gelach.
Um hallef achte breng ik hem met de auto nöör het station in Olst. Harold mot nöör Grönningen. Hee eugt voldoan oaver zien bezeuk an diee olde schoolkameroad van zien vader. Gelukkig is de trein een hallef uur te late, wiej kunt nog èven wat deur filosoferen! Oaver de vroagen van lèven en dood blieke wiej gelieke meningen te hebben. Dat is onveurstelböör möör wöör.
In het stikkedonker riej ik met groot licht, want zonder tegenliggers, nöör huus, onveurstelböör möör wöör!
