45 Zundag, 15 september 2013 - Een mooi uutjen!
Ontspannen lèèf ik, want ik wete wöörof ik vandan komme en wöör ik nöörtoo reize. Ik hebbe sterk de indruk dat het mien vrouwe ook zoo geet, al kan ik nieet binnen haer brein kommen, möör haer ogen en haer stemme verroajt het mien, verbeeld ik mien.
Gister binne wiej met de Peugeot dus heel ontspannen nöör Eelde erejen, op uutneudiging van onze dochter, veur een weekendjen in het hoge noorden. Riejlekst toere wiej derhen. Um hallef twalef binne wiej der en een prachtig uutjen is begonnen. Helaas is het begonnen te règenen, dus de veurenommen boottocht deur de wateren van ‘Stad’ geet nieet deur. Wiej vermaakt ons binnenshuus. Ontspannen wèèn en vermaken geet heel goed samen!
Wiej oavernacht in het “Postillon Hotel” in Haren. Kamer 107 blik een mooie en heldere ruumte. Diee steet ons best an. Het is ter lekker stille en wiej likt beiden al gauw op één oor. Umdat wiej een brunch kriegt bie onze dochter, gebruke wiej gin märgenèten in het hotel. En um hallef ellef zitte wiej gezellig met dochter, schoonzönne en de kinder an toafel.
Het beloaft prachtig zunnig weer te worden en het veurenommen töchken nöör Giethoorn kan deurgoan. Jammer genog is ene van Lucy’s dochters zieek en mot de tweeling an het huuswerk maken. Rien blif oke thuus. Wiej goat dus met zien drieeën met Lucy haer auto. Ze rit ter ongeveer een uur oaver nöör Giethoorn, zoodat wiej èven veur één uur vertrekt.
Onder de rit probeer ik wat kennis oaver het ‘Venetië van het noorden’ uut mien brein lös te kriegen. Dat geet meujzaam, möör het lukt. Op het end van de twalefde eeuw of kort döörnoa woonden de ‘Flagellanten’, wat Franciscaner monniken wazzen, in disse strèken. Bie het ontginnen van het land vonden zee een heleboel geitenhoorns; de geiten wöörbie ze op de koppen ezèten hadden, wären bie de stormvloed van ellefhonderd zeuventig, diee vanuut de Zuderzee de strèèk oaverspeulden, verdronken. Diee monniken mot an disse nederzetting de name ‘Geythorn’ egeven hebben. Later wier dat “Giethoorn” of “Gietern”.
Ik hebbe oaver de ofkomst van de name een andere opvatting. Ik geleuve dat ‘hoorn’ of ‘horn’ ‘hook’ of ‘punte’ betekent en dat ‘Giet’ van ‘gieeten’ of ‘vleujen’ kump. ‘Giethoorn’ is dan de ‘hook’ wöörof het ‘vleujt’, wöörof het water streumt.
Tegen vief veur twee stoa wiej met de auto op de kade wöör onze schipper met zien fluusterboot veur groepen lig en wiej goat an boord. Um kwärt oaver twee ‘fluustert’ schipper Gerrit ons schip oaver het water de natuur in. De ongeveer twintig boordgangers, wööronder een zestal kinder uut een dörpken in de Achterhook, bint onderweg veur een prachtige zunnige möör winderige natuurtocht.
Allewel Gerrit de kinder vrög stille te wèèn, proat en spölt diee gewoon deur. De olders bint nieet in stoat ze in het gareel te holden. Ik vroage mien of hoe mensen met zukke kleine kinder een vaertocht van twee uur kunt nemmen. Gerrit maakt ons later zien excuus veur de stoorzenders, möör wiej genieet toch volop van de schitterende veur ons eschoapen natuur.
Wiej bewondert de soorten water- en weideveugels diee we zieet, de rieetsoorten, de waterplanten, de weideblomen, de grössen, het café en het paviljoen wöör jören elejen de film “Fanfare”, met Hans Kaart en Albert Mol, openoamen is.
Alles wat bie mien binnenkump verrik mien geest en ik sloa het op um het later met anderen te kunnen delen. Völs te gauw binne wiej weerumme bie het uutgangspunt. Wiej stapt uut en wiej bedankt Gerrit veur de mooie tocht en zien mooie verhaal onderweg.
Dan goa we ergens wat drinken, want ik mot zoo neudig van al dat water wat onder mien deur evleujd is. Ik bin net op tied. Opgelucht loat ik zittend alle ongerechtigheden goan. Dan drinke wiej onze koffie-verkeerd.
De thuusreize nöör Eelde is oke een feest. Wiej hebt alle driee genoaten en raakt ter nieet oaver uuteproat. Wat een mooi uutjen!
