43 Woensdag, 11 september 2013 - "Naajn iejlevven ...!"
In de vrogge märn lope wiej op ‘Teuge’. De ‘Tiger Moth’ rolt net de hangar uut. Wiej, dat bint Nol en ik. Nol is mien ruum een jöör jongere breur. Hee hef twee moal een oorlog belèèfd, ene tussen veertig en viefenveertig as puber en ene tussen achtenveertig en eenenvieftig in Indonesië. Wiej zieet een tweede ‘Tiger Moth’ de hal uut taxiën. Beide tweedekkers riejt nöör het begin van de stärtbane. Dan ziee ik mien breurs Jan en Henk nöör het begin van de stärtbane goan. Nol zut ze oke. Wiej schudt mekäre de hand azze wiej bie mekäre ekommen bint. De vlieegmesjienes stopt beiden en de piloten stapt uut. Mien breur Käreltjen, de jongsten van mien breurs , en mien zusken Jennie bliekt de bestuurders te wèèn. En zoo binne wiej alle zesse bie mekäre: Jan, ikke of Gerrit, Nolle, Henk, Jennie en Kärel. Cor is ter nieet meer bie, want diee is al an gunne kante. Wiej goat met zien zessen een rondvlucht maken boaven de Veluwe, Salland, Dèventer en umstrèken.
Jennie, Jan en ikke stapt in de PH-KU-01 en Kärel, Nol en Henk in de PH-KU-02. Ik wisse egeenieet dadde wiej twee familievlieegmesjienes hadden en dat Jennie en Käreltjen een vlieegbrevet hebt. Het lik wel of ik dreume! Ik kniepe mieneigen ens goed in de ärm, möör ik sloape bliekböör nieet, want het is helemoale echt.
Dan stig Jennie op en wiej cirkelt een minuut later boaven Teuge. Wiej zieet Kärel zien anloop nemmen. Wiej heurt hem via de ether: “Ik komme deran! Let op!” En zoo holdt Jennie en Kärel steeds contact met mekäre. En ondertussen vlieege wiej rond oaver de bossen, de heide en de dorpen van de Veluwe, boaven den Iesselt, oaver Zwolle, Wieje, Olst, Diepenveen, oaver Wesepe, Heeten, Roalte, de Sallandse Heuvelrugge, Holten, Battum en Dèventer. Wat een vergezichten. Boaven Dèventer ekommen zeuke ik metene nöör de heugste gebouwen: de Kassa, de Gezusters van de Bergkerke, de Dèventer Toren, de hoge flats langes den Iesselt, de Watertoren, de Roomse Toren en in gedachten ziee ik weer diee ‘Tiger Moth’ op de tienden van april viefenveertig zwèven en ik heure hoe de vuurleiding in diee mesjiene rondumme de Watertoren granaten löt ontploffen en dan rup Kärel inens “Naajn iejlevven …!!” En Jan zeg: “Het is vandage ellef september. Het is twalef jöör elejen dat de tweelingtorens met honderden slachtoffers an vlieeggeweld onderegoan bint. Stel oeluu ens veur dadde wiej toen met zien allen in diee vlieegmesjienes ezèten hadden!” En ik stelle mien dat veur en ik siddere. “Stel oe veur”, zeg Jennie, “dat Kärel en ikke extreme luu wären diee Konkelfoes wollen ofstraffen en Kärel vloag de Kassa in en ikke de Dèventer Toren!”
“Dan wären wiej temekes allemoale bie onze oldste breur Cor”, zeg Henk. Het wördt plotseling heel stille in de dubbeldekkers.
Dan bin ik inens wakker. Het is schemerig in onze stille sloapkamer. Wat is het stille! Ik legge de handen onder mien heufd um makkelijk te liggen en te kunnen denken. Veur het eerst in de vergangen twalef jöör dut mien ellef september wat! Het raakt mien noe echt, diee gebeurtenis. Ik denke an de twee kanten diee deran zit! Liejen en Verlössing likt vlak noast mekäre. Dat hef in al diee jören toch in mien deurewerkt. Ik vinde het plotseling goed dat zon ingriepend gebeuren regelmoatig herdacht wordt.
Ik stoa op, nemme mien medicienen in, goa nöör de woonkamer, trekke de gedienen lös, hale brood uut de dieepvries, zette de ventilator veur de badkamer an, goa weerumme nöör de sloapkamer, schere mien, kleje mien uut, doo mien märgenoefeningen, douche mien, dreuge mien of, kleje mien an, kieke of Ali nog slöp, slupe de kamer uut, hale de krante uut de brieevenbusse, make het brood klöör, koake veur Ali een zacht eiken en wachte … .
Ik doo het allemoale een stuk bewuster dan gister! En ik wete oke wöörumme! Möör het gekke is dat ik dat nieet verwoorden kan … .
