30 Vriedag, 2 augustus 2013 - Van diee hele kleine dinger - Kees Fens
Van de wèke een hittegolf ehad. Eheurd oaver zeuven politiechefs, of wazzen het der zesse, diee gin ‘bajesvullers’ möör ‘zakkenvullers’ bliekt te wèèn. Hoe immoreel mag een corpschef van politie feitelijk wèèn? Ik vind dat ze het bint! Opstelten blik het heel gewoon te vinden! Hoe ‘onverschillig’ kan een ‘Dienaer van de Keuning’ wèèn? Een officier van justitie eist een onmundig milde straf veur een notoire wegpiraat diee een jungesken dood erejen hef. En dan diee olders van dat jungesken, diee met diee officier op de voeste wilt. In gedachten tel ik disse vier gebeurtenissen bie mekaere op, noe ik disse märn toch an de compjoeter zitte. Ik kieke op mien ‘allozie’. Het is kwärt oaver achte. Éen mailtjen is ter möör . Gistermiddag um kwärt oaver ene an mien estuurd deur mien uutgever: Der steet in dat Praamstra mien boken, “Koninkrijk Konkelfoes”, wel nieet veur de ‘Dèventer Bokenmärkt’ van de drukker ontvangen zal, want ter is technisch wat mis-egoan. Ik beslute zoo gauw meugelijk met hem te bellen.
As ik belle, word ik metene deurverbonden met de heer Van Marissing, de eigenaer van de zaak: “Gerrit! Goed dat je belt! Je boeken zijn net binnengekomen en we gaan ze nu meteen in de winkel leggen en aanbieden voor de verkoop!” Ik vertelle hem oaver het mailtjen van de uutgever. Hee mot ter smakelijk umme lachen. Dan bel ik de uutgever en zee is zeer content!
Dan oaverleg ik met Ali of het nieet bèter is samen èven te goan kieken nöör de boken zooas diee bie Praamstra noe in de winkel likt. Ik belle. Noa twee uur vanmiddag kunne wiej kommen, want dan bint de boken estickerd! Umdat ter net weer een hittegöllefken oaver Nederland trekt, beslute wiej met een taxi te goan. Ik belle “IJSSEL TAXI DEVENTER” en ik kriege metene “Paul” te pakken. Dat is bie andere taxibedrieven wel ens anders. Diee behandelt oe nieet as een ‘pärteklier’ möör as een ‘ampärte klier’, zoo van “Toets 1, toets 2 …” enzoovoort. En noa vief minuten hei’j nog gin mensen te pakken. Ik hure Paul metene in veur veertien uur en hee kan al um dertien viefenveertig. Mooi eregeld allemoale!
Um twee uur stappe wiej bie Praamstra binnen. Wiej wordt met oapen ärmen ontvangen. Ons wordt eteund wöör of de boken uutestald bint: ze likt allemoale erg opvallend. Foto’s wordt ter emaakt. Thee drinke wiej boaven bie Chrisjan. Dan goa we samen op het grote terras van Talamini zitten, op de hook van de Keizerstroate en de Korte Bee. Met disse hitte kieze wiej een schaduwplaatse onder een grote parasol. Èven later kump een vrindelijke jongeman, veurnamelijk in het rood, onze bestelling opnemmen. Wiej hooft nieet lange te wachten. As ik met hem ofrèkene, vroag ik: “Vakantiewerk?” - “Ik ben student”. – ”Waar?” – “Groningen”. – “Aan de RUG dus. Wat studeer je?” – “Nederlands”. – “Hoe heet je?” – “Fens”. Mien härte springt op! – “Zoon van Kees Fens?” – “Kleinzoon”. En dan vertelt e ons dat veur hem Kees Fens altied gewoon “Opa” is ewest töt zien dood op veertien juni tweeduzend en achte, vief jöör elejen. Dat “Opa”veur anderen de bekende literaire professor was an de Katholieke Universiteit in Nijmegen. Möör ik vertelle hem nieet dat ik “Kees” nog zoo ziee lopen met zien breedgerande hood! Wel, dat ik hem altied bewonderd hebbe um zien kennis en inzichten en zien … humor.
Onze taxi ärriveert. Wiej zekt de jonge Fens gedag. ‘Da’j möör net zoo bereumd meugt worden as oew grootvader’, denk ik.
Wat een wonder! Kees Fens is terbie, noe mien nieje book bie Chrisjan in de zaak lig! Dat geveul heb ik op disse vriedag, de tweede augustus. Ik bin dom ewest. Ik hadde met disse jonge student nöör Praamstra motten lopen, een ‘Koninkrijk Konkelfoes’ kopen, en dat an de kleinzönne van professor Fens motten schenken. Ik hoape dat ik hem nog ens ontmoette, dan krig e het book zeker en … met de opdracht “Van diee hele kleine dinger …”.