20 Zundag, 23 juni 2013 - Verjöördag ... Glazen ingooien ...
Vandage goa we weer nöör ‘Erve Brooks’. Ons schoonzusken Winny viert döör met kinder, kleinkinder, schoonzusters, zwoagers, vrinden haer zeuventigste verjöördag. Mien breur Karel, haer man, is in november jörig ewest. Toen hef e zien verjöördag nieet evierd: dat dut e noe tegelieke.
Azze wiej an de Brookhuusdiek komt, treffe ik een heel ander gezelschap as ik verwachte. Der zit een stelleken vrouwen en mannen, wöörvan ik de meesten wel kenne van radio en teevee. Der zit bieveurbeeld Ben Bankrut, diee ik dalijk kenne an zien spierwitte blotebillengezichte achter zien dubbele weeceebrillenglazen. Der zit Dee Oerstom met zien clownsachtige kale kop. Dan zit ter Eli Asse met zien kwoajongessmoel, Jeroentjen Iesselkruud met zien geleerdenbrilleken, Ron Zeikerd met zien zilver geleerdenköpken, en oke enkele vrouwen: Eitje Kapiteins, Melige Schuld Vandage.
Ben Bankrut neudigt ons te goan zitten. Hee zeg dat e ons op het verkeerde been hef ezet deur ons diee uutneudiging veur een verjöörsviering te sturen. Ik blieke in een geheime vergadering van de ministerroad van ‘Konkelfoes’ te zitten. “Zelfs Koning Willem-Alexander weet van deze bijeenkomst niets”, deelt Ben Bankrut mee. Döör geet Halleve Zielige, diee ik nog egens nieet opemerkt hebbe, op in: “Die gaan wij toch alle macht ontnemen”, toetert e deur de zaal.
Dan vertelt Bankrut dadde wiej hier zit um deur een spelleken te bepoalen wiee der in disse crisistied bezunigen mot , möör nieet hoevölle der bezunigd worden mot, want dat laatste is al bekend: zes miljärd.
Ben nemt ons allemoale mee nöör buten; het is ter bewolkt, nat en kold. “Het is hier net als met de Nederlandse economische toestand, koud, vochtig, duister en winderig”, zeg Melige Schuld-Vandage. En ik knikke. Ondertussen ziee ik veur ons een soort Madurodam: Kleine gebouwen met grote ramen. Op diee gebuiwkes stoat namen as: Ouderenzorg, Ziekenzorg, Bedrijfsleven, Cultuur, Natuur, Pensioenfondsen, Immigratie, Vreemdelingenopvang, Onderwijs, Sociale Zaken, Banken, Bonussenbeperking, Beleggingen, Defensie, Zeevaart, Tweede Kamer, Senaat, Kabinet en nog meer.
“Jullie zien al die instellingen; die kosten veel te veel. We gaan het spel spelen “Glazen ingooien”. Jullie mogen willekeurig tien ballen, harde tennisballen, werpen op dat gebouw of die gebouwen, waarvan jullie de ramen ingegooid hebben willen”.
De Anwezigen begint allemoale te lachen. Zee vindt het bliekböör een leuk spel. Ikke nieet trouwens en ik ziee dat Ali de wenkbrauwen fronst. Wiej kriegt allemoale tien ballen. Ben Bankrut legt uut dat ieder balle tien procent bezuniging betekent. Wiej mot allemoale gelieke beginnen. Ik wete precies wat ik wille: Ik mikke mien ballen allemoale op Tweede Kamer, Senaat, Kabinet, Bonussenbeperking. Ik ziee dat de anderen veurnamelijk de glazen ingooit van Ouderenzorg, Ziekenzorg, Cultuur, Natuur, Pensioenfondsen, Vreemdelingenopvang, Sociale Zaken, Kinderopvang.
As de balans opemaakt wordt, blik de geit espöörd ebleven en de kool opevrèten deur het kapitaal. En op dat moment kump Willem-Alexander binnen. Hee gef Ben Bankrut een dreun veur zien härsens en hee rup: “Bij de zwakken de glazen ingooien, neem een voorbeeld aan Ali en Gerrit Kuijk …”. Ben Bankrut stoekt steunend in mekäre.
Noa diee dreun zit ik plotseling rechtop in bedde! Ik bin weer in sloap esukkeld. Gauw deruut! Um kwärt oaver tiene mot ik bie mien breur in Dèventer veur de deure stoan um met hem en zien vrouwe nöör Gelselaer te riejen. Veurzichtig make ik Ali wakker … .
Hoe kom ik terbie: een regering diee bie de zwaksten de glazen ingooit! Kan nieet wöör wèèn, möör toch is het bliekböör zoo!
