17 Zoaterdag, 15 juni 2013 - "Koffie! ... Enkeld veur de óóónzen!"
Vriedes nöör een crematieplechtigheid, soaters nöör een gezellige reünie. Dat oaverkump Gerrit Witteveen, zien zuster Ali en mien. Ik hebbe vandage trouwens nog een gaste in mien wagen, namelijk Ineke van der Hoef uut Leeuwärden, Ljouwerd, dochter van Co van der Hoef en Marie Witteveen, diee bèter bekend bint onder de name Marie & Co. De Witteveens hebt vandage een bie-eenkomst veur alle leden van hun familie en der zult ter een boel kommen. De reünie is disse keer e-organiseerd deur Gerreke van den Bosch-Witteveen, een duzendpoot wat betreft werkzaamheden, zoo is zee onder anderen verslaggeefster veur de ‘Deventer Post’ en ‘Yoga-leidster’. Zee hef veur de samenkomst de ‘Erve Brooks’, uut te sprèken as “Bróóks” uutezocht. Wiej zult döör allerlei leuke dinger doon kunnen, zooas boage schieeten, avonturenpad volgen, balspellen, een huifkärtocht maken en zoo meer. Ali en ik hebt ekoazen veur een ritjen in de ‘kore’.
Um kwärt oaver tiene vertrekke wiej uut Diepenveen. Um tien veur hallef ellef stoa ik veur ‘Corel’ in Dèventer. Gerrit zit al klöör. Um hallef ellef stoade wiej veur het treinstation in Dèventer en ik wachte in de hal Ineke op, diee effekes later de trappe ofkump. Zee kust mien op beide wangen en grip mien stevig onder de ärrem. Èven later, noa verwelkomming deur Tante Ali en Oom Gerrit Witteveen, binne wiej op weg nöör Gelselaer bie Lochem. In de buurte van de uutspanning steet ‘Erve Brooks’ al dudelijk anegeven en tien oaver ellef pärkere wiej zoo dichte meugelijk bie de heufdingang. Dat is makkelijk veur Ali: diee löp wat meujlijk zonder rollator. Diee hef ze bie zich.
De meeste ‘feestgangers’ bint ter al. Ik zeuke eerst Gerreke op. Ik bedanke haer väste dat ze disse reünie hef willen organiseren en veural veur het feit dat de kolde kante, wöör ik oke too beheure, oke altied as echte ‘Witteveens’ behandeld wordt. Dan geef ik de anderen een hand en ik vergète nieet mien kleinkinder, de tweeling Willemien en Aaldert uut Aduard, Auwerd, te filseteren met het feit dat zee eslaagd bint veur hun endexamen gymnasium. Wat of ze studeren goat an de RUG, zal ik ze later wel vroagen.
Wiej bint met tegen de dertig ‘Witteveens’ en ‘Anhang’ of ‘Kolde Kante’ bie mekäre en het is van meet of härtstikke gezellig. Dat kump mee deur de Achterhookse sfeer diee hier hangt. Döör dut een olderwetse stotterbuje niks an of. Wiej bint döörveur op tied nöör binnen egoan. Enkele bedieeners loopt in olde folkloristische boerendracht of en an um ons van versnaperingen te veurzieen en het buffet met een soort bärbeknooi begint al gauw.
Ene van de obers is Harry. Dat steet op een wit klumpken wat e as knup an zien rooje boerenhalsdook of zweetdook hef zitten. Ik zegge tegen hem: “Haarm zol oe bèter passen“- “Joa, möör ik heette noe een moal Harry!” En het ies is ebroaken: Wiej proat verder in onze eigen taal, het Nedersaksisch. Hee vertelt mien wöörumme of e ons in het Nederlands welkom eheten hef: “De meeste gasten verstoat óóónze taal egens nieet meer, loat stoan dat ze diee nog sprekt”, zeg e. “Zoodoonde”. Hee zeg dat e ens vertelden hoe of knechts en meiden op de boerderiejen behandeld wieren. Bie het eugsten was ter bie de schoft een dudelijk onderscheid: familie en meiden en knechts. As ter bieveurbeeld koffie edronken wier op het land, riep de vrouwe van de boer: “Koffie! … Enkeld veur de óóónzen!” De onzen wären de gezinsleden en ander familieleden en de meiden en knechts wären de áááner, de anderen”. Ik zei dat ik het as dialectman al begrepen had zonder de uutleg. Harry antwoordden dat hee het an nieet platproaters helemoale had motten verklören. En hee nam dalijk de proef op de somme. Met een köpken koffie op een dieenblad liep enöör ene van de jongeluu: “Koffie, juffrouw? Möör allene veur de óóónzen!” “Wat zegt die meneer”, vroeg de jonge vrouwe an mien. En ik lei in het Nederlands uut, dat ‘de onzen’ de familieleden bint! – “Wat een raar taaltje!” was de reactie. Bie de huifkärtocht heurt enkeld de voerman nieet bie de ónzen… .
