16 Moandag, 10 juni 2013 - "Zoodoonde Gerrit ... ."
Um tien uur geet de telefoon. Het is mien zwoager, Gerrit, diee mien vertelt dat de plechtigheid rondumme het ofscheid van zien vrindinne Marie plaats vindt op anstoande vriedag, veertien uur, in het crematorium an de Roalterweg. Der kump nog een advertentie in ‘De Stentor’.“Maar noe nog wat”, zeg e. “Ik dachte dat iej een afscheidswoordjen sprèken zollen bie de laatste familiedag van ‘De CJV-ers’, möör döör steet niks van in het krantenverslag”. Ik zegge dat e gelieke hef en ik vertelle hem dat ik het woord toch nieet enommen hebbe en ik legge hem uut wöörumme nieet. En onder het vertellen bin ik weer op zoaterdag de achtsten juni. Feitelijk begint de familiedag um twalef uur met een lunch, gratis, veur alle deelnemmers. Ali en ik doot nieet meer an wedstriedspellekes mee, dus wiej riejt pas tegen vier uur nöör de zunnige Zandweerd. As ik um vief veur viere de ingang bie het clubgebouw opdreie, realiseer ik mien dat ik hier het laatste ewest bin toen mien eerste ‘voetballeerlingen’ het feit herdachten dat Piet Peet, diee döör oke bie heurden, vieftig jöör voetbalden bie ‘De CJV-ers’. Dat is al weer tien jöör terugge. Het schut mien te binnen dat ik hem toen e-eerd hebbe met mien verhaal ‘De Trèner’, Piet neumden mien namelijk vrogger zien “trèèèner”. Noe is Piet mien al een paer jöör elejen veuregoan! Ik worde der nog verdrieetig umme.Het mag wel nieet, möör ik pärkere de auto um wille van Ali zoo dichte meugelijk bie het clubhuus. Wiej meldt ons an de bar. De veurzitter, diee ik nieet kenne, wördt opesnord. Hee dut mee met de wedstriedjes, möör blik net uutespöld. Hee zörgt dadde wiej langes het veld een toafel kriegt met vier stolen, zoodat ter oke nog olde bekenden bie ons kunt kommen zitten. En döör wordt al gauw gebruuk van emaakt. De eersten is een jonge olderen met een gries böördjen diee ons de hand kump drukken. Ik herkenne hem deur zien gezichtscamouflage hen as Jan Holwarda; ik heb hem as leerling ehad op de ‘Rijksleerschole’ an de Diepenveenseweg in vier- en viefenvieftig van de veurige eeuw. Bie mien hef e nooit evoetbald. Hee wis mien zien vrouwe en dat is Miny Hazewinkel; diee heb ik helpen opleiden töt kleuterleidster in de beginjören zestig. Zee kump later oke nog bie ons zitten. Èven later kump Rinus ten Kleij bie ons. Natuurlijk draagt hee zien erelidmoatschapslint, oranje-zwärt, met medaille, um de hals. Veur hem is dit een hele emotionele dag, want hee mot veur de zoovölste keer ofscheidnemmen; de Ten Kleij’s bint de meest trouwe leden van ‘De CJV-ers’ ewest, diee een mense zich möör veur kan stellen en ze bint Rinus ene veur ene veuregoan. De vrouwe van Jan ten Kleij, liggend in een rolstool, is ook nog anwezig, en ze kik vol lieefde nöör de spelletjes diee espöld wordt. Haer zönne Henk steet bie haer en hee kik al ens of en too mien kante op. As Rinus het veld oplöp, kump Henk op ons too. Wiej schudt mekäre de hand. Ik veule mien gevleid da’k de hand mag geven an de meest sucesvolle keeper van ‘De CJV-ers’, tèvens old doelverdediger van het “Nederlandse Militaire Elftal”.Wiej proat effekes gezellig met mekäre. Ik goa oke èven nöör zien moder. “Dat is jaren geleden, dat wij elkaar gesproken hebben”, zeg ze. Haer ogen glinstert. Ze vindt het fein bliekböör dat ze hier nog kan wèèn, allewel dit ofscheid ook haer an het härte mot goan.Dan wördt Gommer Vette, de meest bekende old veurzitter van de club an mien veuresteld. Hee is de schoonzönne van Steven de Wilde, ene van de oprichters van ‘De CJV-ers’. Diee had een dochter, Stevelien, een vrolijke meid, ze was wat jonger dan mien. Zee was de vrouwe van Gommer. Twalef jöör is zee noe al weer uut de tied. Gommer wis mien zien kleindochter an. Ik stelle väste dat zee precies op haer grootmoder lik. Gommer glimt van trots. “Dit moet je ook aan mijn kleindochter vertellen”. En dat doo ik. Zee glundert! Dan geet de bie-eenkomst oaver in de ‘bärbeknooi’. Döörnoa heb ik gin zin meer mien ofscheidstoospraak te holden. Dat zeg ik de veurzitter … . Diee kan mien besluut nieet te sprèken volkommen billijken … .“Zoodoonde Gerrit … . Mien ‘ofscheidsrede’ kui’j lèzen op mien seit: Koninkrijk Konkelfoes 3 15. Oh joa, oke Hans Peet, jongere breur van Piet en de heer Deunk, een bekende old veurzitter, komt nog èven met ons proaten. Ali hef later nog een heel gesprek met zien vrouwe.”Noa de bärbeknooi rieje wiej stille nöör huus. Der is weer een periode in ons lèven ofesloaten en … der is een niej begin: ‘FC RDC’, ‘Fusieclub Roda-Daventria-CJV-ers’.
