6 Donderdag, 9 mei - Hemelvaertsdag
Um zeuven uur word ik wakker. Ali lig nog lekker noast mien te sloapen. Mien gedachten goat nöör vroggere jören, toen wiej op hemelvaertsdag nog ’s märns um vief uur opstonden en met zien beiden nöör Gorssel liepen, brood en drinken mee. Het bint zeute herinneringen an vervloagen dagen diee nieet weer komt en der toch altied nog bint. In latere jören ging ik fietsen met Lucy en de jonges en bleef Ali thuus um ens een dag lekker uut te rusten van de vermeujenissen van het de hele wèke optrekken met vier opgreujende kinder, wiel haer man, ikke, de hele dag in Apeldoorn stond les te geven. Allewel zee feitelijk toch wel een zwöör lèven had, heb ik haer nooit heuren klagen.
Ik kusse haer op haer zilveren höör en stoa op. Allewel dauwtrappen der oke vandage nieet meer bie is, wil ik ter vandage toch met Ali uut. Gelukkig mag ik weer vief jöör van een niej riebewies genieeten, töt mien negentigsten, en döör bin ik donders bliej mee. Eerst doo ik in de doucheruumte mien gebit in, het bint mien eigen tanden, betaald met subsidie van de zieektekostenverzekering, dan doo ik een kleine behoofte, wasse mien handen en lope deur het huus um oaveral de gedienen lös te doon. Het is dreuge en de zunne dut al zien beste ter deur te kommen. En dat begint aerdig te lukken! Dan zet ik de ventilator op twee, want ik wil mien douchen. En dat doo ik dan oke. Dan kleej ik mien an en schere mien zoo glad as meugelijk, elektrisch. Ali slöp ondertussen rustig deur. A’k klöör binne, lope ik nöör de keuken en maak een paer beschuutjes klöör, koake een paer eier, extra groten, zette thee en rangschikke alles op een groot dieenblad um dat straks mee te nemmen nöör de sloapkamer. Dan maak ik de medicienen veur Ali klöör, mien hogeblooddrukpillen heb ik al inenommen bie het opstoan, en ik goa kieken of ‘Mevrouw’ inmiddels wakker is. A’k binnenkomme, slöt ze de ogen op: “Ik blijf nog even liggen om goed wakker te worden, hoor”. – “Prima toch, ik heb ontbijt op bed voor je; dat haal ik even”. – “Fijn”.
Èven later zitte wiej te èten. “Wat doen we vandaag?”- “We gaan met de auto naar ’t Harde”. – “O ja, daar staan Rika en Bert op de jaarlijkse markt met hun antieke spulletjes … . Leuk!”
Een uur later riejen wiej oaver de Veluwe: Terwolde, Epe, richting Nunspeet nöör ’t Harde. An de Granietstroate kunne wiej de auto kwiet. Wiej loopt, Ali met haer wagentjen, nöör de markt, een kilometer ongeveer lopen. De toegangspries is twee vieftig, gin geld. Wiej schoeft en schufelt deur de drukte, veutjen veur veutjen, möör wiej zieet döördeur een heleboel! En dan inens, noa een kilometer slenteren, zut Ali hun stoan. Ze bint bliej verrast dadde wiej döör möör zoo bint! Wiej blieft gezellig èven met de Frederiks-en proaten. Dan kiezen wiej de uutgang diee het dichtste in de buurte is. Ik vroage de weg nöör de Granietstroate. Het blik nieet verre te wèèn. Ik sprèke met Ali of dat zee lekker op het zitplèètsken van haer rollator geet zitten en dat ik de auto hale. En een kwärtierken later bin ik al weerumme met de wagen.
Wiej riejt nöör de grote weg en ik wille linksof goan richting Zwolle, möör deur de drukte nöör links kan ik onmeugelijk ofsloan. Ik goa möör rechtsof en wiej riejt nöör Wezep. Döör ète wiej heerlijk asperges klassiek in een restaurant. En van de terugrit maak ik veur Ali een verrassingstocht deur de Iesselstrèèk. Bie Wieje stèke wiej met de pont den Iesselt oaver en riejt binnendeur nöör huus. In Diepenveen blik helaas um hallef vieve de ‘Lentefair’ in de pastorietuin van de protestantse kerke ofelopen. Jammer, möör helaas.
Umdat ik vanmärgen vergèten hebbe mien e-mail binnen te halen, doo ik dat noe. Der is gisteroavend één mailken binnenekommen en wel van Tonia: ‘Hallo, Nou, mijn laptop was gecrasht, dus kon ik even niet reageren op de mail. Maar hartelijk bedankt. Ook nog voor de goede wensen voor mijn verjaardag. Nu eerst naar Londen en daarna kom ik weer eens een keertje langs. Gr. Tonia'. Het is het antwoord op mien laatste mail an haer.
Een mooie dag was het vandage! Een mooie oavend volgt zèker … .