155 Kauwgummi
Eddy zat naast Top voorin. Hij moest de kaart lezen. Hans en René zaten op de achterbank. Ze hadden een stapel ‘Kuifjes’ tussen zich in liggen, dus waren ze lekker rustig. ’s Morgens om zes uur waren ze vertrokken uit Diepenveen, want ze wilden ’s middags tegen vier uur op de camping in Rhodes zijn aan het ‘Étang du Stock’. Dat meer lag aan de voet van de Vogezen, ten zuidoosten van Metz. Tine was niet mee. Die logeerde bij Ineke op Krottmer om haar dochter in haar ‘misselijke’ tijd gezelschap te houden. Peter kon door zijn werk helemaal niet mee. Het was voor hem een turbulente tijd.
Dinsdag de eerste juli waren Judith en Jan al naar Rhodes gereden om daar kwartier te maken. Judith had haar ‘Kip Kompact’ meegenomen voor haar en Jan en de nodige kampeerspullen voor henzelf en de volgers. ‘s Avonds had ze opgebeld dat de camping in Rhodes prima was, dat het toiletgebouw zeer modern was voor Franse begrippen, dat er naast hurk-weecees ook zittoiletten waren en dat de douches koud en warm water gaven.
Nu was het donderdag de derde. Eddy had tot Metz de route steeds keurig aangegeven: Deventer, Arnhem, Nijmegen, Roermond, Heer, Hagelstein, Henri Chapelle, Eupen, Malmédy, Saint Vith. Daarna hadden ze in de prachtige natuur een uur pauze genomen. Top had daar ook gecontroleerd of het zwaar beladen aanhangertje nog goed achter de 13-99-TM reed, zijn betrouwbare ‘Morris 1100’. Toen ging het verder door Luxemburg, over Goedange, Heinerscheid, Diekirch, Luxemburg. Aan de Franse grens kregen ze pas passencontrole. Gelukkig hoefde Top het aanhangertje niet af- en uit te pakken, want dan zou de Franse douane zeker ‘smokkelwaar’ ontdekt hebben, want de toegestane levensmiddelenhoeveelheid was ruim overschreden! Hier namen ze weer pauze.
Over Thionville ging het verder naar Metz. Het land werd steeds heuvelachtiger. De zon scheen vrolijk en de stemming was perfekt. Top liet nog eens zijn pakje ‘Wrigley’ rond gaan. Die kleine witte kauwgummetjes kauwden zo heerlijk weg. Nou weg?! In de asbakjes lag al een aardig stapeltje uitgekauwde grijze hoopjes! Die moesten er bij de volgende stop maar eens uit.
Ze kwamen bij het naambord ‘Metz’. Hier was het nog net geen file rijden. Eddy zei duidelijk “Metz” en “Rechtdoor richting Morhange”. En toen gebeurde het. Top volgde klakkeloos de grootste stroom auto’s, had niet door dat zich een minder grote stroom naar links afsplitste. “Stop!” riep Eddy. “Je rijdt de stad in!” Maar het was al te laat. De wagen met aanhanger schoot de verkeerde richting in. “Geen nood!” riep Top. En hij reed iets voorbij een zijstraat, stopte, gooide de wagen in z’n achteruit, wilde achteruit de zijstraat inrijden om te keren. Toen klonk er een geweldige klap: De voorkant links van het aanhangertje boorde zich in het spatbord boven het linker achterwiel! “Einde oefening!” riep Hans.
Stil stapten ze uit. Ze bekeken de schade. Het glas van het linker achterlicht was gebroken, maar zat op z’n plaats. Er zat een duimdik gat links van dat licht. Er zat een grote deuk omheen, maar … de motor liep nog! Top ging naar voren, deed de lichten aan. Die deden het. Alle verlichting werkte normaal.
“Jongens, pak alle uitgekauwde ‘Wrigley’”. De jongens haalden het uit de asbakjes. Top nam het zijne uit de mond, kneedde dat met de andere stukjes tot een bol, legde die op het gat, smeerde het gat er helemaal mee dicht. “Ziezo, wij laten ons de pret niet drukken. Onze kampeervakantie gaat gewoon door”, zei hij lachend en opgelucht.
Vrolijk stapten ze weer in. Top keerde vakkundig de hele combinatie. Even later ging het over Morhange en Mittelsheim naar Rhodes. Tegen vier uur waren ze bij Rhodes op de camping. Judith en Jan stonden al naar hen uit te kijken. Judith had de koffie klaar! Hun bungalowtent was al ingericht!
