115 Kees Schilperoort
De hoge heren waren er ook voor uitgenodigd, voor de feestelijke biologische maaltijd. Dat Brits, Tante Zwaan, Tante Lucy, Ome Eppe, Henk en Rie erbij waren, was een natuurlijke zaak. Allemaal mensen die hun sporen voor Nederland verdiend hadden, moesten blijven. Extra uitgenodigd waren de biologische boeren met hun vrouwen, de dominee, Ton en Jos, Eppe Harmsen en zijn broer, en mevrouw Crommelin natuurlijk. Een dochter van Ome Eppe kwam haar moeder, Tante Mientje met de auto brengen. Sinterklaas en zijn vrouw waren ook uitgenodigd, maar zij hadden al wat anders deze dag. Met zo’n vijfendertig mensen zaten ze aan aan de in een hoefijzervorm gerangschikte tafels. Van binnen het hoefijzer werden ze bediend. Alles wat voorgeschoteld werd, kwam van de biologische boerderijen bij ‘Weltevree’. De zeven ‘oudleerlingen’ bedienden onder leiding van Jan Kramer. De deel van ‘Weltevree’ was feestelijk versierd. Toen ze allemaal zaten, ging plotseling de deeldeur open. Een boer kwam binnen in traditioneel Veluws kostuum. Hij liep tot voor de ‘ingang’ van het hoefijzer en hij zei:
“Geachte Freiherr von Münchhausen, geachte Freifrau, ik bin Gait Jan Kruutmoes en ik bin uuteneudigd deur de heer Tobias Meester disse brulfte mee te maken, wiel ik mien steentjen töt disse trouwerieje bie-edragen hebbe. Zelluf bin ik getrouwd met een vrouwe uut Dèventer, woadeur mien taaltjen wat ummeboagen is töt Sallands. Ik sprèke Oost-Veluws. Moa dat dut nieet terzake. Ik mot van Tobias en zien vrouwe oeluu een beetjen waerschouwen. Dat doo ik dan oke. Ik hebbe eheurd dat de jongeluu een triplexwoning hebt ehuurd op Krottmer. Nou, die name zeg het al: Krott …. mer. De dochter van mien vrind Boer Voorthuzen woont oke in zon krot, zon triplexwoning. Doa wären wiej op een oavend op vesite. Iej konden de moezen achter de triplexmure heuren knagen, dach ik. Ik zegge tegen de man van de dochter van Voorthuzen: “Hebt iejluu noe al moezen in huus?” “Nee”, zeg hee, “dat bint onze buren, diee vrèèt pinda’s”.
En Freifrau, goat astemblieef nieet vremd en zeker nieet met de bakker. Ik kenne een vrouwe en een man, nee, namen neume wiej nieet, diee maakten het volgend mee: Diee keerl diee kump een hele tied vrogger thuus van zien werk. Hee wil zien vrouwe verrassen en hee slup deur de achterdeure noa binnen. Zien vrouwe steet in de keuken met de rugge noa hem too. Hee kust haer in de nekke en zee zeg lachend: “Een bruun volkoren en twee krentenbollen, bakker!”
Ik hoape dat de Freiherr en de Freifrau heel old meugt worden samen, zoodat geen van beiden het volgende oaverkump: Een olde vrouwe in een tehuus krig vake bezeuk van een olde man in een ander tehuus. Op een keer wördt het tiedens zien bezeuk tegen de oavend hondenweer. De vrouwe zeg tegen de man dat hee der nieet deur mot goan. “Blief mar sloapen, het bedde is groot genog!” De man dut het. Ze kleedt zich beiden uut en hee krup dichte tegen haer an. Dan vrög zee: “Wiee begon der bie jullie vrogger altied?” “Ikke”, zeg de man. “Begint dan noe oke mar”, zeg de olde vrouwe. En de man begint: “Wees gegroet, Maria, …. !” En verder vertel ik nieet”.
Er was onder het optreden van Kees Schilperoort al heel veel gelachen, maar nu werd dat nog aangevuld met een geweldig applaus.
Omdat de –R- allang in de maand was, werden nu winterse streekgerechten, geen kruudmoes dus, geserveerd als balkenbrij, worstsoorten, hutspot, zuurkool, boerenkool en ga zo maar door. De gasten smulden! Maar ze moesten ook sprekers dulden: Top, Oma, Jos Meester, Willy, de burgemeester. Hij deelde mede dat Peter en zijn vrouw inderdaad de titels Freiherr en Freifrau geërfd hadden. Hij vond dat mooi: het woorddeel ‘Frei’ sprak hem erg aan.
