95 Bottermarkt
Op woensdag de vierentwintigste juli gingen Top en Tine naar de Sallandse Bottermarkt. Die werd ieder jaar gehouden van juli tot half augustus op ieder woensdag bij de Markt in Raalte. Eind augustus vond dan bovendien nog de ‘Stöppelhaene’ plaats, een oogstfeest, dat in 1951, onder Burgemeester Ganzenboom, in ere hersteld was en jaarlijks duizenden bezoekers trok.
Op de fiets gingen ze naar Raalte. Het was prachtig weer, eindelijk na zoveel dagen regen. Ze reden over de Boxbergerweg, langs het Stenen Kruis op de Eikelhof, Kasteel Boxbergen naar Wesepe. Over de Raalterweg ging het verder naar Raalte. Bij de Markt stalden ze de fiets. Ze stonden vrijwel meteen op de Bottermarkt. De kraampjes waar streekprodukten verkocht werden als honing, worstsoorten, zuivelproducten, groenten stonden natuurlijk volop in hun aandacht. Maar de oude ambachten en ‘kunstproducten’ interesseerden Top en Tine toch meer. Die streekproducten waren ook immers aanwezig in de kraam ‘Biologisch Boeren’ van de drie boeren uit Diepenveen. Trouwens, die boeren zouden ook nog meedoen aan de Stoppelhaene-optocht in augustus, als het oogstfeest voor de 24-ste keer nadat er nieuw leven in geblazen was, gehouden worden zou. Hun platte praalwagen, getrokken door twee Belgen, zou onder de titel ‘Wie goed boert, boert biologisch’ deelnemen.
Mutsen maken, behorende bij Sallandse klederdrachten, had Tines volle aandacht, zag Top. Hij ging kijken bij het mandenmaken van wilgentenen. Hij wou daar echt de kunst van afkijken, want hij was daar zelf thuis ook mee begonnen. Hij lette vooral op het vlechten van de bodems. Ieder model had zijn eigen ‘kruisbodem’. Ovaal was immers anders dan cirkelvormig! Hij constateerde dat hijzelf de slag ervan aardig goed te pakken had.
Het spinnen interesseerde hun beiden bijzonder, omdat Oma dat ook nog deed! Ze stelden vast dat het tempo van Oma wel wat hoger lag dan dat van de demonstranten hier! Oma moest hier in Raalter klederdracht feitelijk gaan zitten! Maar dat zou ze zeker niet willen.
Het kantklossen was en bleef voor Top een wriemelige bezigheid: Al die rolletjes met draden die een warboel waren om te zien. Maar het resultaat was prachtig. Tine keek er heel geïnteresseerd naar. “Ik konne der oke wel ens an beginnen”, zei ze. “Mo’j väste doon”, reageerde Top.
Ook het kralen breien was een kunstige bezigheid. In het kraampje lagen prachtig gebreide beurzen van diverse grootten in vele schitterende kleuren met prachtige zilveren beugels. Hiermee konden de dames nog altijd hun rijkdom tentoonspreiden.
De ‘merklappen’, vaak met ‘levenstrappen’, vond Top geweldig. Hij dacht aan de enorme merklap in hun eigen woonkamer aan de wand. Huwelijk van Oma en Opa, geboorten van hun kinderen, de levenstrap, de ‘boom des kennis van het goed en kwaad’ waren daarop in beelden en letters en getallen in passende kleuren met zijden draden in kruissteek geborduurd.
Natuurlijk gingen ze tegen twaalf uur Sallandse kruudmoes met brune berend, worst en spek eten. Het was bij dit zonnige weer een heerlijke koude zomerkost met een frisse zurige karnemelkachtige smaak, hmmmm … !
Bij het kraampje van de honingverkoop volgde hij nog eens de ‘verbeelding’ van de werkwijze van de bijen. De soorten honing die ze verzamelden, waren met de bloesems aangegeven, bijvoorbeeld heidehoning, fruitbomenhoning in verschillende soorten. Er werden bijenkasten en bijenkorven getoond. Een paar imkers liepen er in hun beschermende kleding.
Midden op de bottermarkt kwamen ze Welmoed tegen. Ze vertelde dat het haar goed ging op het VWO. Ze kon het tempo van onderwijs aardig bijbenen. Ze had nu een vrije middag.
Opgewekt fietsten ze naar Diepenveen terug. Het was nog steeds zonnig weer. Top vond het een geslaagde dag.
En Oma kreeg twee litersflessen vol Sallandse kruudmoes.
