46 Wedergeboorte
Die avond vertelde Top alle ‘gebeurtenissen’ van die dag aan Tine, Jos en Ineke. Ze schoten af en toe in de lach, maar begrepen de dubbele bodem die in de avonturenboot gelegd was. Jaren van frustraties waren na het ongeluk van man en vader in hem los gebroken. Een totale ommekeer was niet meer te remmen. Top moest zijn bestaan drastisch afbreken om iets gezonds weer op te bouwen.
“Möör eerst wil ik van oeluu heuren, wat ter noe eigenlijk noa acht uur vanmärn precies gebeurd is, want het enigste wat ik wete van oeluu is, da’k een ongeluk ehad hebbe”.
Ze vertelden hem dat hij op de rijksweg op de Veluwe op een afzetting gereden was, omdat hij niet tijdig had kunnen remmen door zijn veel te grote snelheid. In bewusteloze toestand was hij met de ambulance naar Deventer gebracht. Zijn wagen van de baas was totaal verfrommeld. Hij was onmiddellijk aan een infuus gelegd met de nodige toeters en bellen. Voortdurend had hij een zuster of broeder aan zijn bed gehad, namelijk Flip Pijper en zuster Hartstra. Ondanks zijn halve bewustzijn had hij zijn humor niet verloren, want bij het voorstellen aan de broeder had hij onmiddellijk de naam Flip de Fluiter genoemd, maar hij was wel lang ‘weg’ geweest, en hij had het ook over voetballen gehad, maar ze begrepen uit zijn verhaal nu wel waardoor.
Top vertelde dat hij zich als het ware wedergeboren voelde. Hij begreep nu dat Jos gelijk had met zijn kritiek op de huidige maatschappij. Jos zijn mening dat Nederland één grote politieke, godsdienstige en sociale konkelefoezerij was, moest hij nu wel voor een groot deel overnemen. Hij wilde feitelijk aan dat ‘rommelzooitje’ niet meer meedoen. Daarom zou hij een totale ommekeer maken. In de eerste plaats wou hij van dat gemaakte Nederlandse taalgebruik af, waarin alle onvolkomenheden van mens en maatschappij verbloemd worden. Waar mogelijk zou hij dus weer plat gaan praten, recht voor zijn raap dus, en anders maar wat meer onbehouwen Nederlands. Schaalvergroting zwoer hij af. Daarom zou hij ontslag nemen uit zijn hoge functie bij de BKB. Schaalverkleining zou zijn doel worden. Ze zouden weer gaan wonen in Boerderij ‘Weltevree’ bij Oma. Dat bedrijf moest niet als boerenbedrijf weer opgestart worden. Zijn bedoeling was namelijk zo onafhankelijk van staat, provincie en gemeente te gaan leven: eigen energievoorziening met zonnepanelen en een windmolen, eigen voedselvoorziening, eigen vuilverwerking, eigen biogasvoorziening uit dierlijke stront en gier, eigen schapen, koeien en geiten, kippen. Hij zei geen aansluiting te willen houden op de riolering, te streven naar afsluiting van de landelijke energievoorziening. Ook wilde hij een spinnewiel maken en een weefgetouw. De wol van de schapen zou immers verwerkt moeten worden. “Het steet mien allemoale nog nieet zoo helder veur de geest, möör ik wille zoo völle meugelijk vrie wèzen van de dictatuur van de democratie”, zei hij. “Ik goa enkeld hobbieën”.
Na zijn toespraak kreeg Top een groot applaus van Tine en de kinderen. “Wiej goat weer gewoon doon”, zei Tine, “dan doo we al gek genog”. “En wiej komt zoo uut de macht van het kapitalisme”, zei Jos. “En Oma zal het fijn vinden”, voegde Ineke er nog aan toe. “Die kan bovendien nog heerlijk aan het breien!”
“Möör hoe komme wiej an stärtkapitaal”, vroeg Jos heel zakelijk. “Heel simpel, ik hebbe een ofspraak met de BKB, op schrift, dat as ik ontslag nemme, ik anderhalve ton in het handjen kriege, in plaatse van mien pensioenrechten te beholden. Diee honderdvieftigduzend gulden, belastingvrie, stèèk ik in de woonboerderieje”.
“Weet je wat Oma nu zeggen zou?” zei Ineke. “Iej bent eindelijk bekeerd!”
Ze moesten lachen om de poging van Ineke dialect te spreken.
