21 Kleuren
Met bussen, treinen, vliegtuigen, auto’s en schepen waren ze aangevoerd, de supporters van beide elftallen, uit de hele wereld. Verried hun huidskleur al tot welke schare zij behoorden, versterkt werd dat nog door de mutsen, hoedjes, petjes, toeters, nationale en internationale vlaggen die zij bij zich droegen, en hun kleding. Opvallend vond Top dat de witten en gelen merendeels reden, de zwarten en roden liepen. Terwijl zijn auto zich vast reed in de deinende massa, die steeds dichter en doller werd, stapten de beide witte agenten de wagen uit en zij namen plaats op de motorkap. Voor hen opende zich nu een pad als door de Rode Zee, waardoor de auto zich kon voortbewegen. Van alle kanten werd naar hen gezwaaid en geroepen. Leuzen werden beter zichtbaar, meegedragen op spandoeken en borden, zwart op wit of wit op zwart geschilderd. – Noordwest wint – Zuidoost overwint – Wit eronder Zwart erboven – Wit begint en wint – Wit op de wip door Flip -. Ga zo maar door.
De menigte zong, zang tegen zang, yellde yell tegen yell. Het maakte alles bij elkaar een feestelijke, zorgeloze, bevrijdende indruk op Top.
Enkele feestgangers die Flip de Fluiter meenden te herkennen, probeerden het rechter autoportier te openen, maar de twee heilige hermandads wisten hen met vriendelijke maar ernstige dwang te stoppen.
Voor de auto uit waren twee jonge kerels gaan lopen, die, hoog boven zich uit, een geweldige kopie torsten van de Boeren-Kool-Beker. Die was prachtig nagemaakt: zeer breed van boven, in vloeiende lijn snel lopend naar de ranke hals met de stevige voet. Er bovenuit glansde de schitterend nagebootste grasgroene boerenkoolstruik, waarin een goudbruine Gelderse rookworst hing. Dat was de inzet. De elftallen van de beide bonden zouden daarom strijden. De beker ontleende zijn naam aan het ‘boerenkoolvoetbal’, dat Top als jongetje bij zijn amateurclub zo graag gespeeld had. Een vriend van hem was nu wereldberoemd als voetballer en die had die naam bedacht.
De elftallen van de beide bonden zouden daar om strijden. Op de groene mat zouden straks patronen gebreid worden, door middel waarvan men de tegenstander kon ‘inpakken’. Het zou erop of eronder zijn, winnen of verliezen. Bij een gelijk spel zou er twee maal vijftien minuten verlengd worden. Daarna zou bij gelijke stand …, wat er dan zou gebeuren wist Top plotseling niet meer.
Ze bereikten het stadion, waar de toeschouwers voor de hekken dromden. Uit de geweldige kuip steeg een galmend en echoënd gezang op, dat over de overdekte tribunes woei. Feestelijke vanen en vlaggen in alle kleuren en tinten stonden op slechts enkele meters van elkaar ovaalvormig gerangschikt op de overkapping van de tribunes. Een straffe wind deed ze golven en zwieren. Een lust voor het oog, dacht Top. Voor de enorme hoofdingang stopte de nu open wagen van boven, ontdekte Top. Daardoor had hij alles boven zich zo goed kunnen zien. Het was gek, maar hij lag in de wagen, voelde hij. Vreemd!
De agenten stapten van de motorkap en hielden het publiek op afstand. Flip en hij verlieten de auto, die door een rood gepette stadionwacht voorzichtig binnengereden werd. Enkele seconden later stapten ze langs de lange vlaggenmast voor de vip-ingang. Top keek naar boven. De grote wereldbondvlag hing vrolijk te wapperen De letters erop, NOORDWEST in witgele letters verticaal en ZUIDOOST horizontaal in roodzwarte, waren op de helblauwe achtergrond goed te lezen.
De deur werd voor hen opengehouden en ze stapten de ontvangstruimte binnen. Het was exact kwart over twaalf!
