Voelik
Der wazzen van diee knapen wöörvan iej gin heugte kregen. Het gekke is dat ze veur galg en rad leken op te greujen en ik verwondere mien der nog wel is oaver dat het met sommigen bie ons uut de buurte toch nog goed ekommen is. Ik mot oe zeggen dat De Rave zeker nieet in diee categorie thuusheurden. Mienzelf heb ik der wel is bie eschaerd, want ik haalden nieet enkeld boevenstreken uut, ik wazze oke een boef. Het was soms zoo erg dat ze mien vake ‘diee voelik van Kuijk’ neumden. Feitelijk heb ik, dat ik nieet de mist in-egoan bin, te danken an De Rave.
Hoe kreeg De Rave deur dat ik een ‘inbrèker’ en ‘oplichter’ wazze’? Hee betrapten mien een keer op ‘heterdaad’, zooas dat in politietermen heetten en nog heet.
Het was met kuizen tikken. Op een bepoald moment hadden wiej gin zin meer onze tokkerds deur de göte van de stroate te loaten rollen en wiej raapten onze kuizen, gebakken kleiknikkers, op. Bie een putte lei een zoogenaamde looien tokkerd, een olde kogel uut een lager van een lorry, diee op de Zandweerd gebruukt wieren um de grond op te heugen veur niejbouw. Ik had zon mooie tokkerd nieet, dus ik raapten hem gauw op en stak hem in de zak. Ik deej net of dat der niks an de hand was.
De eigenaer van diee tokkerd liep möör te zeuken en kon hem nieet weer vinden. De Rave stond derbie en keek der nöör … . Hee zei helemoale niks … .
“Hee zal wel in de putte erold wèzen”, zei hee dan.
“Ja, natuurlijk, ik heurden een plons en ik dachte al, wat is dat toch?” zei ik.
Wiej slenterden op huus an. Gerard was verdrieetig. Hee was zien mooie tokkerd kwiet.
De Rave liep helemoale met mien mee nöör huus … . Dat deej hee anders nooit … . Toen ik nöör binnen wilden goan, zei hee: “Iej hebt diee tokkerd in de zak estoaken … . En iej goat hem zelluf weerumme brengen nöör Gerard, begrepen … ?”
Ik dachte dat ik deur de grond ginge … . Ik wol het eerst ontkennen, möör ik snapten wel dat dat nieet helpen zol.
Met hangende peutjes bin ik nöör Gerard egoan … . Ik belden. Zien moder deej lös … . Ik zei dat ik Gerard zien looien tokkerd evonden hadde … , dat ik hem egapt had feitelijk. “Iej bint een grote voelik”, zei Gerard. Pas later heurden hee dat De Rave mien betrapt had! Toen zal hee wel begrepen hebben dat der echt wat misdoadigs in mien schuul ging.
Mien olders bint het gelukkig nooit an de weet ekommen.
De Rave hef nooit meer oaver dit veurval eproat. Hee begon zich wel meer met mien te bemeujen. Dat kwam natuurlijk oke, umdat ik het volgende jöör nöör de H.B.S. zol goan wöör hee al op zat. Hee begon mien boken uut te lenen diee hee uut de bibliotheek op de H.B.S. haalden, zooas ‘De Katjangs’, ‘Hoe De Katjangs op de Kostschool van Buikie kwamen’, ‘De A.F.C.-ers’. Dat wazzen echte jongesboken, vol ridderlijkheid en sportiviteit.
Of diee mien op het rechte pad eholden hebt? Ik wete het nieet.
In ieder geval zei De Rave steevast ‘Voelik’ tegen mien, as hee mien ansprak, en nieet meer ‘Kuijkie’. En dat deej best piene.
Ik dachte der intussen vake oaver noa, hoe het kwam dat ik in mien gedachten altied bezig was listen te verzinnen um datgene te ‘versieren’ of te ‘organiseren’ wat ik nieet had! En … ik kwamme der achter. Ik kon niks kopen … ! Ik had gin geld! En … ik vroege mien moder um zakgeld … . Toen was ik elf jöör, hoaste twaalf … . Ik krege een kwärtjen in de wèke … . Ik wazze de koning te rieke … . Möör ik bleve … een voelik, in mien gedachten.