Werkeloze
> Categorie: De Ravenstroater / Niesselt
Gepubliceerd: donderdag 18 juni 2009
Der woonden in onze buurte hele bekende figuren. Dat was in de eerste plaatse mijnheer Pruim, diee ongetrouwd was en met zien zuster an de Lagestroate woonden. Hee was al heel jong rentenier eworden, want hee was kapitein ewest bie de K.P.M., de Koninklijke Pakketvaart-Maatschappij, in Nederlands-Indië. En dee tropenjören telden dubbeld. Zien zuster was ook nooit etrouwd. Zee was in de winkel van Hes van Zweden, drogisterieje an de Zwolsestroate, wat noe de Gibsonstroate is, werkzaam. De tweede bekende figuur was Van der Kemp, de vader van Jopie, diee samen met zien schoonzönne, Kolkman, een autobus-firma op-ericht had onder de name 'Van der Kemp & Kolkman'. Later, noa den oorlog heetten diee fima de 'VERA'. Toen verzörgden zee de stadsdienst in Dèventer. Dan woonden in de Lagestroate de dames Bonenberg. De enen was bewaerschooljuffrouw, ik mene in 'De Venen'. Wat diee andere juffrouw deej, weet ik nieet meer, möör ze hadden in elk geval een twee-persoons kano. Mijnheer Pruim, de rentenier, had een jachtjen, dat altied bie het Iesselbad in een haventjen lei. Enkeld op heel zomerse dagen ging hee, met zien zuster, dermee vären. Zelden mochten der kinder uut de buurte mee. Dat vin' ik achterof heel logisch, want hee mos' möör ofwachten ovve wiej zwemmen konden. Op een dag in de herfst was mijnheer Pruim zieek. Zien zuster most nöör haer werk, en diee kon dus nieet met de hond uut. Ze hadden namelijk een hele grote zwärte bouvier, diee de toepasselijke name 'Boeffie' droeg. Mijnheer zat grieperig veur het raam te kieken. De Rave en ik en nog een jonge kwammen der langes. Mijnheer Pruim tikten op het raam. An zien mond konden wiej heuren wat e zei: "Ik ben een beetje grieperig. Zouden jullie af en toe de hond even willen uitlaten?" Behalve de Rave knikten wiej heftig van "Jaaa." Möör de Rave schuunden ons in dadde wiej het allenig doon mosten, azze wiej een keer met zien jachtjen meemochten.Toen ging de deure lös. Mijnheer liet ons derin. "Wiej wilt best mijnheer zien hond uutloaten, möör meuge wiej dan ook een keer op mijnheer zien jachtjen mee?" vroeg de Rave, toch wel verlègen. "Kunnen jullie zwemmen?" vroeg mijnheer. Azze wiej het nieet ekund hadden, hadden wiej het nog ekund. Toen ginge wiej veur de eerste keer met Boeffie op stap, en nog een heleboel keren döörnoa. En mijnheer hield woord. En dat nieet allenig. Op een mooie herfstdag moste wiej bie hem kommen. "Ga maar naar de tuin", zei hee. Het was een mooie tuin met achter tegen de schutting een banke. "Ga hier maar eens naast elkaar zitten", zei hee. Toen ging hee èven vort en hee kwam weerumme met Boeffie. Diee most veur ons goan zitten. Dan zetten mijnheer een drieepoot neer met een kiekjestoestel derop. En hee maakten een prachtig kiekjen van ons. Het is gek, möör van het vären met het jachtjen herinner ik mien niks meer, möör van dat kiekjen wel. Toen mosten wiej mee nöör binnen. Döör zat mijnheer zien zuster an een toafel met een komme proemen op sap - "uit eigen tuin!" - en een schale met taertjes. "Jullie hebt ons goed geholpen, toen mijn broer griep had". Wat hadden wiej een fijne middag. De Rave had de troanen in de ogen van de gekke kunsten diee mijnheer Boeffie liet vertonen: met de poot tellen tut driee, kop stoan, de krante uut de busse halen, enkeld èten uut de rechterhand annemmen, en zoo meer. En toen de Rave vroeg, hoe of mijnheer dat allemoale an Boeffie eleerd had, zei mijnheer: "Ach jongens, ik heb de hele dag de tijd!" Toen wiej nöör huus liepen, zei de Rave: "Noe weet ik wat ik later worden wille". "Wattan?""Werkeloze!"En hee bärstten weer is een keer in een troanenlach uut.
