Vuurwerk
> Categorie: De Ravenstroater / Niesselt
Gepubliceerd: dinsdag 09 juni 2009
In de Lange Zandstroate woonden in de jören dertig Appie Jonkhout. Diee had döör een kapperszaak. Hee was trouwens nieet enkeld scheerbaas, hee had tèvens een winkel in visgrei: gärden, snuurkes, lood, dobbers, kunstoas. Een beetjen spöllegooed verkoch' e oke, en ... vuurwerk. Hee had een opvallende etalage. Der leien namelijk een paer mooie blikvangers, oldere mensen diee in dee buurte ewoond hebt, zult huneigen diee wel herinneren. Het wären twee geprepareerde snoken, een groten van meer as een meter, en een kleinen van zon halve meter. As ik nöör de berbier most um ponnie te loaten knippen veur negen cent of een dubbeltjen, dan ging ik of nöör Janssen in de Lagestroate, wöör 'j in de kuizentied noa het knippen een paer kuizen kregen, of ik ginge nöör Appie Jonkhout, wöör 'j niks kregen, möör nöör de opgezette snoken konden kieken. Met Old-en-Niej kwammen wiejluu op en vlak veur Oldejöörsdag bie Jonkhout, um vuurwerk te kopen. De meeste olders in onze buurte hadden veur niejöörsscheten nieet zoovölle geld oaver. Möör döör had de Rave wat op evonden. "Hoevölle geld krieg iej veur vuurwerk?", vroeg e mien. "Een vierduit", zei ik. "Döör kui'j nog gin sterretjen veur kopen", stelden hee nuchter veste. "Driee kleine rot rötjes", gaf ik too."Ik wille dadde wiej vuurpielen, sterretjes, rötjes, voetzoekers, donderslagen, zeuvenklappers, gillende keukenmeiden, bengaalse lucifers en nog völle meer kopen könt", zei de Rave. "Iej doot mar", zei ik. "Nee, mo'j noe is luusteren. Wie maakt der een soort stroatfeest van. Iej goat nöör oew moder en iej zekt dadde wie met zien beiden of'esproaken hebt, dadde wie dit jöör noe is netjes wilt uutknallen en het nieje jöör inknallen. Dadde wie de jonges en meiden vroagen zult gin rötjes nöör olde mensen te gooien, gin bengaalse lucifers op de post zult doon achterin de Ravenstroate; iej maakt der mar wat van. "Ik zeie tegen hem, dat het bèter was eerst in de Hof, ziestreutjen van de Ravenstroate, bie mekäre te kommen met zien allen, um een en ander te besprèken. Dat was goed. Iederene deej mee, zon deuzien kinder. Thuus kwam ik met mien plan veur den dag. Mien moder was was der nieet optegen. Ik krege dit keer een stuver, en mien breurs oke. Dat was dan al een kwärtjen. De Rave zamelden het geld in. In totaal was het bienoa vier gulden. Wat noe. Het was hoaste de laatste dag van december. "Op nöör Appie Jonkhout", zei de Rave. De hele schäre achter hem an. Ze wollen allemoale mee nöör binnen. "Dat kan zoo nieet", zei de Rave, "eerstens binne wie met völs te völle, tweedens is veur oele de verrassing derof, as ulie weet wadovve wiej koopt. Der mot een kemissie kommen." En hee wees twee andere groten, jonges, an. Zonder verder wat te zeggen of te vroagen stapten ze met hun drieeën nöör binnen bie Jonkhout. Nieet zoovölle later kwammen ze weer nöör buten. De Rave zei niks en de anderen oke nieet. Ze stiefelden regelrecht nöör de Hof. Middenin de Hof schudden ze de grote zak, dee de Rave droeg, löög. Het wären allemoale donderslagen en zeuvenklappers en .. een deusken bengaals vuur. De Rave lei alle rotten met de lonten bie mekäre. Toen stak hee een bengaalse lucifer an, deej diee in het deusken weerumme, wöördeur de anderen ook in de fik gingen, en hee gooiden het deusken dalijk op de lonten. Zowat hei'j nog nooit ezieen en eheurd: de kleuren van de règenboage spetterden alle kanten op en rötelend en donderend ging het hele zaakjen de lucht in. Deuren gingen lös; de mensen kwammen verschrikt kieken. Wiejluu juichten en lachten. "Troanen van sjanken... ", gierden de Rave. Möör wiej wären onze centen kwiet.
