Pionnen onder de Preekstoel 8
“Maar”, vervolgde De Vree, “Uw spieren bleven even slap, Uw borst bleef gevuld, werd niet platter; bovendien kon U niet genieten van Uw eigen prestaties, want U sliep. Nu ik erover vertel, besef ik pas goed welk een mislukking de proeven waren. HEMAN kan niet, HEMAN is een mislukking … . Mijn uitgangspunt was fout, ziet U”. ---
Adembenemende stilte … .
---“Ook bij het zich omhoog werken uit de modder der verstikking … “, hij zei het met pathos, “in de strijd voor gelijke rechten voor vrouw en man geldt: “Wie niet sterk is, moet slim zijn””.
---… Razend lawaai, alsof de zaal gestriemd werd door miljarden op harde grond slaande hagelkorrels … . Daarbovenuit de bulderende stem van Quirina: “Hora est!” … Gerinkel van een schelle bel … . Harder geraas. … Nog eens bel … . Geraas … . Bel …. . Geraas … . Belgeraas. ---
---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ----- ----- ---- ---- ---- ------
De Vree strekte zijn linkerarm, hand aan de hoorn van de telefoon naast zijn zetel, hield hem aan zijn oor: “Met De Vree”, en drukte met de rechterduim op het knopje “Uit” van de afstandsbediening voor de teevee, die raasde omdat de programma’s afgelopen waren! ---
----------- ------ ------ ----- ----- ---- ---- ---- ----- ----- ---- ---- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -
“Met wie?” – “Oh, Ada” – “Hoe laat is het eigenlijk?”
---Hij keek op zijn horloge, constateerde dat het twaalf uur was.
---“Waarom was je er niet om half tien? Dat hadden we toch afgesproken?”….. “Wie? Karel?” ….. “Tegen een lantaarnpaal?” ….. “Gelukkig dat jullie geen van beiden gewond zijn, zeg!” ….. “Nee, logisch dat je niet gekomen bent”. ….. “Nee, ik ben tegen tien uur maar naar boven gegaan, wat nagedacht over hoe het verder moet met het atelier en de meisjes en ondertussen wat teevee gekeken”. --- ….. “Nee, niet veel aan tegenwoordig”. ….. “Eens kijken, een of andere film over een professor die vermoord wordt, geloof ik. ….. Ik weet het niet precies”. ….. “Morgen vroeg? Goed. Misschien vertel ik je dan wel iets over de ontwikkelingen die komen gaan”. ….. “Tot morgen, half tien. Welterusten”.
---Hij legde de hoorn op, ging lekker lui achterover liggen, een brede grijns op zijn ongebaarde gezicht, waar hij met de hand langs streek.
---Goede secretaresse, met verstand van computerwerk en programmeren. Ze had altijd het wel en wee van de zaak met hem gedeeld. Morgen zou ze opkijken! Hij schaterde het bijna uit. Wat een invallen had hij vanavond gehad! Zot, zot, stapelzot was hij; maar het kon, het moest kunnen!
Dierlijk voldaan draaide hij zich om, trok de bedlamp uit, dook ondanks de broeihitte van de hete julimaand diep onder de dekens en sliep tevreden in. ….
