Pionnen onder de Preekstoel 88
Witte cumuluswolken dreven langs de hemel, lange levende schaduwen toverend op het groene polderland tussen Kikkerdiep – Dorp en Kikkerdiep – Buiten. Bussen, auto’s, motoren, brommers, fietsen, reden de gemeente Deventer binnen en kozen de richting van het oude gemeentehuis van Kikkerdiep of de Dorpskerk. Ze werden geparkeerd in de groene soms door weelderig lommer beschaduwde weiden tussen Dorp en Buiten.
Een bonte menigte, twee aan twee gekomen of in groepen, schuifelde door de feestelijk versierde straten van de beide dorpjes. Vrolijke muziek koperde uit de geelgouden en witzilveren gepoetste instrumenten van de fanfare die op het Kerkplein paradeerde en daarna naar Buiten marcheerde.
Door vele luidsprekers schalde de muziek over het vlakke land. Luchtig, zonnig, sportief en lachend maakten velen kennis met elkaar, vertelden de ‘zonden’ waardoor zij dit prachtige weekend ‘verdiend’ hadden.
Serpentines werden door reeds uitgelaten “supporters” van “PION”over de hoofden van de feestgangers gegooid en rolden zich fleurig en kleurig uit in alle kleuren van de regenboog. Het was net een grote verzoening! Opgewekte gemeenschapszang verwoei op de wind met de tonen der muziek. Bijna de hele “PION”-groep sloeg vanaf het bordes van het negentiende-eeuwse vakwerkgemeentehuis het gewoel gade, waartussen cameramensen probeerden de meest beeldende plaatjes voor uitzendingen te schieten.
Rijckert Magnaat stond tussen de “PION”-medewerkers en genoot, omdat hij ook zijn aandeel geleverd had in deze vreugde.
Midden in dit spel van licht, kleur en schaduw sloeg de kleine klok van het gemeentehuis drie uur. Op dat moment reed de trouwstoet, bestaande uit vier open landauers, Buiten binnen. De paarden dartelden onder het klaterende gejuich en geklap uit de menigte ritmisch over het asfalt. De rode koetsiers met hun grijze “viefkoppen” op hielden lachend de tomen: de inzittenden ‘woven’ als vorstinnen en vorsten naar alle kanten. Licht steigerend hielden de voorste twee paarden, prachtige schimmels, in voor het gemeentehuis. De fanfare zette het ‘Bruidskoor’ uit de ‘Lohengrin’ in. De massa was op slag stil, toen bruid en bruidegom, in stralend wit en stemmig zwart, de met rode en witte anjers versierde ‘koets’ verlieten, zij het haar dierbaar zijnde bruidsboeket van liefelijke orchideeën dragend, hij onhandig wriemelend met zijn grijze “hoge zije”.
Bruidsmeisjes droegen de witte sleep. De lichte breedgerande bruidshoed golfde blij op de wind.
Langs de rechterkant gingen zij behoedzaam naar boven, waar de burgemeester van de gemeente Deventer, mevrouw Lucia Lievenstroo, met ambtsketen, als Bijzonder Ambtenaar van de Burgerlijke Stand hen hartelijk begroette. Zij begeleidde het bruidspaar naar binnen. De zon keek hen warm en vriendelijk na.
Een radioverslaggever schoot onmiddellijk met zijn microfoon toe en vroeg de moeder van de bruid wat zij ervan vond dat haar dochter in het huwelijk trad,
“Ik ben zo blij voor onze Pi. Ze zat zo aan haar werk vast, dat we wel eens bang waren dat ze haar ware natuur verloochenen zou”, kreeg hij ten antwoord.
Uit het volgende rijtuig stapten Jos Ooms, alias Olga, en Susan Pasman, Petra, die op uitdrukkelijk verzoek van het bruidspaar als getuigen zouden optreden, met hun zuidelijke vrienden, Bert van Bommel en Leen Pruim, die tot hun grote verrassing door de dames persoonlijk uitgenodigd waren hun begeleiders te zijn.
Tenslotte kwamen uit de vierde landauer Ada Weekamp en Bob de Vree met twee jongere zusters van de bruid. …
