Pionnen onder de Preekstoel 85
… … “De brief is op de tweede september verzonden. We hebben hem de derde ontvangen”.
Trots lachend keek Ada naar Bob.
Clerckx en De Vree hadden zich tijdens het voorlezen van de brief van verbazing steeds verder van hun zetels verheven tot vermaak van de staanders. Ze keken stom met open mond de dames aan.
Bob was de eerste die bij zijn positieven kwam. Een lach trok over zijn gezicht.
“Dus jij kende deze brief al, toen meneer Clerckx mij belde om een afspraak temaken. Waarom heb je niks gezegd?” riep hij.
Ada lachte, helder en hoog. “Jij had nog wat van mij te goed. Denk aan het proces-verbaal dat jij mij gaf!”
“En je hebt mij ook niet verteld dat je een verzoek om toestemming op de zestiende juli ingediend hebt, bedriegster!”
“Een man hoeft niet alles te weten”, zei Ada eenvoudig.
“Maar hoe is het mogelijk dat een minister toestemming geeft in september voor een actie in augustus daaraan voorafgaande?” vroeg Bob, naar Clerckx kijkend.
“Wat bij de mens onmogelijk is, is mogelijk bij de ‘Overheid’”, antwoordde deze Bijbels. “Een neef van mij, ook een rijksambtenaar, kreeg drie jaar na zijn vaste benoeming een heel officieel papier dat de minister voornemens was hem voor te dragen voor zijn benoeming. Voor de ‘Allerhoogste Overheid’ hier te lande geldt dag noch uur. … Maar wat ik zeggen wil, ik ben van de ene minuut op de andere uit mijn moeilijke parket verlost! De zaak is rond!”
Hij spreidde bevrijd zijn armen uit … .
“PI!!” riepen ze allemaal spontaan, “het symbool dat alles rond maakt!!”
“Waar is Pi? Weet zij ervan?” vroeg Bob.
“Ik heb haar opgebeld”, zei Ada. “Ze kan ieder ogenblik met Mark hier zijn. Hun aandeel hoeft niet langer verborgen te blijven”.
“Hoe is het mogelijk dat CRM zoiets goedkeurt?” Bob begreep er niets van.
Ada lachte geheimzinnig. “Het is een kwestie van aankleding. Vrouwen hebben daar verstand van. De verpakking doet accepteren en is daarna het enige wat je weggooit”.
Uitdagend keek ze Bob aan.
“Maar als wij op tijd bericht op je aanvraag gehad hadden, was de reclame minder goed geslaagd geweest, minder overrompelend”. Bob keek vragend.
“Ik wist toch dat het antwoord te laat komen zou!? Daar zitten een heleboel mannen”, plaagde Ada. En toen ernstig: “Nee, het was een gok”.
Buiten ontstond plotseling een geweldig lawaai van juichende mensen. Iedereen rende binnen naar de ramen om te kijken wat er aan de hand was.
De teeveecamera was druk in de weer. “Leve het bruidspaar!” werd er geroepen door de menigte die voor het gerechtsgebouw samengestroomd was. Pi Boerstra en Mark ten Hag waren in aantocht. Toen zij uit zijn open wagen stapten, hadden ze de grootste moeite door de stuwende massa het bordes te bereiken. Lachen en zwaaiend namen ze in hun luchtige zomerkleding een staande ovatie in ontvangst. Bij enkele huizen werden zelfs vlaggen uitgestoken. Spontaner kon het niet. De teeveeverslaggever kwam stem en woorden tekort om het gebeuren te beschrijven. Ook toen het paar naar binnen verdwenen was, bleef het gezellig rumoerig voor het gebouw. … …
