Pionnen onder de Preekstoel 79
… … “Wij ontdekten samen dat het in de waardering zat, die alleen komt, als men een ander kent als mens. Niemand moet op zijn eigen veldje blijven staan; men gaat elkaar dan op punten waarderen. Er is een grote overeenkomst met het schaakspel. Kunt U schaken?”
De heer Aastroom knikte. “De pion, de boer, is gelijk te stellen met huisvrouw, politieagent, arbeider, ambtenaar. Hun “uniform” heeft hun mens-zijn niet verdrongen. Zij moeten nog vechten en worden opgeofferd als dat nodig is. De hoger gewaardeerde heeft vaak zijn “uniform” verheven boven zijn mens-zijn en schuilt daarin. Het gemeenschappelijke met een ander wordt ontkend. In bedrijven is er bijvoorbeeld altijd het eigen toilet, de luxere ‘poepdoos’, hoewel het product hetzelfde is”. De heer Aastroom lachte.
“Eigenlijk, vond “PION”, moesten wij alle soorten mensen in dezelfde ruimte met elkaar kennis kunnen laten maken als pionnen die dezelfde poepdoos gebruiken. Daar maakten wij flauwe grappen over. Spottend werd ik de emancipatholoog genoemd, de man die de emancipatiezaken ontleedt. Toen kwam de crisis. De olieprijzen stegen enorm. Het leek een klap in onze nek. Zo kwam ik op het idee, mede door het lezen van een sprookje over schaken, een centrum te stichten, waar vogels van diverse pluimage samen konden komen met het geschetste doel. Het moest er gauw komen, zonder overheidssteun, want het moest onafhankelijk en vrij zijn. De reclame moest in overeenstemming met het doel zijn: mensen bij elkaar brengen. Wat is het menselijkste? Spelen en zondigen tegen de regels en angst. En zo is het gekomen”.
“Waarom heet Uw centrum “PION”?
“Een pion is voor ons de naakte mens, rond, zacht, vroom en zo meer. Wij zeggen onder elkaar vaak van iemand die zuiver menselijk reageert: hij of zij heeft PI. “PION” betekent dus “Mens” en “PI-ontspannings- en ontmoetingscentrumcentrum”. Daarom hebben wij voor politiepionnen gespeeld. De bekeurden zijn door hun boetes deelhebbers in ons bedrijf, als zij dat willen. Bij de opening zal ik daarover praten. In dit bedrijf wordt met bollen en pionnen gespeeld. Als het goed gaat draaien, stichten we meer centra in het land”.
“Wat verwacht U van de Overheid?”
“Niets! Van haar mensen alles, namelijk dat zij hun PI tonen en zich niet laten weerhouden onze centra te bezoeken. Van aardappelboerin tot zeebonk, van A tot Z, is ieder, vrouwelijk of manlijk welkom. Het mooiste zou zijn, als we uit de contributies van de leden dertien centra zouden kunnen stichten, waar men wekelijks in het weekend op uitnodiging en verder vrij komen kan.
In dit eerste centrum wordt bowling gespeeld”.
“U wilt dus zeggen dat ik eens in een bepaalde tijd een uitnodiging tegemoet kan zien om ongedwongen contacten te leggen?”
“Als U daar prijs op stelt, ja”. “Dan word ik lid!”
De Vree stak hem zijn hand toe: “Ik dank U”.
“Maar nu jullie politieoptreden”. Aastroom fronste zijn voorhoofd.
“Daar maak ik mij geen zorgen over. Ik heb in mijn brief aan de officier van justitie deze zo geprikkeld, dat hij negatief aan mijn dossier begonnen moet zijn. Afwachten hoe groot zijn percentage PI is. Ongestraft kan ik niet blijven. Als de winst maar goed is. Ik heb hem de motieven en de namen van mijn vrienden nog niet genoemd; dat gebeurt pas op twaalf september”.
“U is wel een optimist”, zei de heer Aastroom. “En een fantast”, vulde De Vree aan.
“Zullen wij een potje schaken, meneer De Vree?”
“Graag, meneer Aastroom”.
Een paar minuten later waren ze stil verdiept in hun spel.
