Pionnen onder de Preekstoel 59
… Hij greep naar de portierkruk. Helaas ware de dames hem voor. Twee dreigende pistolen waren op hem gericht. Aarzelend gingen zijn handen omhoog.
“Uitstappen … !”
Tegelijk riepen ze het. Haya trok de wagen open. Voor hij van zijn verbazing bekomen was, stond hij buiten de auto en zaten de dames al in de wagen. Een straal water trof hem in het gezicht. Inmiddels waren er wat toeschouwers toegestroomd. Ze barstten in lachen uit. De wagen gierde weg, de rechter ontdaan achterlatend.
De beide dames reden naar de binnenstad, waar ze in een nauw straatje, de “OUDEWAND”, de wagen achterlieten, na hem afgesloten te hebben.
“Dat was op het nippertje”, zei Ida, toen ze bij het deftige grachtenhuis van Mr. P. Cloeck de autosleuteltjes, vergezeld van een excuuskrabbeltje met de mededeling ‘Úw auto staat aan de ‘Oudewand’’, in een enveloppe in de brievenbus deponeerden.
Enigszins terneergeslagen belden ze ’s avonds Bob op om hem de namen en adressen van die dag door te geven. Hij moest hartelijk lachen, vooral ook omdat hij vond dat ze de zaak keurig afgerond hadden: de rechter had immers zijn auto en zijn sleutels terug.
Zo kwam de rechter in het dossier van De Vree terecht. Een officier van justitie en een rechter in hetzelfde dossier. Het bracht Bob op een idee dat misschien op de openingsdag van “PION” uitgevoerd worden kon.
De mededeling van de rechter aan een verslaggever van het “Dagblad voor het Oosten” dat de agenten waterpistolen droegen, stemde het lezende publiek uiteraard mild ten aanzien van deze geüniformeerde ‘terroristen’. Daardoor werd een berichtje in de ochtendbladen van de volgende morgen ook duidelijk .
Delirium
Gisteravond meldde zich aan het hoofdbureau van politie in de hoofdstad de heer K. P. . De man liep over van dankbaarheid voor de hoofdstedelijke politie, die, naar hij zei, hem hoogst coulant behandeld had, toen hij ‘s morgens onder invloed van sterke drank in zijn auto stappen wilde. Twee vriendelijke dames in uniform hadden zich over zijn sleuteltjes ontfermd, ondanks zijn sterke verzet tegen hun pogingen hem te overreden ze af te geven. Enkele forse ‘schoten’ uit hun waterpistolen hadden hem dermate ontnuchterd, dat hij helder zag “fout te zitten”. Daarop had hij zich rustig naar huis laten rijden. Met de waarschuwing “Glaasje op, laat je rijden” was hij er afgekomen. Hij overhandigde de dienstdoende inspecteur twee bossen roze anjers met de woorden: “Zulk optreden werkt genezend. Geef deze aan die fijne meiden … “. De politie staat voor een raadsel. Zij vermoedt met een goedaardig soort delirium te doen te hebben, daar de heer K. P. bekend staat als een notoire drinker … .
